[Opis wydawcy] Pierwsza część nowej serii kryminalnej Camilli Läckberg i Henrika Fexeusa! W centrum Sztokholmu zostaje znaleziona skrzynia ze zwłokami młodej kobiety przebitej mieczami. Policja staje wobec pytania: czy ma do czynienia z nieudaną sztuczką magiczną, czy z brutalnym morderstwem? Inspektor Mina Dabiri, która prowadzi śledztwo, zwraca się z prośbą o pomoc do Vincenta Waldera, mentalisty, eksperta od mowy ciała i świata iluzji. Szybko ustalają, że ta sprawa jest podobna do wcześniejszej zbrodni. Wtedy staje się jasne, że ścigają bezwzględnego seryjnego mordercę. Muszą go powstrzymać, zanim ofiar będzie więcej...

Lubimyczytać: Czy moglibyście powiedzieć, kim tak w ogóle jest mentalista? Bo wydaje mi się, że, głównie z winy telewizji, mamy w głowach niekoniecznie trafny obraz…

Camilla Läckberg, Henrik Fexeus: Zgadza się, popkultura nieco wykoślawiła wizerunek mentalisty. A jest to przede wszystkim performer, człowiek ze świata rozrywki, który odczytuje język ciała i potrafi zaszczepić w czyjejś głowie jakąś myśl. Zajmuje się tego typu rzeczami.

W jakim stopniu, pisząc książkę, korzystaliście z osobistych doświadczeń Henrika jako mentalisty? Założę się, że nie jest łatwo przełożyć owe umiejętności na grunt kryminalnego dochodzenia.

Ogromnym! Henrik ma za sobą długą karierę jako mentalista i tak się składa, że w przeszłości wygłaszał nawet wykłady dla szwedzkiej policji. Ale Camilla, po napisaniu kilkunastu kryminałów, również ma doświadczenie w zakresie psychologii.

Bohaterami Waszej powieści są mentalista Vincent i policjanta Mina. Żadne z nich nie jest superbohaterem, to postaci z krwi i kości, co czyni ich bliskim czytelnikom, ale z drugiej strony nie są to zwyczajni ludzie per se.

Naprawdę kochamy dziwaków! Po części dlatego, że sami jesteśmy dość osobliwi. Chcieliśmy, aby Vincent i Mina byli swoistym hołdem złożonym wszystkim, którzy są troszkę inni.

Jak to się stało, że piszecie wspólnie? Skąd wziął się pomysł na Waszą współpracę i jak narodził się „Mentalista”?

Znamy się od lat, jesteśmy przyjaciółmi od co najmniej dekady. Któregoś razu rozmawialiśmy o pisaniu i wymienialiśmy się pomysłami i wtedy zdaliśmy sobie sprawę, że jest coś, co musimy zrobić razem. „Mentalisty” nie zdołałoby napisać samodzielnie żadne z nas i realizacja tej wizji wymagała talentu obojga.

Opowiedzcie, proszę, o samym procesie powstawania tej książki, bo, jak się domyślam, pisanie w duecie niesie ze sobą mnóstwo nowych wyzwań.

Skorzystaliśmy na pandemii, w tym sensie, że mogliśmy dużo czasu poświęcić wyłącznie na pisanie. Często spotykaliśmy się u Camilli i rozmawialiśmy o scenach, które chcielibyśmy napisać, rozrysowywaliśmy osie czasu, planowaliśmy porządek chronologiczny zdarzeń i potem dzieliliśmy wszystko między siebie. Chcieliśmy się upewnić, że Hernikowi nie przypadną wszystkie sceny z mentalistą, a Camilli policyjne dochodzenie, dlatego podzieliliśmy się po równo – pisaliśmy, redagowaliśmy i upewnialiśmy się, że ocaleją tylko najlepsze pomysły. Żadnych wyjątków!

Podoba mi się atmosfera, jaką stworzyliście w swojej książce, miejscami wydawała mi się ona iście fincherowska, i zastanawiam się, czy Sztokholm faktycznie jest tak ponurym i mrocznym miastem, jak piszecie, czy to raczej licentia poetica?

Przede wszystkim dzięki za to porównanie! A Sztokholm faktycznie bywa ponury i mroczny, dlatego staraliśmy się wydobyć ten jego grobowy potencjał i uczynić miasto możliwie jak najbardziej posępnym.

Intryga kryminalna w „Mentaliście” jest dość spektakularna, ale przy tym nie traci na prawdopodobieństwie. O czym należy pamiętać, żeby w trakcie pisania nie zaburzyć tej równowagi między efektownym a możliwym?

Przyszło nam to raczej naturalnie, choć z początku Henrik pytał, czy w tej książce w ogóle musi dojść do morderstwa… Szybko zrozumiał, jak ważne jest w kryminale zabójstwo, lecz zależało nam na tym, żeby skupić się na psychologii zbrodni, na tym, co sprawia, że człowiek się do niej posuwa, i tak dalej. Pisanie kryminałów oparte jest w dużej mierze na researchu psychologicznym, próbach zrozumienia ludzi, a to mocna strona nas obojga.

„Mentalista” to dopiero pierwsza książka z planowanej trylogii. Czy możecie zdradzić coś na temat nadchodzących powieści?

Tytuł kolejnej z nich, „Kult”, w dużej mierze zdradza jej treść, bo fabuła skupia się na sektach, kultach, dynamice grupowej, mechanizmach kryjących się za rzeczonymi fenomenami. No i, oczywiście, znajdzie się tam też miejsce dla mrocznej i nierzadko przerażającej zbrodni związanej z pewnymi zaginionymi dziećmi…

 

 

 

 

Wyświetl ten post na Instagramie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Post udostępniony przez Camilla Läckberg (@lackberg)

Camilla Läckberg – jedna z najciekawszych szwedzkich pisarek. Światową sławę przyniosła jej seria o Fjällbace. Jest także autorką thrillerów psychologicznych „Złota klatka” i „Srebrne skrzydła” oraz serii książek dla dzieci o przygodach Super-Charliego. Książki Camilli wydawane są w ponad 60 krajach, zostały przetłumaczone na 43 języki, a na całym świecie sprzedało się 29 milionów egzemplarzy.

Henrik Fexeus – jeden z najlepszych prelegentów w Szwecji, wielokrotnie nagradzany mentalista. Przeprowadził szereg głośnych eksperymentów psychologicznych w szwedzkiej telewizji. W 2007 wydał książkę „Sztuka czytania w myślach”, która trafiła do szerokiego grona czytelników. Jego kolejne książki również zyskały dużą popularność. Zostały przetłumaczone na 27 języki i sprzedały się w ponad milionie egzemplarzy. W 2018 Henrik Fexeus został uznany za jednego z najlepszych ekspertów na świecie w dziedzinie mowy ciała.

Przeczytaj fragment książki:

Mentalista

Issuu is a digital publishing platform that makes it simple to publish magazines, catalogs, newspapers, books, and more online. Easily share your publications and get them in front of Issuu's millions of monthly readers.

Książka „Mentalista” jest już dostępna w sprzedaży.

Artykuł sponsorowany.