Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Większość z nas o Kanadzie wie tyle co nic, a ta książka otwiera przed nami drzwi do Kanady o jakiej może nie chcielibyśmy wiedzieć. Na światło dzienne wychodzi historia Kanady mocno skąpana dziecięcymi łzami i krzywdami rdzennych mieszkańców.
Książka momentami łapie za serce i nie chce puścić. Niesamowicie ciekawa jednak przepełniona smutkiem opowieść.
Według mnie świetny reportaż.

Większość z nas o Kanadzie wie tyle co nic, a ta książka otwiera przed nami drzwi do Kanady o jakiej może nie chcielibyśmy wiedzieć. Na światło dzienne wychodzi historia Kanady mocno skąpana dziecięcymi łzami i krzywdami rdzennych mieszkańców.
Książka momentami łapie za serce i nie chce puścić. Niesamowicie ciekawa jednak przepełniona smutkiem opowieść.
Według mnie świetny...

Książka mogłaby być lepsza gdyby nie długie opisy, które zuuupelnie nic nie wnoszą, jak np. opis jednego z meczów, gdzie chodziło przecież o taktykę jaką zastosował trener a nie o to, że zawodnik w ostatnich sekundach zrobił to i to, albo waży tyle i tyle. Gdyby nie te opisy książka byłaby o połowę krótsza. Jednak jak się przebrnie przez takie fragmenty to można wyciągnąć z niej pewną naukę i przyjrzeć się swoim nawykom. Dzięki tej książkę zaczęłam zwracać na swoje nawyki więcej uwagi i zdałam sobie sprawę jak ciężko je zmienić i ile wewnętrznej siły to od nas wymaga. Poza tym dowiedziałam się jakie znaczenie w naszym życiu mają nawyki i dlaczego tak ważne jest aby kształtować zdrowe i dobre nawyki a wypierać te złe. Możliwe, że są lepsze książki o tej tematyce jeżeli tak to lepiej sięgnąć po nie niż po tą, ale jak się nie wie od czego zacząć to ta pozycja będzie akurat.

Książka mogłaby być lepsza gdyby nie długie opisy, które zuuupelnie nic nie wnoszą, jak np. opis jednego z meczów, gdzie chodziło przecież o taktykę jaką zastosował trener a nie o to, że zawodnik w ostatnich sekundach zrobił to i to, albo waży tyle i tyle. Gdyby nie te opisy książka byłaby o połowę krótsza. Jednak jak się przebrnie przez takie fragmenty to można wyciągnąć z...

Krótka opowieść o realiach życia w psychiatryku. Poza niektórymi błyskotliwymi zdaniami książka nie wnosi nic nowego czego aktualnie nie wiem o psychiatryku. Dobrze, że ktoś porusza takie tematy bo to też są ludzie, zapomniani, wykluczeni. Książka dobrze ukazuje zapętlenie i okropną bańkę w jakiej żyją pacjenci. Żadne działania nie sprawiają, że ktokolwiek poczuje się tam lepiej i stanie na nogi więc ciągle i ciągle wracają coraz bardziej otępiani przez leki, bez sił na cokolwiek. Każdy z nich z własnym utrapieniem i ciężarem, który musi znosić, a z którym jednak nie udaje im się wygrać. Autorka zaledwie momentami sięgała gdzieś głębiej, ukazując kawałek duszy bohaterów. Gdyby udało jej się utrzymać to wrażenie przez większość czasu, książka zdecydowanie byłaby warta nagród.

Krótka opowieść o realiach życia w psychiatryku. Poza niektórymi błyskotliwymi zdaniami książka nie wnosi nic nowego czego aktualnie nie wiem o psychiatryku. Dobrze, że ktoś porusza takie tematy bo to też są ludzie, zapomniani, wykluczeni. Książka dobrze ukazuje zapętlenie i okropną bańkę w jakiej żyją pacjenci. Żadne działania nie sprawiają, że ktokolwiek poczuje się tam...