Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niezwykle wrażliwa i uważna, przedstawiająca bohaterów jako w pewnym sensie odmieńców – co nie jest złe, bo każdy z nas ma coś, co wyróżnia go w społeczeństwie, a uwypuklenie tych cech ma swój urok. Najpiękniejsza historia miłosna, jaką czytałam. Nie skupia się na typowym wzorcu romansów, a ukazuje niecodzienny, a przy tym przepiękny, szczery i opiekuńczy przypadek kochania drugiego człowieka. Między główną trójką nie ma typowej miłości w „zachodnim” rozumieniu, a raczej niesamowicie głęboka przyjaźń na tak wielkim poziomie, że inaczej niż miłością się jej nazwać nie da. Do tego dochodzi wyjątkowa japońska mentalność, co ma też wpływ na styl pisania tej książki – zdania się krótkie, proste, skupiają się na przedmiotach i chwilach, a jednocześnie są w stanie nam powiedzieć o bohaterze więcej niż kilka stron opisów. Te sto stron czytałam bardzo długo, zmuszając się do przerw, by jak najdłużej cieszyć się tym spokojem emanującym z „Błysku szczęścia”, który był zachowany nawet podczas złych chwil, ataków paniki czy nagromadzenia stresu. Tak jakby cała trójka mimo wszelkiego zła i własnych wad była szczęśliwa i trzymała się na nogach tylko dlatego, że trzyma się razem. Z żalem odkładam tę historię na półkę, ale na pewno jeszcze po nią sięgnę, co się w moim przypadku nie wydarzyło od kilku dobrych lat.

Niezwykle wrażliwa i uważna, przedstawiająca bohaterów jako w pewnym sensie odmieńców – co nie jest złe, bo każdy z nas ma coś, co wyróżnia go w społeczeństwie, a uwypuklenie tych cech ma swój urok. Najpiękniejsza historia miłosna, jaką czytałam. Nie skupia się na typowym wzorcu romansów, a ukazuje niecodzienny, a przy tym przepiękny, szczery i opiekuńczy przypadek kochania...

"Fangirl" polecało mi wiele osób, aż w końcu po nią sięgnęłam. I jestem po prostu zachwycona! Dawno nie czytałam książki z takim zaangażowaniem jak tę. Rzuciłam wszystko i czytałam, nie mogąc się oderwać - jak ja tęskniłam za tym uczuciem! W końcu jakaś książka pozwoliła mi je poczuć jeszcze raz. Z wielkim uśmiechem sięgam po następne książki Rowell.

"Fangirl" polecało mi wiele osób, aż w końcu po nią sięgnęłam. I jestem po prostu zachwycona! Dawno nie czytałam książki z takim zaangażowaniem jak tę. Rzuciłam wszystko i czytałam, nie mogąc się oderwać - jak ja tęskniłam za tym uczuciem! W końcu jakaś książka pozwoliła mi je poczuć jeszcze raz. Z wielkim uśmiechem sięgam po następne książki Rowell.