Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przez pierwsze 20 stron trudno wgryźć się w sposób pisania oraz klimat książki, ale warto to przeboleć, bo potem jest coraz lepiej.

Przez pierwsze 20 stron trudno wgryźć się w sposób pisania oraz klimat książki, ale warto to przeboleć, bo potem jest coraz lepiej.

Książka w której fabularnie mało się dzieje, natomiast jest przesiąknięta niesamowitym klimatem międzywojennego dusznego Paryża. Ta "duszność" może skojarzyć się troszkę z książkami Bukowskiego, natomiast tutaj jest to wszystko zawarte w dużo piękniejszym języku, pełnym metafor i wspaniałych opisów. Każdy bohater ma swoją własną (zazwyczaj smutną) historię i każdy z nich wydaje się być postacią autentyczną. Po przeczytaniu radzę odczekać z następną książką innego autora, bo trudno znaleźć równie dobre pióro jak u Remarque.

Książka w której fabularnie mało się dzieje, natomiast jest przesiąknięta niesamowitym klimatem międzywojennego dusznego Paryża. Ta "duszność" może skojarzyć się troszkę z książkami Bukowskiego, natomiast tutaj jest to wszystko zawarte w dużo piękniejszym języku, pełnym metafor i...

Rozwiń Zwiń

W tym przypadku ciężko jakkoliwek ocenić treść dzienników, więc ocenie po prostu opracowanie i dodatki historyczne (szkoda tylko, że owe są na początku a nie na końcu książki). Brak kilku dzienników to niewyobrażalna strata na którą niestety nikt nie miał wpływu.

W tym przypadku ciężko jakkoliwek ocenić treść dzienników, więc ocenie po prostu opracowanie i dodatki historyczne (szkoda tylko, że owe są na początku a nie na końcu książki). Brak kilku dzienników to niewyobrażalna strata na którą niestety nikt nie miał wpływu.