-
Artykuły
Antti Tuomainen: Tworzę poważne historie, które ukrywam pod absurdalnym humorem
2 -
Artykuły
Książka na Dzień Dziecka: znajdź idealny prezent. Przegląd promocji
1 -
Artykuły
„Zaginiony sztetl”: dalsze dzieje Macondo, a może alternatywna historia Goraja?
3 -
Artykuły
„Zależy mi na tym, aby moje książki miały kilka warstw” – wywiad ze Stefanem Dardą
2
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
-
Patronat LC
Opinie użytkownika
Tych kilkudziesięciu stron nie da się przeczytać szybko.
Na raz taki ładunek emocjonalny jest nie do udźwignięcia.
Po pierwszej mocnej historii podejrzewać można że już gorzej postąpić się nie da. A tam tymczasem jest następne dno a po nim kolejne.
duży plus za zakończenie
wielbicielom teorii spiskowych książka bardziej przypadłaby do gustu ;)
mnie podobał się temat arch. przyszłości
mimo minusów nie żałuje zakupu książki
trzeba wspierać rodzimy rynek
ciężko w temacie autora odkryć Amerykę na nowo
ale, udało się fajnie odświeżyć temat
Prosta a dynamiczna
Nie zombie a zaślepieni ...
wszystkich po 40-stce to czeka ;)
dla wielbicieli gatunku "może być"
Twisty fabularne często nielogiczne i dziwnie poprowadzone.
Brakowało mi walki o codzienność i charakternych bohaterów. Druga część nieco lepsza.
narrator jak w filmie " dzień świra" zachwyca
i pozwala wręcz "wejść do głowy" głównej bohaterce
całość głęboko zapada w pamięci
i między innym to czyni ją wyjątkową
książka jednak nie jest dla każdego i rozumiem
wobec niej krytykę, mnie nie podobały się wątki miłosne
bo nie lubię o tym czytać
inni mogą nie lubić czytać o śmierci
stąd tak niska ocena mimo nagrody...
Świetny warsztat, dynamika i bohaterowie.
Niewiarygodnym wręcz kunsztem jest to jak autorka w paru zdaniach może opisać postać.
Pozycja obowiązkowa dla wielbicieli gatunku i nie tylko.
Wielki uznanie dla autora, książka porusza i przeraża jednocześnie.
Książka powinna być przestroga np. dla prawdziwego dziennikarstwa bo 2+2 to zawsze powinno być 4.
W 1953 (pierwsze polskie wydanie)
miał lepszy i ciekawszy pomysł na książkę niż wielu obecnych pisarzy.
Klasyka , początek
Pozycja obowiązkowa dla wielbicieli tematu.
Coś co kiedyś było szokujące jak np. transfuzja krwi obecnie nie dziwi . Fajnie obserwuje się takie zmiany. Książka już nie szokuje nie ma tyle "twistow fabularnyc" co jest dużym plusem.
Ps.Mam ochotę rzucić tą książkę obecnym autorom i powiedzieć popatrzcie jak pisano prawie 3 pokolenia temu i czemu wy tak...
Rzecz dobrze napisana przez co szybko się czyta.
Postapo w innej odsłonie i do tego pełne akcji.
Ładnie zarysowany początek-roz. i zak.
Mnie siadło, dziwię się małej popularności autora.
pogoń i ucieczka
bez dużego nasycenia pomysłami
czytałem aby poznać zakończenie
po IV już nie sięgnę tak chętnie
Punk/metal + muzyka klas. + wielka tajemnica + fajna oprawa
Nieoczywisty mroczny i senny klimat
Książka bardzo "mi siadła" bo lubię wszystko ww. a do tego dotyka bardzo ważnej kwestii polskiego społeczeństwa.
Walka z własnymi słabościami na duży plus.
Raptem 250 s. a przy tym jak długa i udana podróż
Niezmiennie szacunek że całość napisana była w latach 90-tych a czego się nie odczuwa.
Były momenty że naukowo naprawdę można rozgrzać neurony.
Z Hyperionem miała być to jedna całość , historie były ciekawsze niż rozwinięcie. Ale duże brawa za twisty fabularne.
reasumując TAK należy pisać.
OBŁĘD - ktoś kto pisał to 30 lat temu faktycznie (jak oceniał jeden z krytyków)
jaja powinien wozić na taczkach.
Budowa historia w historii bardzo na plus, jedna lepsza od drugiej a i nadal wszystko ładnie się klei.
Poza wyczytany na tyle książki
( a co nie popsuje Wam zabawy)
to świat składa się z trzech głównych frakcji/wpływów:
1.Ludzie/hegomonia/sieć/senat ...
- Mój przeczytany 14 tom
Na duży plus wyjaśnienie początków wątku moskiewskiego zajmujący większość tomu.
- Częściowe rozwiązanie paru głównych wątków bardzo udane.
Na pewno będą następne części po które chętnie sięgnę.
Znaków zapytania nadal jest za dużo, brawo Panie Piekara.
Na końcu książki wyjaśnienie pomysłów tła, potwierdzające przygotowanie do pisania książki...
Na duży plus dynamika i zwroty akcji.
Rozwiązanie historii całkiem fajne.
Kilka bardzo fajnych tekstów : "Dla niezręcznego inkwizytora drewno zawsze mokre"
Żałuję że nie udało się połączyć fajnych intryg i większej spójności fabuły biegnącej przez parę tomów.
Ciężko odbierać twórczość pisarza bez traktowania jego osoby, Pan Piekara powinien popracować nad przystępnością...
Wątki największych tajemnic niestety wciąż zapomniane.
Całe szczęście wątki na Rusi wciągające i dynamiczne.
Autor ewidentnie poprawił płynność akcji i spójność historii.
Kiedyś miejmy nadzieję uchylonych będzie więcej historii kulis amiszilas/nieświata wtedy spokojnie będzie można dać 10* a historia na stałe dołączy do "kanonu" polskiej fantastyki.
Bardzo udane przeniesienie
Panie Jacku jak najwięcej odważnych pomysłów
Zgadzam się że autor powinien przeczytać sto książek zanim napisze jedną , niestety nie widzę tej pracy tutaj.
Ale na pewno jej jej więcej niż we wcześniejszych częściach.
Zepsucie i upadek obyczajów osiągają dno.
Czy faktycznie cel uświęca środki ?
Duży plus dla autora za jedną spójną historię.
Lepiej wypada całość gdy historię są dwie nie więcej.
Czytam całość cyklu od początku i też lepiej się to sprawdza.
Dwie ostatnie historie najciekawsze pisane z największym rozmachem i jednocześnie najbardziej potrząsające fabułą.
Do tej pory najlepsza z części jaką czytałem.