Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Za rok o tej porze” to pierwsza publikacja Katarzyny Grabowskiej, po którą miałam okazję sięgnąć. Książka trafiła do mnie w ramach BookToura organizowanego przez @czytam_zawsze_i_wszedzie. Zacznę od tego, iż zgłosiłam się do udziału, skuszona przepiękną okładką oraz opisem książki, który niesamowicie mnie zaintrygował. Bo czy uczucie, które zrodziło się w świetle noworocznych fajerwerków, nie brzmi zachęcająco?

Główną bohaterką historii jest Jola. Młoda kobieta, która nigdy nie zaznała rodzinnego ciepła. Dopiero gdy związała się z Marcinem, łódzkim policjantem, odnalazła stabilizację i bezpieczeństwo. Jednak czy aby na pewno? Za namową partnera, chociaż bardziej wypadałoby napisać, że pod presją z jego strony, Jola zrezygnowała z własnych pragnień, marzeń i z pracy, stając się w stu procentach zależną od partnera. Czy przypadkowe spotkanie z tajemniczym Andrzejem podczas balu sylwestrowego, krótki taniec i skradziony pocałunek o północy odmienią życie Joli?

Andrzej to mężczyzna, który wiele lat spędził za granicą, gdzie pod zmienioną tożsamością mieszkał, uczył się i pracował. Po śmierci ojca postanowił wrócić do kraju, aby rozpracować szajkę zajmującą się sprzedażą lewego alkoholu i wszelkiego rodzaju innych używek. Czy uda mu się tego dokonać? Jakie powiązania z przestępcami ma jego przyrodni brat Aleksander? Tego dowiecie się, sięgając po tę publikację.

Muszę powiedzieć, że treść książki kompletnie odbiegła od moich wyobrażeń o niej. Czytając opis historii, spodziewałam się wielkiego zauroczenia i naprawdę spektakularnej odmiany w życia głównej bohaterki, urozmaiconego ciekawym wątkiem kryminalnym w tle. Niestety literacka rzeczywistość okazała się zgoła inna.

Głównym problemem tej publikacji jest to, że autorka napakowała ją niewyobrażalną ilością wątków fabularnych, które nijak mi ze sobą nie współgrały. Rozgrywki polityczne, intrygi, zdrady, rywalizacja, nowe zauroczenie, przemoc fizyczna i psychiczna na współpartnerze oraz handel nielegalnymi substancjami to w mojej ocenie trochę zbyt dużo, jak na jedną czterystustronicową książkę. W miarę czytania kolejnych stron czułam się nieco zmęczona i przytłoczona ilością wątków, które były w niej poruszane.

Mam też również zastrzeżenia do samych bohaterów. Niejednokrotnie miałam wrażenie, że tracili rozum i swoją osobowość pomiędzy rozdziałami. O ile postać Marcina jest spójna, bo właściwie przez całą książkę jest totalnym palantem, który znęca się psychicznie nad swoją partnerką, to postawy pozostałych osób nie jestem w stanie zrozumieć. Jola — szara myszka, stłamszona przez swojego partnera do granic możliwości. Rozumiem, że jako ofiara przemocy bała się swojego oprawcy i wydawało jej się, że wszystko, co Marcin jej robi, jest w jej ocenie dobre i poprawne, ale jej zachowanie w późniejszych rozdziałach zakrawało już o absurd. Jeżeli chodzi natomiast o Andrzeja, to chociaż naprawdę jestem w stanie wiele wybaczyć, nie mogę przejść obojętnie i bez słowa obok jego poczynań. Jego początkowe zachowanie można jeszcze jakoś wytłumaczyć. Myślał, że został oszukany, chciał zaspokoić swoje potrzeby, dobra mogłam przymknąć na to oko. Wykorzystanie kobiety, aby dobrać się do jej męża, okej, nie popieram, ale był policjantem i chciał rozwiązać sprawę, niech będzie. Jednak w pewnym momencie powiedziałam dość, bo naprawdę niewiele mu brakowało, aby okrzyknąć go żigolakiem. I tak ogólnie rzecz biorąc, mogłabym długo analizować każdą z postaci, ale z pewnością zajęłoby mi to zbyt wiele czasu.

Oczywiście, jak to zwykle w tego typu książkach bywa, na końcu wszystko zostaje wyjaśnione i zmierza do happy endu, którego przecież nie mogło w tym wypadku zabraknąć. I szczerze? Super, że wszystko skończyło się szczęśliwie (chociaż może nie dla wszystkich bohaterów), ale zabrakło mi puenty całej tej historii i wyciągnięcia konsekwencji wobec Marcina za to, co zgotował biednej Joli.

Niemniej jednak podczas samego BookTouru bawiłam się wyśmienicie. Jako że jestem czytelnikiem, który w normalnych okolicznościach nie zaznacza w książkach ulubionych fragmentów i nie umieszcza na marginesach swoich komentarzy, była to dla mnie kolejna niezwykła przygoda. A jeżeli chodzi o samą książkę to chociaż nie do końca przypadła mi do gustu, myślę, że spodoba się niejednemu czytelnikowi, dlatego zachęcam Was do jej samodzielnego przeczytania.

„Za rok o tej porze” to pierwsza publikacja Katarzyny Grabowskiej, po którą miałam okazję sięgnąć. Książka trafiła do mnie w ramach BookToura organizowanego przez @czytam_zawsze_i_wszedzie. Zacznę od tego, iż zgłosiłam się do udziału, skuszona przepiękną okładką oraz opisem książki, który ...

Rozwiń Zwiń

Po przeczytaniu pierwszego tomu "Serii z Aktami" czułam pewien niedosyt, ponieważ autorka ucięła historię w takim momencie, że naprawdę zaczęłam rozumieć, dlaczego większość moich znajomych wstrzymuje się z czytaniem serii do momentu, aż zostaną wydane wszystkie ich części. Byłam bardzo ciekawa, jak historia Judyty Breszki i Piotra Kosteckiego potoczy się dalej, więc gdy tylko kontynuacja ich losów pojawiła się na rynku wydawniczym, od razu wpadła w moje ręce.

W tej części Judyta decyduje się pomóc przyrodniemu bratu, wkraczając tym samym na zupełnie nieznany sobie teren. Czy prawniczce uda się zdemaskować biznesmena, który wykorzystuje swoje legalne interesy, by zatuszować swoją działalność w półświatku? Tego Wam nie zdradzę, ale mogę powiedzieć, że w życiu Judyty zdecydowanie będzie się działo! Oprócz swoich stałych obowiązków wynikających z jej pracy kobieta nadal angażuje się w sprawę męża swojej kuzynki, co wiąże się z częstymi wyjazdami do Gdańska i kontynuowaniem współpracy z Piotrem Kosteckim. Czy w tych okolicznościach Judyta będzie umiała zachować dystans i ograniczyć swoje kontakty z przystojnym mecenasem tylko do tych ściśle służbowych? Tego dowiecie się, czytając "Wniosek o wybaczenie", najnowszą książkę Natalii Sońskiej.

Muszę przyznać, że kontynuacja "Paragrafu na miłość" jest równie dobra, jak jej poprzedniczka. Autorka po raz kolejny zabiera nas w świetnie wykreowany prawniczy świat, pełen smaczków i spraw, które w rzeczywistości mogłyby znaleźć się na wokandzie. Oprócz kontynuacji sprawy Jurczyńskiego i poznania jej rozwiązania, Natalia Sońska postawiła przed parą prawników kolejną sprawę. Mogłoby się wydawać, że tym razem Judyta i Piotr będą stać po przeciwnych stronach barykady, ale czy aby na pewno? Tego nie będę zdradzać, ale mogę za to zapewnić, że sięgając po tę publikację, zdecydowanie nie będziecie się nudzić.

We "Wniosku o wybaczenie" duet Breszka i Kostecki oprócz mierzenia się ze swoimi nieraz uciążliwymi klientami, starają się, aby ich relacja pozostawała stricte służbowa, co okazuje się niezwykle ciężkie, mając na uwadze fakt, że w poprzedniej części ich relacja wkroczyła na bardziej prywatny i intymny poziom. Chociaż w dalszym ciągu widać emocję i uczucia, którymi zaczęli darzyć się już w "Paragrafie na miłość", oni przez większość książki krążą wokół siebie, niczym sępy czekające na kawałek mięsa. I muszę przyznać, że nieco mnie to irytowało i nawet kilkukrotnie miałam ochotę wejść do książki i potrząsnąć nimi, by przemówić im do rozsądku, ale na szczęście w którymś momencie poszli po rozum do głowy i przestali wzbraniać się przed tym, co do siebie czują.

Zatem z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że "Wniosek o wybaczenie" to bardzo dobra książka, którą wciąga już od pierwszych stron. Naprawdę przyjemnie było ponownie wkroczyć do świata Judyty i Piotra, nawet pomimo faktu, iż autorka ponownie zakończyła książkę, zostawiając czytelnika bez odpowiedzi na wiele pytań, dlatego z niecierpliwością będę wypatrywać premiery kolejnego tomu "Serii z Aktami".

Po przeczytaniu pierwszego tomu "Serii z Aktami" czułam pewien niedosyt, ponieważ autorka ucięła historię w takim momencie, że naprawdę zaczęłam rozumieć, dlaczego większość moich znajomych wstrzymuje się z czytaniem serii do momentu, aż zostaną wydane wszystkie ich części. Byłam...

Rozwiń Zwiń

Zawsze chętnie sięgam po książki z motywem sportowym. Jest to głównie spowodowane tym, że sama jestem związana z jedną z niszowych dyscyplin sportu, dlatego nigdy nie przechodzę obojętnie obok literatury tego typu. Poprzednią część serii "Sokoły" przeczytałam z polecenia, ale już w trakcie czytania wiedziałam, że nikt nie będzie musiał namawiać mnie do tego, by sięgnąć po kolejne, gdyż zrobię to z prawdziwą przyjemnością.

"Rozgrywający" skupiła się na historii Eryka Lisowskiego, który podczas Mistrzostw Świata w futbolu amerykańskim zostaje poważnie sfaulowany i trafia do niemieckiego szpitala. Kontuzja okazuje się na tyle poważna, że szanse na jego powrót do zawodowej gry są bliskie zera. Jego przedłużający się pobyt w szpitalu skłania go do refleksji na temat dotychczasowego życia, wyborów, których dokonał w przeszłości i zastanowienia się nad tym, jak przekazać ukochanej żonie, która podporządkowała ich życie pod jego karierę sportową, swoją decyzję o rezygnacji. Czy kobieta pogodzi się z decyzją Eryka? Czy uda im się wyciągnąć wnioski z przeszłości i nie popełnić ponownie tych samych błędów? Czy ich małżeństwo przetrwa? Tego dowiecie się, sięgając po najnowszą odsłonę serii Sokoły.

Muszę przyznać, że ta część podobała mi się jeszcze bardziej niż poprzednia. Autorka zafundowała swoim czytelnikom prawdziwy rollercoaster emocji, pozwalając na to, by poznali historię Eryka od początków jego pierwszej kariery sportowej związanej z koszykówką, poprzez początki kariery w futbolu amerykańskim, aż do momentu, gdy ostatecznie pożegnał się z zawodowstwem. Właśnie dlatego, że historia została podzielona na dwie perspektywy (tę sprzed lat oraz tę dziejącą się współcześnie) czytelnik może zaobserwować również to, jak uczucie pomiędzy Erykiem a Oliwią ewoluowało na przestrzeni lat, przeradzając się z przyjaźni w miłość.

Anne Marie opisała swoją historię w sposób, który pozwolił mi w pełni wczuć się w klimat towarzyszący tej opowieści i przeżywać razem z głównymi bohaterami wszystkie ich wzloty i upadki, tak jakbym był częścią tej niezwykłej życiowej podróży, co zdecydowanie podniosło moją ocenę tego literackiego dzieła.

Bardzo podobało mi się również to, że autorka nie zapomniała o bohaterach poprzedniej części i dzięki niektórym wydarzeniom mogliśmy dowiedzieć się, co u nich słychać. Mam nadzieję, że w kolejnych częściach ten zabieg będzie kontynuowany, ponieważ uważam, iż w idealny sposób spoi ze sobą całą serię.

"Rozgrywający" to dopiero druga książka Anne Marie, którą miałam okazję przeczytać, ale jestem przekonana, że nie ostatnią. Będę z niecierpliwością wyczekiwać premiery historii o kolejnym zawodniku drużyny Sokołów, która mam nadzieje będzie równie wspaniała, jak dwie poprzednie.

Zawsze chętnie sięgam po książki z motywem sportowym. Jest to głównie spowodowane tym, że sama jestem związana z jedną z niszowych dyscyplin sportu, dlatego nigdy nie przechodzę obojętnie obok literatury tego typu. Poprzednią część serii "Sokoły" przeczytałam z polecenia, ale już...

Rozwiń Zwiń

"Nowy współlokator" autorstwa Klaudii Błaszczyszyn to debiut literacki, który przyciąga uwagę piękną okładką, cudownymi wklejkami i intrygującym opisem, który zdecydowanie zachęcił mnie do sięgnięcia po tę publikację. Muszę przyznać, że gdy miałam ją już w swoich dłoniach, kilkukrotnie obracałam książkę w dłoniach, zachwycając się jej wyglądam i nieco narzekając, że jest taka krótka, bo spędzę z nią jedynie jedno popołudnie. Finalnie czytałam ją jednak 3 dni... Dlaczego? Już śpieszę z wyjaśnieniem.

Nicole Noen to młoda dziewczyna, która do tej pory mieszkała z babcią. Przyszedł jednak taki czas, że kobieta nie mogła dłużej zajmować się wnuczką, dlatego Nicole musiała wprowadzić się do starszego brata. Kiedy dziewczyna przybyła na miejsce, okazało się, że brat mieszka ze współlokatorem.

Tobias Black to chłopak, dla którego do tej pory liczyły się wyłącznie przygodne znajomości z dziewczynami oraz ogólnie pojęta zabawa. Czy z uwagi na siostrę swojego przyjaciela zmieni swoje postępowanie? Tego dowiecie się, sięgając po pierwszą część serii "Pod jednym dachem".

Muszę przyznać, że jestem rozczarowana tą publikacją. Jeżeli miałabym jednym słowem opisać całą książkę z pewnością określiłabym ją mianem chaosu.

Sam pomysł na historię był całkiem ciekawy, ale wykonanie zupełnie do mnie nie przemówiło. Było nieskładne, nielogiczne i przeraźliwie nudne.

Już podczas czytania pierwszego rozdziału miałam wrażenie, że trafiłam na jakąś wyliczankę, bo większość zdań była bardzo krótka, więc automatycznie zaczęłam czytać je w konkretnym tempie. Dodatkowo bardzo irytowały mnie sformułowania typu: "nie był chudy ani gruby" czy "nie był biedny ani bogaty", ponieważ od razu nasuwało mi się, że takie osoby były po prostu nijakie.

Niestety nie poczułam również żadnej chemii z bohaterami, zarówno z tymi głównymi, jak i pobocznymi. Było to głównie spowodowane tym, że akcja gnała do przodu, jakby brała udział w Wielkiej Pardubickiej. Na dodatek poszczególne osoby, które pojawiały się w całej historii wyłaniały się niczym z podziemi, by następnie szybko zniknąć w równie niezrozumiałych okolicznościach. Ponadto autorka nie zadała sobie także trudu, aby zapoznać czytelnika z relacjami rodzinnymi głównej bohaterki, które w zasadzie powinny być podwaliną całej historii.

Jeżeli chodzi o zakończenie to chociaż jakoś niespecjalnie lubię ten motyw, myślę, że w tym wypadku może być dobrym wyjściem do kolejnej części, o ile zostanie odpowiednio rozegrany.

Chociaż "Nowy współlokator" niekoniecznie przypadł mi do gustu, pamiętajcie, że jest to tylko i wyłącznie moje zdanie. Każdy czytelnik jest inny i każdemu może podobać się co innego, dlatego, jeżeli chcecie dowiedzieć się, czy jest to lektura dla Was, musicie przekonać się o tym sami.

"Nowy współlokator" autorstwa Klaudii Błaszczyszyn to debiut literacki, który przyciąga uwagę piękną okładką, cudownymi wklejkami i intrygującym opisem, który zdecydowanie zachęcił mnie do sięgnięcia po tę publikację. Muszę przyznać, że gdy miałam ją już w swoich dłoniach, kilkuk...

Rozwiń Zwiń

Kiedy na początku 2023 roku po raz pierwszy sięgnęłam po twórczość Anny Bellon, wiedziałam, że nie jest to moje ostatnie spotkanie z autorką. Chociaż od tamtej chwili minęło kilka miesięcy, udało mi się jeszcze w tym roku przeczytać kolejną książkę, która wyszła spod jej pióra. Czy i tym razem lektura również przypadła mi do gustu?

"Warte wybaczenia" to opowieść o Camryn i Rileyu, którzy przyjaźnili się ze sobą od dwunastego roku życia, aż do chwili, gdy chłopak wyjechał z Harlow i przestał utrzymywać kontakt z dawnymi znajomymi. Chociaż Camryn była przekonana, że Riley przepadł na dobre, on i jego mama, wracają do miasteczka po dwóch latach nieobecności. Czy odnowienie przyjaźni po dwuletniej przerwie jest w ogóle możliwe? Dlaczego ojciec Rileya nie wrócił razem z nimi? Czy ich wcześniejszy wyjazd miał jakieś drugie dno? Po odpowiedzi na te pytania odsyłam Was do lektury.

Muszę przyznać, że opis historii zupełnie nie oddaje tego klimatu, który autorka stworzyła w swojej najnowszej książce. Podczas czytania miałam wrażenie, że przeniosłam się do miejsca, gdzie czas płynie zdecydowanie wolniej niż w dzisiejszym świecie, a ludzie nie gnają za postępem technologicznym, siedząc z nosem w telefonach, tabletach i komputerach. Mają czas na długi spacer z psem, przesiadywanie na werandzie u sąsiada i długie rozmowy twarzą w twarz, które nie są przerywane lawiną powiadomień z przeróżnych aplikacji. Jako że żyję na tym świecie już ponad trzydzieści lat, pamiętam takie czasy i niezwykle przyjemnie było przenieść się do nich ponownie.

Bardzo podobało mi się to, że autorka właściwie przez całą książkę budowała napięcie, nie mówiąc wprost, dlaczego Riley i jego rodzice wyjechali z Harlow. Dzięki temu czytelnik mógł powoli odkrywać wszystkie powody tej decyzji, otrzymując przy tym małe podpowiedzi w postaci retrospekcji sprzed lat.

Jako fanka motywu friends to lovers jestem całkowicie oczarowana tą historią. Uwielbiam to, jak przyjaźń między Camryn a Rileyem powoli, bez zbędnego pośpiechu, przerodziła się w miłość. I myślę, że związek, który stworzyli na takich podwalinach, ma szansę na to, aby przetrwać, aż po kres ich dni.

Myślę, że na uwagę zasługuje również fakt, że Anna Bellon wykreowała swoich bohaterów na naprawdę silnych młodych ludzi, którzy nawet pomimo problemów, przeciwności losu i utraty szansy na zrealizowanie swoich marzeń, potrafią cieszyć się życiem i czerpać z niego garściami, dzięki czemu pokazują, że nigdy nie warto zbyt wcześnie się poddawać. Między innymi dlatego uważam, że książka "Warte wybaczenia" jest na tyle wartościową lekturą, iż należy poświęcić tych kilka wolnych chwil, aby się z nią zapoznać.

Kiedy na początku 2023 roku po raz pierwszy sięgnęłam po twórczość Anny Bellon, wiedziałam, że nie jest to moje ostatnie spotkanie z autorką. Chociaż od tamtej chwili minęło kilka miesięcy, udało mi się jeszcze w tym roku przeczytać kolejną książkę, która wyszła spod jej pióra. Czy i tym r...

Rozwiń Zwiń

Muszę przyznać, że ponowne spotkanie z bohaterami serii "Miliarderzy z Krainy Marzeń" było dla mnie jak powrót do domu po bardzo długiej i wyczerpującej podróży. Trylogia autorstwa Lauren Asher to seria, którą pokochałam już od pierwszej książki, dlatego z niecierpliwością czekałam, aż kolejny tom trafi w moje ręce. Gdy już tak się wreszcie stało, przekonałam się, że będzie to kolejna publikacja, którą z przyjemnością umieszczę na mojej liście comfort reading books. Między innymi dlatego mam nadzieję, że wydawnictwo, które wydaje tę serię w naszym kraju, nie każe nam długo czekać na finałowy tom, który wydaje mi się, że będzie najlepszym z całej trylogii. Jednak zanim dostanę w swoje ręce "Ostateczną ofertę" skupię się jednak na "Warunkach umowy", ponieważ to właśnie jej miała być poświęcona ta recenzja.

W tej części autorka skupiła się opowiedzeniu historii najstarszego z braci Kane — Declana (chociaż sama podczas czytania nie raz stwierdzałam, że swoim zachowaniem zasłużył, aby nazywać go "dekiel"). Jego przeznaczeniem jest objęcie stanowiska dyrektora generalnego rodzinnego imperium, jednak, aby stało się to realne, mężczyzna musi wypełnić klauzulę, która została zawarta w testamencie zmarłego niedawno nestora rodu. Declan musi spełnić marzenie dziadka, który pragnął, aby najstarszy z wnuków ożenił się i spłodził dziedzica.

Chociaż zadanie wydaje się najprostsze ze wszystkich, jeśli porównamy je z tymi, które otrzymali Rowan i Callahan, jednak dla gbura, dla którego najważniejszym aspektem życia jest praca, prezentuje się arcytrudnie. Czy Declan podoła zadaniu, które wyznaczył mu zmarły dziadek?

Wydaje się, że tak, szczególnie gdy do odgrywania roli jego żony zgłasza się Iris, jego wieloletnia asystentka, którą mężczyzna darzy zaufaniem. Jednak czy kobieta udźwignie rolę, która zostanie jej powierzona? Czy udawane uczucia z biegiem czasu przerodzą się w te prawdziwe? Czy fałszywi małżonkowie zrozumieją, iż ich pierwotny kontrakt należy wyrzucić do kosza, ponieważ przestali dotrzymywać warunków umowy? Odpowiedzi na te pytania znajdziecie w drugim tomie "Miliarderów z Krainy Marzeń".

Muszę przyznać, że ta część podobała mi się jeszcze bardziej niż pierwsza, chociaż wcześniej byłam przekonana, że nic nie przebije losów Rowana i Zahry, chociażby ze względu na całą otoczkę, która im towarzyszyła. Historia Declana i Iris jest jednak zupełnie inna, powiedziałabym, że przez to, że dzieje się w większości poza Krainą Marzeń, jest bardziej realna. Dlatego, że główni bohaterowie spędzają ze sobą niemal dwadzieścia cztery godziny na dobę, ich wady i zalety są bardziej uwydatnione, a ich zmienne nastroje dodają tej historii pikanterii. Dodatkowym atutem publikacji jest również mój ulubiony książkowy motyw, czyli grumpy & sunshine, który w wykonaniu Declana i Iris nabiera zupełnie innego wymiaru.

Bardzo podobało mi się, że w tej części również pojawiały się postacie, które poznałam i polubiłam w "Drobnym drukiem", a niektóre z nich, jak chociażby średni z braci Kane, zostali przedstawieni w zupełnie innym świetle niż poprzednio. Jestem przekonana, że ostatnia część serii, która skupi się właśnie na historii Calla, będzie tą, dla której całkowicie przepadnę, dlatego będę z niecierpliwości wypatrywać jej premiery.

Jeżeli jeszcze nie mieliście okazji zagłębić się w lekturze dwóch pierwszych tomów "Miliarderów z Krainy Marzeń" serdecznie Was do tego zachęcam, a jeżeli tak jak ja, czekacie już tylko na ostatnią odsłonę, życzę zarówno sobie, jak i Wam, aby ten czas wyczekiwania nie był zbyt długi.

Muszę przyznać, że ponowne spotkanie z bohaterami serii "Miliarderzy z Krainy Marzeń" było dla mnie jak powrót do domu po bardzo długiej i wyczerpującej podróży. Trylogia autorstwa Lauren Asher to seria, którą pokochałam już od pierwszej książki, dlatego z niecierpliwością czekał...

Rozwiń Zwiń