Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Do kupienia Słowiańskiej Wiedźmy skłoniła mnie piękna oprawa. No cóż, jest to idealnym przykładem tego, że nie powinno się oceniać książki po okładce.
Po tej lekturze trudno mi wymienić jej plusy. Nie znalazłam w niej niczego, co by mnie zaciekawiło czy zainspirowało. Znalazłam za to dużo ogólnych, fragmentarycznych informacji. Momentami niejasne były dla mnie uzasadnienia powiązań kultu Wicca z innymi religiami i tradycjami. Mam wrażenie, że niektóre fakty były celowo pomijane na potrzeby tych odniesień.

Do kupienia Słowiańskiej Wiedźmy skłoniła mnie piękna oprawa. No cóż, jest to idealnym przykładem tego, że nie powinno się oceniać książki po okładce.
Po tej lekturze trudno mi wymienić jej plusy. Nie znalazłam w niej niczego, co by mnie zaciekawiło czy zainspirowało. Znalazłam za to dużo ogólnych, fragmentarycznych informacji. Momentami niejasne były dla mnie uzasadnienia...

Chciałabym podziękować autorce za przybliżenie mi kultury bliskiego wschodu. Nigdy nie miałam okazji przeczytać tekstu o podobnej tematyce i cieszę się, że trafiłam na książkę tej autorki. Wcześniej nie zdawałam sobie sprawy z tego, jak złożona jest kultura i społeczeństwo Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Aleksandra opowiada w niej, jak wygląda życie codzienne (i nie codzienne) starszych i młodszych Emiratczyków, oraz imigrantów zarobkowych. Bardzo cenię książki, dzięki którym mogę się czegoś nauczyć. Dopiero teraz wiem, jak fascynująca może być kultura bliskiego wschodu, a także zrozumiałam w pewnym stopniu różnice kulturowe dzielące kraje arabskie od Europy. Książkę czyta się lekko i przyjemnie. Jedyny minus za kilka nieścisłości i sprzecznych ze sobą zdań.

Chciałabym podziękować autorce za przybliżenie mi kultury bliskiego wschodu. Nigdy nie miałam okazji przeczytać tekstu o podobnej tematyce i cieszę się, że trafiłam na książkę tej autorki. Wcześniej nie zdawałam sobie sprawy z tego, jak złożona jest kultura i społeczeństwo Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Aleksandra opowiada w niej, jak wygląda życie codzienne (i nie...

Po raz pierwszy przeczytałam "Małego Księcia" jako lekturę w szkole podstawowej. Nie rozumiałam entuzjazmu, który wzbudzała ona wśród dorosłych osób. Brałam wtedy tekst zbyt dosłownie, czytałam zbyt pobieżnie. Wróciłam do tej książki (książeczki) kilka lat później. Dopiero wtedy dostrzegłam symbolikę tekstu i zrozumiałam, jak go interpretować. To lektura, która zdaje się być kierowaną do dzieci, jednak niekoniecznie taką jest. Jako dziecko można nie dostrzec tego, co chce nam przekazać autor, nie zauważyć tego, o czym tak naprawdę jest "Mały Książę". Opowiada on o tęsknocie, o dojrzewaniu do prawdziwej miłości i odpowiedzialności. Odwołując się do biografii autora, można zauważyć, że fabuła ma ścisły związek z jego życiem osobistym: np. dla postaci róży pierwowzorem była jego żona.
Książka krótka, ale godna polecenia. Wzbudza refleksje na temat tego, ile warte są relacje międzyludzkie i co tak naprawdę ma znaczenie w życiu każdego człowieka.

Po raz pierwszy przeczytałam "Małego Księcia" jako lekturę w szkole podstawowej. Nie rozumiałam entuzjazmu, który wzbudzała ona wśród dorosłych osób. Brałam wtedy tekst zbyt dosłownie, czytałam zbyt pobieżnie. Wróciłam do tej książki (książeczki) kilka lat później. Dopiero wtedy dostrzegłam symbolikę tekstu i zrozumiałam, jak go interpretować. To lektura, która zdaje się...