Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka dla otwartych ludzi.

Książka dla otwartych ludzi.

Można znaleźć wiele tych samych informacji co w "Ćpałem, chlałeś i przetrwałem" i niestety duży minus za wypełnienie połowy ksiazki tekstami utworów. Jeśli ktoś tak, jak ja lubi Maleńczuka to książka jest do przeczytania, jednak mam uczucie, ze wyszła "na szybko", nieprzemyślane i niestety w 100% dla pieniędzy...

Można znaleźć wiele tych samych informacji co w "Ćpałem, chlałeś i przetrwałem" i niestety duży minus za wypełnienie połowy ksiazki tekstami utworów. Jeśli ktoś tak, jak ja lubi Maleńczuka to książka jest do przeczytania, jednak mam uczucie, ze wyszła "na szybko", nieprzemyślane i niestety w 100% dla pieniędzy...

Pod pierwszą częścią wyraziłam już swoją opinię na temat całej serii. Jednak tomowi II,a raczej autorce pragnę podziękowac za to, że oczarowała mnie Japonią. Po reportażu z Kioto i Tokio byłam przekonana, gdzie czas teraz wyjechac... i odnalazłam swoje miejsce na ziemi :)

Pod pierwszą częścią wyraziłam już swoją opinię na temat całej serii. Jednak tomowi II,a raczej autorce pragnę podziękowac za to, że oczarowała mnie Japonią. Po reportażu z Kioto i Tokio byłam przekonana, gdzie czas teraz wyjechac... i odnalazłam swoje miejsce na ziemi :)

Zawsze szanowałam Martynę jako kobietę, matkę, dziennikarkę, autorkę, prezenterkę itd. Nie miałam najmniejszych wątpliwości, że chcę sięgnąc po te książkę! Oczywiście, najpierw obejrzałam serię emitowaną w TVN. Nawet przez moment nie bałam się,że przeczytam dokładnie to samo. Ta seria była dla mnie wielką przygodą, rozpoczęła moją przygodę z podróżami i uświadomiła co jest w nich najważniejsze- ludzie. Uwielbiam serię KNKŚ za to, że czasami bawi do łez, a czasami uświadamia jak wiele musimy jeszcze zmienic...

Zawsze szanowałam Martynę jako kobietę, matkę, dziennikarkę, autorkę, prezenterkę itd. Nie miałam najmniejszych wątpliwości, że chcę sięgnąc po te książkę! Oczywiście, najpierw obejrzałam serię emitowaną w TVN. Nawet przez moment nie bałam się,że przeczytam dokładnie to samo. Ta seria była dla mnie wielką przygodą, rozpoczęła moją przygodę z podróżami i uświadomiła co jest...

Przeczytałam, choc może trochę bardziej ,,wytrwałam". Przede wszystkim było to zupełnie co innego, niż oczekiwałam. Nie znam Pana Ortegi, ale jestem pewna, że nie jest taki, jak w książce- idealny. Czuc, jak bardzo autorka chce przypodobac się Amancio, sugeruje o tym sama na poczatku opisujac jak trudno jest sie do niego dostac, a co dopiero dostac zgodę na napisanie takiej książki. Co więcej ciężko nazwac mi to biografią... Zdecydowanie więcej dowiedziałam się o biznesie, strukturze grupy Inditex niż o samym jej założycielu.

Przeczytałam, choc może trochę bardziej ,,wytrwałam". Przede wszystkim było to zupełnie co innego, niż oczekiwałam. Nie znam Pana Ortegi, ale jestem pewna, że nie jest taki, jak w książce- idealny. Czuc, jak bardzo autorka chce przypodobac się Amancio, sugeruje o tym sama na poczatku opisujac jak trudno jest sie do niego dostac, a co dopiero dostac zgodę na napisanie takiej...

Przede wszystkim książka była zupełnie o czym innym niż myślałam. Bardzo mylący jest opis książki z okładki! Liczyłam na to, że dowiem się więcej o potędze kobiet również na czarnym rynku, a tam wszystko nadal kręci się w okół mężczyzn... Dla mnie,jako kobiety ciężko jest czytac o wykorzystywaniu seksualnym z taką ironią, pogardą. Mimo to dobrnęłam do końca, nie żałuję, znacznie wzbogaciłam swoją wiedzę o naszej polskiej mafii.

Przede wszystkim książka była zupełnie o czym innym niż myślałam. Bardzo mylący jest opis książki z okładki! Liczyłam na to, że dowiem się więcej o potędze kobiet również na czarnym rynku, a tam wszystko nadal kręci się w okół mężczyzn... Dla mnie,jako kobiety ciężko jest czytac o wykorzystywaniu seksualnym z taką ironią, pogardą. Mimo to dobrnęłam do końca, nie żałuję,...

Jedyny przewodnik jaki zabrałam ze sobą do Japonii... Wystarczył! Niesamowite uczucie odkrywac Tokio(a jest co odkrywac) śladami bohaterów moich ulubionych powieści. Najlepsze jest chyba to,ze w zadnym wypadku nie byly to miejsca popularne, na tym polegal ich urok... Nie ma nic przyjemniejszego niz wypic tam sake :)

Jedyny przewodnik jaki zabrałam ze sobą do Japonii... Wystarczył! Niesamowite uczucie odkrywac Tokio(a jest co odkrywac) śladami bohaterów moich ulubionych powieści. Najlepsze jest chyba to,ze w zadnym wypadku nie byly to miejsca popularne, na tym polegal ich urok... Nie ma nic przyjemniejszego niz wypic tam sake :)

Do ulubionych książek dodaję tylko te, które wywarły wpływ na sposób mojego myślenia, tak właśnie było z ,,Alefem". Podróż koleją transsyberyjską dodałam już do swojej listy marzeń :)

Do ulubionych książek dodaję tylko te, które wywarły wpływ na sposób mojego myślenia, tak właśnie było z ,,Alefem". Podróż koleją transsyberyjską dodałam już do swojej listy marzeń :)

Dobra książka na samotny wieczór. Bezpłatny przelot do Indii gwarantowany! Opisy roślin, klimatu, krajobrazów są naprawdę doskonałe. Pierwsze 200 stron książki przeczytałam jednym tchem, żyłam razem z Babo Patelem i kibicowałam jego uczuciu. Później wszystko zaczyna tracic barwy i bardziej przypomina codziennosc, co trochę mnie odstraszyło, choc dla innych czytelników może byc zaletą. Jednak polecam! Głównie marzycielom :)

Dobra książka na samotny wieczór. Bezpłatny przelot do Indii gwarantowany! Opisy roślin, klimatu, krajobrazów są naprawdę doskonałe. Pierwsze 200 stron książki przeczytałam jednym tchem, żyłam razem z Babo Patelem i kibicowałam jego uczuciu. Później wszystko zaczyna tracic barwy i bardziej przypomina codziennosc, co trochę mnie odstraszyło, choc dla innych czytelników może...

Miała byc to dla mnie zwykła, lekka, wakacyjna lektura. Od pierwszej strony wiedzialam, że tak nie będzie- jednak nie odstraszyło mnie to. Podział książki na teraźniejszośc i przeszłośc trochę miesza w głowie, obszerne opisy trynidadzkiej polityki nudzą, a bohaterowie swoimi niedoskonałościami odstraszają. OCZYWIŚCIE! Jest to tylko moja opinia, bo dla kogoś innego to mogą byc wlasnie największe zalety książki. Ogromny plus za przepiękne opisy krajobrazu, które przenosiły mnie w zupełnie inną,egzotyczną rzeczywistośc.

Miała byc to dla mnie zwykła, lekka, wakacyjna lektura. Od pierwszej strony wiedzialam, że tak nie będzie- jednak nie odstraszyło mnie to. Podział książki na teraźniejszośc i przeszłośc trochę miesza w głowie, obszerne opisy trynidadzkiej polityki nudzą, a bohaterowie swoimi niedoskonałościami odstraszają. OCZYWIŚCIE! Jest to tylko moja opinia, bo dla kogoś innego to mogą...

Preria, własne ranczo, margarita i nic, kompletnie nic do zrobienia. Brzmi jak marzenie, prawda? A życie WC ostatnio tak właśnie wygląda. Byc może dlatego ta książka jest tak dobra- bo pisze ją człowiek szczęśliwy, który spełnił swoje jeszcze dziecięce pragnienie. Idealna odskocznia od codziennosci, polskiej szarej zimy, czy też jesieni. Jedynym mankamentem moze byc to, ze monotonicznośc fabuły jest raczej stała, więc pod koniec nie powinniśmy się spodziewac ,,fajerwerków''.

Preria, własne ranczo, margarita i nic, kompletnie nic do zrobienia. Brzmi jak marzenie, prawda? A życie WC ostatnio tak właśnie wygląda. Byc może dlatego ta książka jest tak dobra- bo pisze ją człowiek szczęśliwy, który spełnił swoje jeszcze dziecięce pragnienie. Idealna odskocznia od codziennosci, polskiej szarej zimy, czy też jesieni. Jedynym mankamentem moze byc to, ze...

Książka, która poznała mnie z Murakamim. Dodam, że teraz tą znajomośc mogę nazwac przyjaźnią. Dawno nic mnie tak porwało, nie uderzyło tak mocno i tak długo nie dało o sobie zapomniec. Przede wszystkim styl Murakamiego- tak charakterystyczny, barwny, ironiczny, przy czym nie męczy,co jest wyjątkową zaletą. Byc może tak bardzo pokochałam Tsukuru, bo dotarł do mnie w momencie,kiedy strasznie się z nim identyfikowałam. Polecam szczególnie osobom trochę zagubionym, rozpoczynającym nową drogę w życiu i niepotrafiącym zapomniec o osobach, ktore zniknęły z naszego otoczenia, choc jeszcze jakiś czas temu grały w nim pierwsze skrzypce. Prawdziwa uczta dla konesera :)

Książka, która poznała mnie z Murakamim. Dodam, że teraz tą znajomośc mogę nazwac przyjaźnią. Dawno nic mnie tak porwało, nie uderzyło tak mocno i tak długo nie dało o sobie zapomniec. Przede wszystkim styl Murakamiego- tak charakterystyczny, barwny, ironiczny, przy czym nie męczy,co jest wyjątkową zaletą. Byc może tak bardzo pokochałam Tsukuru, bo dotarł do mnie w...