Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta ksiazka jest luznym esejem na temat istoty polskosci. I przykladem formacji umyslowej, ktora nadaje sie do historycznego lamusa. Rymkiewicz esencjalizuje polskosc do absurdalnego poziomu. Jego sposob na zycie to zamkniecie sie w narodowej klatce razem ze wszystkimi zmarlymi ktorzy kiedykolwiek zyli na ziemiach polskich. Jesli Maria Janion deklarowala "Do Europy - tak, ale razem z naszymi umarłymi" to Rymkiewicz chce, zeby Polska byla kulturowa autarkia, kontemplujaca swoja wlasna przeszlosc. Polska to dla niego wieczne Dziady - wywolywanie duchow zmarlych i obcowanie z nimi.

Polskosc dla Rymkiewicza ma charakter metafizyczny, eschatologiczny, mesjanistyczny i martyrologiczny. Bycie nie-Polakiem jest ulomnoscia. Polacy to narod wybrany, ktory ma misje dana od Boga pokazac swiatu co to znaczy byc w pelni czlowiekiem (czyli Polakiem).

Wydawaloby sie, ze ten uduchowiony szowinizm zniknie wraz z odzyskaniem pelnej niepodleglosci w 1989. Tak sie jednak nie stalo. Polacy podzielili sie na tych, ktorzy kontynuuja romantyczna wizje Polski i tych, ktorzy chca ja zmodernizowac. Rymkiewicz nie dosc, ze nie zrewidowal swoich pogladow na Polske to jeszcze je zradykalizowal.

Rymkiewicz byl mentalnie w XIX wieku. I chcial, zeby Polska tam pozostala. Dla wiekszosci Polakow Polska jako skansen jest nie do zaakceptowania.

Ta ksiazka jest luznym esejem na temat istoty polskosci. I przykladem formacji umyslowej, ktora nadaje sie do historycznego lamusa. Rymkiewicz esencjalizuje polskosc do absurdalnego poziomu. Jego sposob na zycie to zamkniecie sie w narodowej klatce razem ze wszystkimi zmarlymi ktorzy kiedykolwiek zyli na ziemiach polskich. Jesli Maria Janion deklarowala "Do Europy - tak,...

Wspomnienia Joachima Cerafickiego niewiele wnosza do tematyki Polakow wcielonych do Wehrmachtu. Autor beznamietnie i bezrefleksyjnie opisuje swoje zycie w latach 1939-1945. Dowiadujemy sie, miedzy innymi, o tym z jakimi kobietami nawiazal znajomosc ale niewiele o tym co myslal i przezywal jako zolnierz Wehrmachtu. Ksiazke czyta sie z niewiekim zaangazowaniem i niewiele zostaje w umysle czytelnika po jej przeczytaniu.

Wspomnienia Joachima Cerafickiego niewiele wnosza do tematyki Polakow wcielonych do Wehrmachtu. Autor beznamietnie i bezrefleksyjnie opisuje swoje zycie w latach 1939-1945. Dowiadujemy sie, miedzy innymi, o tym z jakimi kobietami nawiazal znajomosc ale niewiele o tym co myslal i przezywal jako zolnierz Wehrmachtu. Ksiazke czyta sie z niewiekim zaangazowaniem i niewiele...

Zbrodnia i Kara to traktat teologiczny w formie powiesci. Jako ateista, bohater wyobraza sobie ze mozna swiat urzadzic za pomoca Rozumu co, w pojeciu Dostojewskiego, jest grzechem. Wszystko co wazne w tej powiesci dzieje sie w umysle Raskolnikowa (raskol - schizma). Morderstwo uzyte jest przez Dostojewskiego dla wzmocnienia argumentu ze wyemancypowany Rozum prowadzi do bogobojstwa a gdy Bog jest zabity, wszystko jest dozwolone, nawet morderstwo. Raskolnikow musi ukorzyc sie przed Bogiem i zaakceptowac ze czlowiek jest niczym bez Boga. Dostojewski nienawidzil katolicyzmu w ktorym Bog jest utozsamiany z Dobrem a wiec nie wszechmocny. Swiat Dostojewskiego jest stricte teocentryczny.

Wiecej na temat Zbrodni i Kary tutaj (po angielsku):

https://mirekkruk.wordpress.com/2015/03/20/the-meaning-of-dostoyevskys-crime-and-punishment/

Zbrodnia i Kara to traktat teologiczny w formie powiesci. Jako ateista, bohater wyobraza sobie ze mozna swiat urzadzic za pomoca Rozumu co, w pojeciu Dostojewskiego, jest grzechem. Wszystko co wazne w tej powiesci dzieje sie w umysle Raskolnikowa (raskol - schizma). Morderstwo uzyte jest przez Dostojewskiego dla wzmocnienia argumentu ze wyemancypowany Rozum prowadzi do...