Szafarz

Książka na wskroś niedorzeczna. W dodatku sprofilowana pod/przez wydawnictwo Filia (wincyj flaków/wincyj cycków),co jej nie pomogło.

Książka na wskroś niedorzeczna. W dodatku sprofilowana pod/przez wydawnictwo Filia (wincyj flaków/wincyj cycków),co jej nie pomogło.

Wiele sobie obiecywałam po Szafarzu. Z blurbu wynika, że to mocny kryminał noir z policjantem po przejściach i przerażającą zbrodnią w tle. Mamy seryjnego zabójcę, który kolejną kobietę zabija co roku w Sylwestra, obcina im głowy i....tu nie zdradzę. W kwestii pomysłowości samej zbrodni autor wszedł na wyżyny. Niestety, ale tylko w tym zakresie.
Zapowiedzi wydawcy nawet w części nie dorównują stanowi faktycznemu.
Dalej im głębiej w las tym gorzej. Podsumować to można w kilku słowach.
Szafarz to dobre założenie, ciekawy pomysł, fatalne wykonanie. Książka mogła być mocnym, ciekawym kryminałem, a stała się infantylnym czymś ze scenami ala porno. Tak, dobrze czytacie.
Scena, gdy para policjantów ogląda nagrany stosunek seksualny zamordowanej kobiety jest, no nawet nie wiem, jak to określić. Po prostu to głupie i w ogóle uwłaczające ludziom i czytelnikowi. Absurd do entej potęgi. Dawno nie czytałam niczego równie głupiego i durnego. Gdyby wyciąć opisy fantazji i przygód seksualnych mam wrażenie, że nic by nie zostało.
W trakcie lektury miałam wrażenie, że twórców książki jest dwóch. Jeden z nich wymyślił ciekawą oś fabuły, a drugi wypełnił ją sieczką, chłamem jakich mało. Nie wiem, co to jest, bo z pewnością nie kryminał. Może to jakieś porno dla znudzonych onanistów z gadającym psem w tle. Tak, gadający pies też jest.
Nie wiem, może Szafarz miał być jakąś satyra, a ja tego nie zrozumiałam. Mam taką nadzieję, bo nie wierzę, że można coś takiego napisać. Szkoda, że tak wyszło. Zapowiadało się naprawdę ciekawie. Zdecydowanie odradzam.

Wiele sobie obiecywałam po Szafarzu. Z blurbu wynika, że to mocny kryminał noir z policjantem po przejściach i przerażającą zbrodnią w tle. Mamy seryjnego zabójcę, który kolejną kobietę zabija co roku w Sylwestra, obcina im głowy i....tu nie zdradzę. W kwestii pomysłowości samej zbrodni autor wszedł na wyżyny. Niestety, ale tylko w tym zakresie.
Zapowiedzi wydawcy nawet w...

Książka ma skrajne oceny i to mnie nie dziwi.
Nie każdemu spodoba się potężna dawka, nieuzasadnionych fabułą, scen erotycznych. Być może autor ciut przesadził.
Ale to jest bardzo dobry kryminał!
Nie brak w nim napięcia i mocnych, brutalnych scen.
Fabuła trochę zagmatwana. Wymaga koncentracji i skupienia.
W centrum mrocznej scenerii Śląska zobaczymy „antybohatera” zmagającego się z moralnymi dylematami, osobistymi problemami i z nałogiem.
Ciekawie opisana historia kryminalna. Świetnie skonstruowana intryga i świetne watki psychologiczne.
Autor wie jak opowiadać takie historie.
Wcześniejszych książek Brudnika nie czytałam, ale zapewne przeczytam.
Niesamowite zakończenie sugeruje kontynuację historii.
Chciałabym jak najszybciej poznać dalsze losy Rafała Lichego.

Książka ma skrajne oceny i to mnie nie dziwi.
Nie każdemu spodoba się potężna dawka, nieuzasadnionych fabułą, scen erotycznych. Być może autor ciut przesadził.
Ale to jest bardzo dobry kryminał!
Nie brak w nim napięcia i mocnych, brutalnych scen.
Fabuła trochę zagmatwana. Wymaga koncentracji i skupienia.
W centrum mrocznej scenerii Śląska zobaczymy „antybohatera”...

sama zagadka kryminalna bardzo ciekawa Chociaż ja osobiście jestem już trochę znużony genialnymi komisarzami alkoholikami to nie zmienia faktu że pani kryminałów na pewno się nie zawiodą

sama zagadka kryminalna bardzo ciekawa Chociaż ja osobiście jestem już trochę znużony genialnymi komisarzami alkoholikami to nie zmienia faktu że pani kryminałów na pewno się nie zawiodą

Szafarz" Grzegorza Brudnika to bez wątpienia jedna z lepszych literackich dewastacji, jakie miałam w swojej czytelniczej pościeli. "Przeczytałam" ją dwa razy (za drugim odsłuchałam audiobook w wykonaniu wspaniałego Mariusza Bonaszewskiego) i nadal nie mogę wyjść z podziwu jak celnie i szybko ta historia odnalazła drogę pod moją zbroję. I nadal ma się pod nią dobrze.

Ale zacznijmy od początku

Ostatni dzień w roku - Sylwester - to wtedy samotność boli najmocniej, prawda?
I wtedy także najłatwiej być po prostu niewidzialnym.

Akcję "Szafarza" rozpoczyna noc, która dla wielu zamyka rozdział miałkiego, obdartego ze złudzeń i niespełnionych obietnic roku by z niezapisaną jeszcze kartą wejść w coś nowego, nieznanego i pachnącego nadzieją.

Dla Rafała Lichego sylwestrowa noc jest jedną z wielu w ostatnim czasie - w oparach alkoholu ból istnienia jest mniej odczuwalny, demony przeszłości mniej atakują a bycie ludzką wydmuszką staje się bardziej znośnie.
Jednak TA NOC daje temu genialnemu śledczemu szansę na odejście od skraju moralnej, zawodowej i życiowej przepaści, w którą był gotowy skoczyć.
TA NOC jest bowiem wyjątkowa dla nieuchwytnego, brutalnego mordercy, którego dorwać można właśnie dzięki niespotykanej intuicji Lichego.

W kryminałach dość często spotykamy się z poturbowanymi życiowo bohaterami (i jest to zabieg celowy) - w przypadku Lichego Autor przekroczył dotąd mi znany schemat kreacji postaci tworząc "upadłego śledczego", który jest przede wszystkim człowiekiem nieszczęśliwym, nie mającym żadnej perspektywy dalszego funkcjonowania, przepełniony goryczą i pretensjami już nie do świata lecz do samego siebie.
Te pierwsze spotkanie z Lichym cholernie boli czytelnika - bowiem cały stan emocjonalny Rafała jest perfekcyjnie oddany, realny i namacalny.

Na początku pomyślałam, że Brudnik nie lubi swojego bohatera - jednak im dalej brnęłam w fabułę tym mocniej czułam, że jestem niemym świadkiem wyjątkowej i ważnej przemiany, której stoczenie na dno było finalnie potrzebne ( a relację Rafała i Sierści uważam za prawdziwy majstersztyk i wisienkę na torcie w jego osobistej historii)

W Szafarzu zwróciłam uwagę na dwie rzeczy - jedną z nich jest idealnie wyważona intryga kryminalna, podczas której grupka "szarych moralnie" śledczych (w jej skład wszedł Lichy) pracuje nad złapaniem tytułowego mordercy, który co roku bestialsko o sobie przypomina. Każdy z bohaterów jest wadliwy, ma tu do odegrania konkretną rolę, nie ma przypadkowości i finalnie te luźno rozrzucone puzzle ukazują nam obraz, na który nawet rasowi wyjadacze kryminałów nie są gotowi.

Ale to co mnie mocniej dotknęło to fakt, że nie spotkałam jeszcze książki, w której tak prawdziwie i realnie została przedstawiona SAMOTNOŚĆ. Mamy tu przekrój wielu jej odcieni, gdzie, wylewając się z kartek książki, oblepiają tym rodzajem mroku i przerażenia, który wręcz dusi, tak fizycznie, prawdziwie.

Mogę się wręcz pokusić o stwierdzenie, że zbrodnia jest tu tylko tłem - bo to właśnie ta ludzka SAMOTNOŚĆ jest najgorszym co może nas spotkać.

Zwróciłam także uwagę na miejsce akcji, na ten ubłocony, mroźny Śląsk, gdzie na próżno szukać radosnych kolorów. Tutaj wg mnie miejsce akcji nie ma tak naprawdę znaczenia - to metafora upadku relacji międzyludzkich, wyższych uczuć sprowadzonych do przypadkowości i trywialności.
A odpychające i mroczne opisy mają podbić, uwypuklić to, co dzieje się wewnątrz bohaterów - ich negatywnych stanów, w których codziennie toną nie mając już siły wołać o pomoc.

"Szafarz" gatunkowo wpisuje się w kryminał noir jednak dla mnie będzie to zawsze książka o samotności a wszyscy Ci, którzy ją kiedykolwiek przeżyli odczują tę historię zdecydowanie mocniej i boleśniej.
Lecz się jej nie bójcie - to wszystko z czym przyjdzie się zmierzyć po przeczytaniu "Szafarza" jest warte każdej rozdrapanej, emocjonalnej rany.

Szafarz" Grzegorza Brudnika to bez wątpienia jedna z lepszych literackich dewastacji, jakie miałam w swojej czytelniczej pościeli. "Przeczytałam" ją dwa razy (za drugim odsłuchałam audiobook w wykonaniu wspaniałego Mariusza Bonaszewskiego) i nadal nie mogę wyjść z podziwu jak celnie i szybko ta historia odnalazła drogę pod moją zbroję. I nadal ma się pod nią dobrze.

Ale...

Cześć, tu autor :)

Wielkie dzięki dla każdego, kto wpadł tutaj i zostawił po sobie ślad. Jestem wdzięczny za oceny i komentarze. Dzięki temu, że poświęciliście swój czas, kolejne książki o Lichym będą lepsze, bo uwzględnię w nich Wasze przemyślenia.

Widzimy się wkrótce :) Pozdrawiam!

Cześć, tu autor :)

Wielkie dzięki dla każdego, kto wpadł tutaj i zostawił po sobie ślad. Jestem wdzięczny za oceny i komentarze. Dzięki temu, że poświęciliście swój czas, kolejne książki o Lichym będą lepsze, bo uwzględnię w nich Wasze przemyślenia.

Widzimy się wkrótce :) Pozdrawiam!

Książka dobra, trochę zagmatwana, zaskakująca o różnym tempie akcji. Po raz pierwszy spotkałem się z autorem. Polecam

Książka dobra, trochę zagmatwana, zaskakująca o różnym tempie akcji. Po raz pierwszy spotkałem się z autorem. Polecam

Dodałem punkt za akcję na Górnym Śląsku w znanych mi rejonach więc umiejscowienie morderstw,śledztwa było ciekawsze. Skomplikowana intryga z seryjnym mordercą, chyba nawet zbyt wielowątkowa ale końcowe rozwiązanie zagadki też na plus.

Dodałem punkt za akcję na Górnym Śląsku w znanych mi rejonach więc umiejscowienie morderstw,śledztwa było ciekawsze. Skomplikowana intryga z seryjnym mordercą, chyba nawet zbyt wielowątkowa ale końcowe rozwiązanie zagadki też na plus.

pomysł na fabułę dobry, bohaterowie w niektórych momentach lekko przekoloryzowani. wiele wątków przez co książka miała sporo zwrotów akcji. jedynie co mnie troszkę irytowało podczas czytania to powtarzający się kolor samochodu Lili, ale ogólnie polecam

pomysł na fabułę dobry, bohaterowie w niektórych momentach lekko przekoloryzowani. wiele wątków przez co książka miała sporo zwrotów akcji. jedynie co mnie troszkę irytowało podczas czytania to powtarzający się kolor samochodu Lili, ale ogólnie polecam

Kryminał taki jaki lubię. Realny akcja po mału, aż na końcu zaskoczenie. Polecam

Kryminał taki jaki lubię. Realny akcja po mału, aż na końcu zaskoczenie. Polecam