Marianna Orańska, córka Wilhelma (króla Zjednoczonych Niderlandów) oraz Wilhelminy Pruskiej. Początkowo pełna radości dziewczyna, później niezwykle inteligentna kobieta, pełna życia i energii. Wierzyła, że mimo popularnego w tamtejszych czasach zawierania kontraktów małżeńskich, wyjdzie za mąż z miłości. Wspierali ją w tym rodzice, jednak to nie wystarczyło, niestety.
Niderlandzka królewna łaknąca miłości od drugiego człowieka sama przekazywała innym ogromne jej pokłady. Żyła dla ludzi, niosła dobro. Wspierała potrzebujących, pomagała biednym. Była niezwykle oczytana, mądra, brała czynny udział w projektach architektonicznych (tu zawsze wiedziała, czego chce i dążyła do upragnionego celu). W związku z powyższym jest chyba jasne, że będąc tak niezależną kobietą żyjącą w XIX wieku była na językach nie jeden raz. Przez jednych znienawidzona, przez innych... kochana. Taka była Marianna.

"(...) niejedna królewna marzyłaby, żeby być po prostu zwykłą kobietą."

Myślę, że królewna Marianna marzyła o tym nie raz. Przeżyła miłość, która nie miała prawa się ziścić, choć była już niemal na wyciągnięcie ręki... Nieszczęśliwa w małżeństwie z Albrechtem Hohenzollernem, w którym tkwiła przez wiele, wiele lat... by później... no właśnie. Nie zdradzę zbyt wiele.
Pewnym jest, że Marianna była niesamowicie silną kobietą. Podziwiałam ją przez całą tę powieść i podziwiam nadal, po poznaniu zakończenia. Sylwia Winnik stworzyła niezwykle przejmującą powieść opartą na faktach o Mariannie Orańskiej, niderlandzkiej królewnie o złotym sercu. Myślałam sobie, że tak wiele razy mogła się załamać, poddać i podporządkować innym. Stać się taką, jaką dla wielu "powinna" się stać. Tymczasem Ona... nie dała się. Podejrzewam, że miewała momenty załamania, ale nie okazywała tego. W czasach, gdy arystokracja łaknęła bogactwa, wszechobecnego przepychu, Ona... dawała innym. Niosła pomoc ubogim, zapewniała pracę, wychodziła do ludzi, żyła dla innych. Łamała zasady dworskiej etykiety, ba! Całą masę zasad. Ogromnie się cieszę, że Autorka postanowiła przypomnieć czytelnikom postać Dobrej Pani. Ta opowieść łamie serca, pozostawia po sobie smutek i nostalgię. Cieszę się, że Wydawnictwo Flow postanowiło wydać tę historię.

Od siebie dodam, że mam w planach zwiedzić zamek w Kamieńcu Ząbkowickim już niebawem. Kocham zamki, a myślę, że dzięki zapoznaniu się z "Dobrą Panią" odkrywanie jego zakamarków będzie dla mnie niesamowitym przeżyciem.

Marianna Orańska, córka Wilhelma (króla Zjednoczonych Niderlandów) oraz Wilhelminy Pruskiej. Początkowo pełna radości dziewczyna, później niezwykle inteligentna kobieta, pełna życia i energii. Wierzyła, że mimo popularnego w tamtejszych czasach zawierania kontraktów małżeńskich, wyjdzie za mąż z miłości. Wspierali ją w tym rodzice, jednak to nie wystarczyło, niestety....