Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka łatwa jak kryminał, trudna w tematyce. Przeplatajace się wątki, nie będące oczywistymi, sprawiają, że nawet gdy się książkę zamyka, zamknąć jej w głowie jeszcze długo długo nie można. W kontekście ostatniego fenomenu "Chłopek" także potrafi wryć się w pamięć.

Książka łatwa jak kryminał, trudna w tematyce. Przeplatajace się wątki, nie będące oczywistymi, sprawiają, że nawet gdy się książkę zamyka, zamknąć jej w głowie jeszcze długo długo nie można. W kontekście ostatniego fenomenu "Chłopek" także potrafi wryć się w pamięć.

Zgadzam się z opiniami na temat infantylności książki, bo miałam nieodparte wrażenie czytania pamiętnika 14-latki. Nie wiem czy można opiniować książkę, której się nie przeczytało w całości, ale zawsze warto ostrzegać przed marnowaniem czasu 🙂

Zgadzam się z opiniami na temat infantylności książki, bo miałam nieodparte wrażenie czytania pamiętnika 14-latki. Nie wiem czy można opiniować książkę, której się nie przeczytało w całości, ale zawsze warto ostrzegać przed marnowaniem czasu 🙂

Zapowiedź doskonała, bardzo lubię książki wprost, do serca, o każdej z nas. Częściami tak było, ale książka bardzo bardzo nierówna. Były momenty, które wyciskały łzy i skłaniały do myślenia, a nawet zazdrości o piękne relacje bohaterki z jej bliskimi. Były jednak też takie, które były niespójne - mówienie o dbałości o język i że jest się matką, która nie mówi "am am" tylko "obiad" do dziecka i tłumaczy swoim dzieciom o co chodzi ludziom, którzy się do nich tak zwracają, by w kolejnym (swoją drogą pięknym) rozdziale mówić o smoczku właśnie w dziecięcej nomenklaturze "dawaj dyda" (czyli smoczek). Niby nic złego, ale pozostaje mały niesmak braku konsekwencji. Na minus to, że strumień świadomości mnie mocno przerósł. Czasami musiałam skakać przez całe akapity, by przebrnąć przez głębokość myśli i przenośni, o których nadal nie wiem czy były głębokie, czy nie do końca dostępne dla czytelnika. Ilość żartów, zabaw słowem (nie zawsze lekkich) i przenośni na cmkw też dogniata zamiast wznosić. Firma pisowni oryginalnej -cały tekst małą litera- był zabiegiem dla mnie również niezrozumiałym.

Zapowiedź doskonała, bardzo lubię książki wprost, do serca, o każdej z nas. Częściami tak było, ale książka bardzo bardzo nierówna. Były momenty, które wyciskały łzy i skłaniały do myślenia, a nawet zazdrości o piękne relacje bohaterki z jej bliskimi. Były jednak też takie, które były niespójne - mówienie o dbałości o język i że jest się matką, która nie mówi "am...