Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Już dawno nie czytałem tak wciągającej pozycji. I to bez dwóch zdań.
Autor swoim plastycznym językiem sprawia, iż mamy wrażenie bycia obok niego w sugestywnie opisywanych sytuacjach. To obok nas przebiegają południowoafrykańscy zwolennicy opcji politycznej, która przez traktujących ich ostrą amunicją przeciwników uznawana jest za niemożliwą. To nad nami przelatują bomby w Górskim Karabachu, wystrzeliwane przez "wrogów".
No właśnie - wrogami są ci ludzie jedynie dla tych, u których boku autor ma wykonać powierzoną mu robotę. Sam fotoreporter jest w swych poglądach neutralny i w taki też sposób przekazuje nam swoje relacje.

Książka niezwykle interesująca, pisana żywym, czasami brudnym językiem. Bo i jaki może być język w sytuacjach zagrażających życiu...
Jedna z najlepszych książek przeczytanych przeze mnie w 2013 roku.

Już dawno nie czytałem tak wciągającej pozycji. I to bez dwóch zdań.
Autor swoim plastycznym językiem sprawia, iż mamy wrażenie bycia obok niego w sugestywnie opisywanych sytuacjach. To obok nas przebiegają południowoafrykańscy zwolennicy opcji politycznej, która przez traktujących ich ostrą amunicją przeciwników uznawana jest za niemożliwą. To nad nami przelatują bomby w...

"Widziałem rzeczy, których nie powinienem był oglądać. Żaden człowiek nie powinien ich oglądać. A ja byłem małym dzieckiem..." *

Cytat ten, pochodzący z jednej z rozmów zawartych w owej książce, chyba najdokładniej ją tak naprawdę opisuje...

A rozmów mamy więcej, tak samo jak więcej jest tam takich cytatów, które bez ustanku można by przytaczać...

Książka jest relacją kilkudziesięciu osób, których dzieciństwo przypadło na okres wojny i wskutek czego dzieciństwo to nader szybko się skończyło. A opisy są naprawdę poruszające i to bez żadnych tanich chwytów, ciężko zapomnieć o tych opowieściach. Opisy przedstawiające rozstrzeliwania członków rodziny przed własnymi oczami czy sytuacje skrajnego głodu - wyjadanie wszystkiego co zielone, kory z drzewa, a nawet materiałów tekstylnych czy sprzedawana na bazarze ziemia "przesiąknięta" zapachem jedzenia, które kiedyś w beczkach na niej stało (ziemia oczywiście również do zjedzenia...) - zdecydowanie głęboko zapadają w pamięć. A niektóre sytuacje okrucieństwa niemieckich żołnierzy są naprawdę ciężkie do jakiegokolwiek przyjęcia...
Nie wiem czemu, ale mnie osobiście najbardziej poruszyła opowieść o piesku, który przypałętał się do dziewczynki niosącej z piekarni dzienny przydział... Nie będę tu oczywiście spoilerował - każdy przeczyta jak to się skończyło...

Podsumowując, książka niezwykle poruszająca, w piękny sposób pisana i ważna. Ważna, bo nie można zapominać o takich historiach. To wydarzenia już sprzed ponad 70 lat, ale nadal są to najczarniejsze z kart w historii ludzkości. Nikt nie powinien przeżywać takich sytuacji - zwłaszcza dzieci.

"Pamięć dziecka... W pamięci dziecka pozostaje tylko strach albo coś dobrego..." **
W przypadku TAMTYCH dzieci - z pierwszej połowy lat 40. XX wieku - miejsce miało tylko to pierwsze...


----------------------------------------------------------------------

* - s. 164
** - s. 157

"Widziałem rzeczy, których nie powinienem był oglądać. Żaden człowiek nie powinien ich oglądać. A ja byłem małym dzieckiem..." *

Cytat ten, pochodzący z jednej z rozmów zawartych w owej książce, chyba najdokładniej ją tak naprawdę opisuje...

A rozmów mamy więcej, tak samo jak więcej jest tam takich cytatów, które bez ustanku można by przytaczać...

Książka jest relacją...

"Nagi sad" to poruszający utwór o miłości między synem a ojcem. Sposobowi przedstawienia tego uczucia daleko jednak do pretensjonalności. Jest ono ujmująco opisane, wyrażające się w prostych słowach i gestach, w obopólnym zrozumieniu, poszanowaniu i tęsknocie.
Powieść czyta się naprawdę z nieskrywaną przyjemnością. Pomimo charakterystycznego skądinąd stylu, nie tak przecież wcale prostego, całkowicie się dałem ponieść tej rzece mądrych słów.
Wiesław Myśliwski używa zdań o nieznanej mi dotąd estetyce. Jego debiutancka opowieść to piękna tematyka, piękne słowa, piękne zakończenie i na dodatek (w wydaniu które posiadam) piękna tajemnicza okładka.

"Nagi sad" to poruszający utwór o miłości między synem a ojcem. Sposobowi przedstawienia tego uczucia daleko jednak do pretensjonalności. Jest ono ujmująco opisane, wyrażające się w prostych słowach i gestach, w obopólnym zrozumieniu, poszanowaniu i tęsknocie.
Powieść czyta się naprawdę z nieskrywaną przyjemnością. Pomimo charakterystycznego skądinąd stylu, nie tak przecież...

Książka dla mnie niezwykła. Uwielbiam taki styl bycia, uwielbiam ludzi posiadających takie pasje, takie wartości i takie spojrzenie na świat.

Książkę czyta się z zapartym tchem, wszystkie przygody, wspomnienia i refleksje przeżywamy wraz z autorem. Jest w niej niestety sporo smutku, smaku zepsutego życia, braku wiary w ludzi - często najbliższych. Ale gdy dla niektórych smutek jest powodem braku motywacji do czegokolwiek, dla innych jest bodźcem do nowych działań, przygód i rozpoczęcia nowego życia.

Jak już wiele razy pisano o tej pozycji - nie jest ona encyklopedycznym przewodnikiem po zwiedzanych krajach. Jest raczej książką psychologiczno-podróżniczą, czasem nawet i filozoficzną. Na pochwałę zasługują (chociaż co w tej książce nie zasługuje na pochwałę!) wywody o świątyniach - a raczej ciemnej stronie ich budowy, o Dniu Dziecka w Laosie, czy tekst o podróżach nowobogackich z Europy.

Świetnie mi się czytało tę pozycję. Jako kolarz, miłośnik rowerów i człowiek lubiący przeczytać dużo mądrych - i takich ludzkich - słów.

Na sam koniec - myśl o pozostawieniu roweru, który stworzył z autorem jeden organizm, przypomniał mi sławną scenę z filmu "Cast Away: Poza światem", gdy główny bohater stracił swoją ukochaną piłkę. Niby zwykła rzecz, a jednak jest smutek i - przyznałbym się nawet - wzruszenie.

10/10...

Książka dla mnie niezwykła. Uwielbiam taki styl bycia, uwielbiam ludzi posiadających takie pasje, takie wartości i takie spojrzenie na świat.

Książkę czyta się z zapartym tchem, wszystkie przygody, wspomnienia i refleksje przeżywamy wraz z autorem. Jest w niej niestety sporo smutku, smaku zepsutego życia, braku wiary w ludzi - często najbliższych. Ale gdy dla niektórych...