Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Za długie czekanie jest dobre śniadanie"- tak mówią. Na 3. część Czerwonej królowej czekałam ponad rok. Nie wiem, czy to ja się tak przez ten rok zmieniłam, czy to książka jest tak słaba. Pierwsza część mnie zachwyciła, druga była równie ciekawa, ale ta... Oprócz kilku ciekawych momentów w wypowiedziach bohaterów książka była tak nudna, że od 200 strony musiałam zacząć ją przekartkowywać. Bohaterka o ile była irytująca już wcześniej, to w 3. części przechodzi samą siebie. Nie mówię, że ma być idealna, bo nie o to w książkach chodzi. Po prostu cała ta "królewska klatka" jest przekombinowana. Koniec to tylko wisienka na torcie. Zawiodłam się strasznie, ale bez skrupułów daję taką ocenę, bo 500 stron to wystarczająco dużo by napisać arcydzieło, a już w połowie Victoria Aveyard powinna się zorientować, że "to chyba jednak nie to". Wolałabym poczekać jeszcze trochę i dostać to na co czekałam.
Rozczarowanie i złość za stracony czas.

"Za długie czekanie jest dobre śniadanie"- tak mówią. Na 3. część Czerwonej królowej czekałam ponad rok. Nie wiem, czy to ja się tak przez ten rok zmieniłam, czy to książka jest tak słaba. Pierwsza część mnie zachwyciła, druga była równie ciekawa, ale ta... Oprócz kilku ciekawych momentów w wypowiedziach bohaterów książka była tak nudna, że od 200 strony musiałam zacząć ją...

Czekałam na ten moment, gdy bez krępacji i niepewności czy postępuję sprawiedliwie, dam książce 10. Sporo jest serii, w których pierwsze części są wspaniałe, ale następne to słynne "odgrzewanie kotleta". W "Zapisane w kościach" kotleta nie było, był za to wytrawny homar, który bardzo mi smakował. Jeśli ktoś ma słabość do książek, w których może swobodnie i wielokrotnie interpretować wydarzenia oraz zachowania ludzi, to gorąco polecam.

Czekałam na ten moment, gdy bez krępacji i niepewności czy postępuję sprawiedliwie, dam książce 10. Sporo jest serii, w których pierwsze części są wspaniałe, ale następne to słynne "odgrzewanie kotleta". W "Zapisane w kościach" kotleta nie było, był za to wytrawny homar, który bardzo mi smakował. Jeśli ktoś ma słabość do książek, w których może swobodnie i wielokrotnie...

Po książkę sięgnęłam niechętnie, a wychwalanie autora na pierwszej stronie tylko spotęgowało uczucie, że to będzie kolejna pospolita książka.
Na szczęście tak się nie stało! Jako uczennica klasy o profilu biologiczno-chemicznym wprost nie mogłam się nacieszyć licznymi ciekawostkami związanymi z życiem człowieka po życiu (tak, chodzi tu o rozkład ciała). Bardzo mile zaskoczył mnie język jakim napisana jest ta książka i to, że każda poszlaka może być różnie traktowana i pasować do wielu osób. To chyba jeden z niewielu kryminałów, które przeczytałam, w których wszystko do siebie pasuje. Absolutnie nie widziałam żadnej niejasności i naciągania czegokolwiek. Simon Beckett odwalił kawał dobrej roboty. Polecam!

Po książkę sięgnęłam niechętnie, a wychwalanie autora na pierwszej stronie tylko spotęgowało uczucie, że to będzie kolejna pospolita książka.
Na szczęście tak się nie stało! Jako uczennica klasy o profilu biologiczno-chemicznym wprost nie mogłam się nacieszyć licznymi ciekawostkami związanymi z życiem człowieka po życiu (tak, chodzi tu o rozkład ciała). Bardzo mile...

Naprawdę dobra książka! Pokazuje bardzo ważne iluzje. Kochamy iluzje i tajemnice. Co dzieje się gdy iluzje nagle znikają i widać prawdziwych ludzi? Co dzieje się, gdy okazuje się, że tajemnicze i intrygujące osoby tak naprawdę są po prostu zagubionymi w życiu ludźmi?

Naprawdę dobra książka! Pokazuje bardzo ważne iluzje. Kochamy iluzje i tajemnice. Co dzieje się gdy iluzje nagle znikają i widać prawdziwych ludzi? Co dzieje się, gdy okazuje się, że tajemnicze i intrygujące osoby tak naprawdę są po prostu zagubionymi w życiu ludźmi?

Czytając tą książkę udało mi się zrozumieć wiele osób i sytuacji. Dziękuję i polecam.

Czytając tą książkę udało mi się zrozumieć wiele osób i sytuacji. Dziękuję i polecam.

Książka "SIOSTRY W NORMALNOŚCI" (tak, taki jest prawdziwy tytuł!) ukazała się 10 lat temu. Trochę dziwne, że ukazała się teraz.
Chciałabym zacząć od tytułu. Słysząc "Zawsze stanę przy Tobie" od razu nasuwa się myśl o wątku miłosnym, który oczywiście pojawia się w książce, ale nie tak nachalnie jak podsuwa to tytuł. "Sisters in Sanity" -> "Siostry w normalności" podsuwają zgromadzenie dziewczyn, które nie są bezpośrednio ze sobą związane i walczą o... normalność. I to właśnie ten oryginalny tytuł oddaje nastrój książki!
Po drugie: Rzeczywistość. Nie wiem, czy tylko mi wydaje się, że niektóre sytuacji były mało prawdopodobne? Nie umiem podać przykładów. Po prostu książka była jakby odciągnięta od prawdziwego świata...
Zachowanie jednej z dziewczyn, która wyjeżdżała z ośrodka. Dlaczego nie zadzwoniła na policję? Dlaczego po prostu stamtąd odjechała.
Niektóre wydarzenia są dla mnie niejasne i nieco naciągane.

Książka "SIOSTRY W NORMALNOŚCI" (tak, taki jest prawdziwy tytuł!) ukazała się 10 lat temu. Trochę dziwne, że ukazała się teraz.
Chciałabym zacząć od tytułu. Słysząc "Zawsze stanę przy Tobie" od razu nasuwa się myśl o wątku miłosnym, który oczywiście pojawia się w książce, ale nie tak nachalnie jak podsuwa to tytuł. "Sisters in Sanity" -> "Siostry w normalności"...

Jedna z najlepszych książek, które czytałam; o której śniłam i myślałam wiele dni. Dzieło, które naprawdę daje do myślenia.
Gayle Forman od początku do końca przykuwa uwagę trudnym tematem.
To jest coś nad czym warto się zatrzymać, przeczytać i dłużej pomyśleć!

Jedna z najlepszych książek, które czytałam; o której śniłam i myślałam wiele dni. Dzieło, które naprawdę daje do myślenia.
Gayle Forman od początku do końca przykuwa uwagę trudnym tematem.
To jest coś nad czym warto się zatrzymać, przeczytać i dłużej pomyśleć!

W pierwszej części Gayle Forman opisuje wszystkie sytuacje z życia głównych bohaterów w bardzo prosty, a zarazem bardzo psychologiczny sposób. Łatwo znaleźć za i przeciw powrotu. Książka bardzo dobra pod względem doboru wydarzeń z życia postaci.
Kolejna część do bólu prawdziwa. Zero śmieci. Naga prawda o tym, że nawet po teoretycznie happy endzie nic nie musi być tak proste jak się wydawało.
Po pierwszej książce mówimy sobie w duchu: Uff! Udało się! Jej! W kolejnej części dowiadujemy się, że szczęście nie może być celem, bo jest zbyt ulotne.

W pierwszej części Gayle Forman opisuje wszystkie sytuacje z życia głównych bohaterów w bardzo prosty, a zarazem bardzo psychologiczny sposób. Łatwo znaleźć za i przeciw powrotu. Książka bardzo dobra pod względem doboru wydarzeń z życia postaci.
Kolejna część do bólu prawdziwa. Zero śmieci. Naga prawda o tym, że nawet po teoretycznie happy endzie nic nie musi być tak proste...

Początek książki zniechęca do dalszego czytania. Akcja rozwija się powoli. Dużymi plusami są pomysł i wykonanie. Lauren wielu rzeczy, sytuacji, problemów nie pisze dosłownie. Szczerze przyznaję, że jednej z sytuacji nadal nie mogę rozgryźć i nie do końca wiem, o co autorce tak naprawdę chodziło.

Początek książki zniechęca do dalszego czytania. Akcja rozwija się powoli. Dużymi plusami są pomysł i wykonanie. Lauren wielu rzeczy, sytuacji, problemów nie pisze dosłownie. Szczerze przyznaję, że jednej z sytuacji nadal nie mogę rozgryźć i nie do końca wiem, o co autorce tak naprawdę chodziło.

Do Lauren Oliver mam duży sentyment ze względu na trylogię "Delirium". Taaa, wspaniała historia... Sięgając po "7 razy dziś" miałam przeczucie, że temat książki niestety pociągnie ją na dno. Prawie miałam rację.
Gdy pisze się o pustych ludziach, to często sama książka taka właśnie się staje. Według mnie Lauren nie udało się tego unieść. Temat trochę trudny do opisania, bo tak jak wspominałam dość pusty: nastolatki nie przejmujące się niczym, posuwające się do coraz to gorszych okropieństw, bawiące się uczuciami i nie ponoszące konsekwencji za swoje czyny. Do czasu.
Pod koniec książki (normalnie bym tam nie dotarła, ale Lauren bardzo cenię) robi się coraz ciekawiej, dochodzi kilka wątków i tylko to ratuje książkę przed upadkiem.
Niestety nie jestem jedną z osób, które potrafią wielbić powieść za ostatnią scenę, kiedy do połowy książka była dość słaba. Szkoda, bo mogło to być naprawdę udane dzieło.

Do Lauren Oliver mam duży sentyment ze względu na trylogię "Delirium". Taaa, wspaniała historia... Sięgając po "7 razy dziś" miałam przeczucie, że temat książki niestety pociągnie ją na dno. Prawie miałam rację.
Gdy pisze się o pustych ludziach, to często sama książka taka właśnie się staje. Według mnie Lauren nie udało się tego unieść. Temat trochę trudny do opisania, bo...

Książka pisana prostym językiem, miło się czyta. Momentami wzruszająca a zaraz przeplatana komicznymi sytuacjami. Bardzo mi się spodobało, że wreszcie powstała taka książka z kotem w roli głównej, bo zazwyczaj w książkach najlepszymi przyjaciółmi człowieka są psy. Okazuje się, że nie tylko.
Czytając tą książkę zmieniłam swoje nastawienie do bezdomnych. Teraz widzę jak ciężko jest odbić się od dna.
W swoich kategoriach oceniam na:
Pomysł: 5/5
Wykonanie: 3/5 język bardzo prosty, ale może to i lepiej :)
Polecam

Książka pisana prostym językiem, miło się czyta. Momentami wzruszająca a zaraz przeplatana komicznymi sytuacjami. Bardzo mi się spodobało, że wreszcie powstała taka książka z kotem w roli głównej, bo zazwyczaj w książkach najlepszymi przyjaciółmi człowieka są psy. Okazuje się, że nie tylko.
Czytając tą książkę zmieniłam swoje nastawienie do bezdomnych. Teraz widzę jak...

Dobry pomysł na książkę aczkolwiek słabe wykonanie. Ciężko mi się ją czytało, dość mało opisów o uczuciach. Nie trafiła w mój gust, ale w moich kategoriach daję:
Pomysł: 3/5 te anioły, cherubiny to troszkę naciągane, ale może być.
Wykonanie: 2/5 Za mało uczuć

Dobry pomysł na książkę aczkolwiek słabe wykonanie. Ciężko mi się ją czytało, dość mało opisów o uczuciach. Nie trafiła w mój gust, ale w moich kategoriach daję:
Pomysł: 3/5 te anioły, cherubiny to troszkę naciągane, ale może być.
Wykonanie: 2/5 Za mało uczuć

Nigdy nie ciekawiły mnie książki detektywistyczne czy też kryminalne. Broszka przełamała we mnie lody i tak oto przeczytałam pierwszą książkę tego rodzaju. Książka (myślę, że dość mało znanej autorki) jest wciągająca, ciągle zmienia tor, ale niestety jest momentami za skomplikowana... Jest za dużo wątków, za dużo informacji, które nie są pełne i nie można samem zdecydować kto może być przestępcą.
Jednak wciągnęła mnie swoją oryginalnością, bo nie widziałam jeszcze książki tego typu polskiej autorki, a tym bardziej za granicznej.
Polecam :)

Nigdy nie ciekawiły mnie książki detektywistyczne czy też kryminalne. Broszka przełamała we mnie lody i tak oto przeczytałam pierwszą książkę tego rodzaju. Książka (myślę, że dość mało znanej autorki) jest wciągająca, ciągle zmienia tor, ale niestety jest momentami za skomplikowana... Jest za dużo wątków, za dużo informacji, które nie są pełne i nie można samem zdecydować...

Bierze się książkę do ręki i czyta się opis. Nie ma w nim nic ciekawego. Może kilka rzeczy. Jednak podczas czytania czuje się, że książka jest idealna! Zaskakuje prawie, że w każdym momencie i ukazuje piękną historię nieśmiertelnego walczącą o wciąż nieosiągalną miłość.
Historia piękna, ciekawa i oryginalna, czyli to co cenię sobie najbardziej.
Polecam osobom lubiącym romantyczne historie z nutą paranormalności :)

Bierze się książkę do ręki i czyta się opis. Nie ma w nim nic ciekawego. Może kilka rzeczy. Jednak podczas czytania czuje się, że książka jest idealna! Zaskakuje prawie, że w każdym momencie i ukazuje piękną historię nieśmiertelnego walczącą o wciąż nieosiągalną miłość.
Historia piękna, ciekawa i oryginalna, czyli to co cenię sobie najbardziej.
Polecam osobom lubiącym...

W porównaniu z 2 częścią fabuła tej jest baaardzo zagmatwana. W niektórych momentach brakuje tego zatrzymania i wytłumaczenia o co chodzi... Jednak jeśli ma się siłę przebrnąć przez tą chwilową falą niezrozumiałości to ukazuje się naprawdę dobra całość, trochę chaotyczna, ale naprawdę dobra. Nie zgodzę się z opinią, że ta książka czy też poprzednia część je podobna do serii "Harry Potter". Książka jest zupełnie inna. Brakuje mi dłuższych opisów uczuć, emocji i przemyśleń, ale może taki efekt chciał osiągnąć autor- szybkiej, lekkiej i ciekawej książki. Jednak moje odczucia są trochę inne. Po prostu czuć jakby ta książka była pisana na szybko i nie była do końca dopracowana.
Polecam jednak, bo jest to warty uwagi utwór :)

W porównaniu z 2 częścią fabuła tej jest baaardzo zagmatwana. W niektórych momentach brakuje tego zatrzymania i wytłumaczenia o co chodzi... Jednak jeśli ma się siłę przebrnąć przez tą chwilową falą niezrozumiałości to ukazuje się naprawdę dobra całość, trochę chaotyczna, ale naprawdę dobra. Nie zgodzę się z opinią, że ta książka czy też poprzednia część je podobna do serii...

Książka bardzo ciekawa. W każdym momencie zaskakuje i zmienia nastrój. Minusem są częste luki w tekście, gdy jedna z postaci coś mówi lub robi, a nie ma opisanej reakcji głównego bohatera. Jednak dlatego, że książka jest bardzo ciekawa i oryginalna przyznaję jej ocenę 8/10 i polecam osobom lubiącym klimat fantasy i nieco mroczny.

Książka bardzo ciekawa. W każdym momencie zaskakuje i zmienia nastrój. Minusem są częste luki w tekście, gdy jedna z postaci coś mówi lub robi, a nie ma opisanej reakcji głównego bohatera. Jednak dlatego, że książka jest bardzo ciekawa i oryginalna przyznaję jej ocenę 8/10 i polecam osobom lubiącym klimat fantasy i nieco mroczny.