Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rzeczywistość to jest coś, co nie znika, kiedy przestaje się w to wierzyć

Rzeczywistość to jest coś, co nie znika, kiedy przestaje się w to wierzyć

Jesteśmy skazani na zgubę, skazani od samego początku, i umrzemy, znając tylko niewielki fragment rzeczywistości, który w dodatku pojmujemy na opak.

Jesteśmy skazani na zgubę, skazani od samego początku, i umrzemy, znając tylko niewielki fragment rzeczywistości, który w dodatku pojmujemy na opak.

Zawsze coś wynajdziemy, żeby stworzyć sobie wrażenie istnienia...

Zawsze coś wynajdziemy, żeby stworzyć sobie wrażenie istnienia...

Gdy­bym miał nie­bios wyszy­waną szatę Z nici zło­tego i srebr­nego świa­tła, Ciemną i bladą, i błę­kitną szatę Ze świa­tła, mroku, pół­mroku, pół­świa­tła, Roz­po­starł­bym ci tę szatę pod stopy, Lecz jestem nędza­rzem, posia­dam tylko marze­nia, roz­sia­łem je u twych stóp. Stą­paj lekko, gdyż stą­pasz po moich marze­niach

Gdy­bym miał nie­bios wyszy­waną szatę Z nici zło­tego i srebr­nego świa­tła, Ciemną i bladą, i błę­kitną szatę Ze świa­tła, mroku, pół­mroku, pół­świa­tła, Roz­po­starł­bym ci tę szatę pod stopy, Lecz jestem nędza­rzem, posia­dam tylko marze­nia, roz­sia­łem je u twych stóp. Stą­paj lekko, gdyż stą­pasz po moich marze­niach

To, co mnie obserwuje, nie jest żywe. Przynajmniej nie dla mnie. Nie wiem, co to mogłoby być. Z jednej strony to głupie, a z drugiej przerażające, pomyślał. Jakaś rzecz robi ze mną, co chce, w moim własnym domu, na moich oczach. Na oczach tego czegoś, w zasięga jego wzroku. To coś nie mruga nawet, jak ciemnooka Donna. Co widzi detektor? - zadał sobie pytanie. To znaczy tak naprawdę widzi? Co przekazuje mózgowi? Co zostaje w sercu? Czy pasywne detektory na podczerwień, jakich kiedyś używano, albo sześcienne holodetektory, jakie stosuje się teraz, mogą przejrzeć mnie, nas wszystkich, na wylot? Czy widzą jasno, czy może jak przez ciemne szkło? Mam nadzieję, że widzą jasno, boja sam ostatnio nie potrafię zajrzeć w głąb duszy. Widzę tylko ciemność. Ciemność w sobie i ciemność dookoła. Mam nadzieję, że detektory widzą jaśniej, tak byłoby lepiej dla wszystkich. Bo jeśli detektory widzą wszystko jak przez ciemne szkło, tak jak ja, to jesteśmy skazani na zgubę, skazani od samego początku, i umrzemy, znając tylko niewielki fragment rzeczywistości, który w dodatku pojmujemy na opak.

To, co mnie obserwuje, nie jest żywe. Przynajmniej nie dla mnie. Nie wiem, co to mogłoby być. Z jednej strony to głupie, a z drugiej przerażające, pomyślał. Jakaś rzecz robi ze mną, co chce, w moim własnym domu, na moich oczach. Na oczach tego czegoś, w zasięga jego wzroku. To coś nie mruga nawet, jak ciemnooka Donna. Co widzi detektor? - zadał sobie pytanie. To znaczy tak napr...

(...)nawet lustro nie pokaże ci ciebie, jeśli nie zechcesz siebie zobaczyć.

(...)nawet lustro nie pokaże ci ciebie, jeśli nie zechcesz siebie zobaczyć.

Powietrze pełne jest naszych krzyków. Ale przyzwyczajenie wspaniale tłumi.

Powietrze pełne jest naszych krzyków. Ale przyzwyczajenie wspaniale tłumi.

Jego nadzieja była z gatunku najpiękniejszych. Mało kto potrafi mocą samej nadziei żółcić czerwień.

Jego nadzieja była z gatunku najpiękniejszych. Mało kto potrafi mocą samej nadziei żółcić czerwień.