Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo przyjemnie się czytało, chociaż nie powala. Książka bardzie składa się z pojedynczych rozdziałów luźno ze sobą powiązanych. Trochę szkoda, bo liczyłam na konkretną fabułę i ciągłość, zwłaszcza, że pomysł jest genialny.
Historia opowiada perypetie dziewczyny z miasta, która z toksycznej pracy przenosi się na wieś do ciotek i trafia do bardzo ciekawej kliniki, gdzie oprócz leczenia magicznych stworzeń pracuje faun, a pani doktor jest liczem. Widać, że autorka ma pojęcie o pracy w weterynarii, jest to bardzo dobrze opisane. Jednak wolałabym, aby ten aspekt był bardziej rozwinięty oprócz, prześwietlamy, rozcinamy.
Nie ma żadnych dramatycznych zwrotów akcji, spodziewamy się ciągu dalszego, ale czy to jest minusem? Wydaje mi się, że książka jest bardziej nastawiona na spokojny luz i relaks, może akurat na wakacyjnym urlopie/weekendzie. Przez historię płynie się gładko i przyjemnie, tylko nie polecam zbytnio przy niej jeść, jeśli macie bujną wyobraźnie, która z automatu się uruchamia podczas czytania (przez opisy zabiegów). I mnie osobiście bardzo wzruszyła historia o duszach, więc dla wrażliwszych polecam chusteczkę, bo mi się oczy zaszkliły.
Podsumowując: pomysł bardzo ciekawy, chociaż nie wykorzystany w pełni. Książkę czyta się szybko i przyjemnie. I ją polecam, zwłaszcza jako lekki przerywnik pomiędzy czymś cięższym.

Bardzo przyjemnie się czytało, chociaż nie powala. Książka bardzie składa się z pojedynczych rozdziałów luźno ze sobą powiązanych. Trochę szkoda, bo liczyłam na konkretną fabułę i ciągłość, zwłaszcza, że pomysł jest genialny.
Historia opowiada perypetie dziewczyny z miasta, która z toksycz...

Rozwiń

Zwiń

Przyjemna pozycja dla fanów tytułu. Innym osobą raczej się nie spodoba. I na start trzeba zaznaczyć, że historie napisał ktoś inny, nie autor mangi, czyli twórca wykreowanego świata i bohaterów. Stąd też nie dostaniemy rozszerzenia fabuły, przeszłości postaci czy zapierającego dech w piersi wątku pobocznego. Cała nowelka składa się z kilku krótkich opowiadań. Historie są bardzo proste skierowane raczej na poprawę humoru i mile spędzony czas. Mamy rozdział o np. urlopie Yuriego czy wycieczce szkolnej Anyi.
Nie wciąga i nie porywa, ale ma swój urok a postacie zostały dobrze oddane. Będą momenty w których się można zaśmiać oraz takie gdzie można pozachwycać się ślicznymi ilustracjami. Wprawdzie brakuje ekspresji Anyi, jednak wszystko jest na tyle dobrze napisane, że bez problemu jej miny widzimy od razu przed oczami.
Podsumowując: przyjemne uzupełnienie dla fanów tytułu. Na pewno spędzą miło czas na lekturze.

Przyjemna pozycja dla fanów tytułu. Innym osobą raczej się nie spodoba. I na start trzeba zaznaczyć, że historie napisał ktoś inny, nie autor mangi, czyli twórca wykreowanego świata i bohaterów. Stąd też nie dostaniemy rozszerzenia fabuły, przeszłości postaci czy zapierającego dech w piers...

Rozwiń

Zwiń

Nie jestem wielką fanką uniwersum Harrego Pottera, ale mimo wszystko z powodu poleceń sięgnęłam po książkę licząc na ciekawostki za kulis kręcenia tak wielkich produkcji i pracy dzieci na planie. Czy dostałam to czego oczekiwałam? I tak i nie. Nie da się uniknąć pewnych smaczków, które pojawiają się w książce. Jednak jest to autobiografia, więc Tom skupia się na sobie, nie koniecznie tym co się działo wokół. Chodź połyka się ją raz dwa i przyjemnie czyta, przez większość czasu była mi dość obojętna. Ot takie przeciętne czytadło z paramo ciekawostkami. Końcówka książki totalnie zmieniła wydźwięk całości. Bardzo dobrze i bardzo interesująco ujęte problemy, z który podejrzewam, że zmaga się zdecydowana większość gwiazd, szczególnie tych młodych. Trochę żałuję, że tak niewiele miejsca zostało temu poświęcone, ale i tak cieszę się, że Tom nie przemilczał tego jako niewygodnego faktu. To powinno się nagłaśniać, aby pomóc innym, bo kto wie, może akurat ktoś ma w tej chwili podobne problemy.
Podsumowując: dla fanów Harrego Poterra i aktorów w nim występujących na pewno niewątpliwa gratka, ale reszta też coś znajdzie dla siebie.

Nie jestem wielką fanką uniwersum Harrego Pottera, ale mimo wszystko z powodu poleceń sięgnęłam po książkę licząc na ciekawostki za kulis kręcenia tak wielkich produkcji i pracy dzieci na planie. Czy dostałam to czego oczekiwałam? I tak i nie. Nie da się uniknąć pewnych smaczków, które poj...

Rozwiń

Zwiń

Bardzo przyjemna historia, poruszająca niezwykle ważne kwestie. Świetna szczególnie dla nastolatków, ale nie zapominajmy, że i dorośli niekiedy są smutnymi duchami. Także idealna dla każdego niezależnie od wieku czy sytuacji. Wszyscy czasami potrzebujemy pomocy i wsparcia, drobnego przypomnienia, że na tym świecie są też inne smutne duchy.
Niesamowicie pożyteczne i urocza opowieść, dzięki której zrobi się cieplutko na sercu. A kreska idealnie oddaje panujący nastrój.
Jedyne do czego bym się troszkę przyczepiła to tego, że tak poważny temat jest ledwo liźnięty. To nawet nie czubek przysłowiowej góry lodowej a wręcz sam jej koniuszek. Zostało to troszeczkę za bardzo spłycone, ale pozytywnie za to zaskoczyłam się odpowiednimi fundacjami wypisanymi na końcu książki.
Podsumowując: polecam wszystkim, aczkolwiek zaznaczam, że to tylko pobieżne pokazanie tematu. I to co najważniejsze wynosi się po lekturze: każdy czasem jest smutnych duchem, ale to nic złego.

Bardzo przyjemna historia, poruszająca niezwykle ważne kwestie. Świetna szczególnie dla nastolatków, ale nie zapominajmy, że i dorośli niekiedy są smutnymi duchami. Także idealna dla każdego niezależnie od wieku czy sytuacji. Wszyscy czasami potrzebujemy pomocy i wsparcia, drobnego przypom...

Rozwiń

Zwiń

Mam mieszane uczucia. Z jedne strony ciężko sympatyzować z bohaterką, która uważa, że wszyscy powinni robić tak jak ona chce i dąży do tego chociażby poprzez manipulację i kłamstwa. Nie wydaje mi się, żeby to był najlepszy wzór dla dzieci, biorąc pod uwagę zakończenie historii. A z drugiej strony mamy ciekawy świat magiczny z bardzo interesującym Mandragorem i niecodziennie skonstruowanym domem. Niestety postacie drugoplanowe nie są rozbudowane a magia jest, bo jest i tyle o niej. A szkoda, że nie zostało to pociągnięte dalej.
Na plus na pewno zasługuje przepiękne wydanie w twarde oprawie z ilustracjami, chociaż mi osobiście brakowało wyjustowanego tekstu do którego jestem całkowicie przyzwyczajona.
Podsumowując: naprawdę nie wiem komu polecić książkę. Jest to specyficzna literatura, która na pewno trafi do fanów autorki, ale czy kogoś jeszcze? Trudno powiedzieć.

Mam mieszane uczucia. Z jedne strony ciężko sympatyzować z bohaterką, która uważa, że wszyscy powinni robić tak jak ona chce i dąży do tego chociażby poprzez manipulację i kłamstwa. Nie wydaje mi się, żeby to był najlepszy wzór dla dzieci, biorąc pod uwagę zakończenie historii. A z drugiej...

Rozwiń

Zwiń

Jak dowiedziałam się, że wychodzi kolejny tom przygód Tereski od razu klikałam kup w przedsprzedaży i jak tylko przyszedł zaczęłam czytać. Jak zawsze bohaterowie są ciekawie nakreśleni, a lekkość pióra pozwala płynąć przez książkę. Jednak to co uderza już na samym początku to mnogość postaci i ich pokrewieństwa, w którym człowiek gubi się co rusz. Niestety jest tego trochę za dużo, za to ewidentnie za mało kryminału. Praktycznie w ogóle nie występuje, chociaż teoretycznie są dwa zgony. Wszystko kręci się wokół powinowactwa i testamentu, nie zaś zwyczajowego wątku szukania mordercy. Trochę mi tego brakowało, chociaż nie da się ukryć, że przedstawiona rodzina jest nie banalna, wyjątkowa i jedyna w swoim rodzaju, włącznie z domem.
Podsumowując: jest to niewątpliwe bardzo dobra książka, którą przyjemnie się czyta. Obowiązkowa dla fanów pióra/stylistyki/postaci autorki. Jednak nie dla osób szukających komedii kryminalne i tego wątku. Ogólnie polecam historię osobą które szukają starego domu z historią, wielopokoleniowego zlotu rodziny czy tajemnicy rodzinnej, która wychodzi na jaw dziesięciolecia później.

Jak dowiedziałam się, że wychodzi kolejny tom przygód Tereski od razu klikałam kup w przedsprzedaży i jak tylko przyszedł zaczęłam czytać. Jak zawsze bohaterowie są ciekawie nakreśleni, a lekkość pióra pozwala płynąć przez książkę. Jednak to co uderza już na samym początku to mnogość posta...

Rozwiń

Zwiń