Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie czytałam wcześniejszych części, na książkę trafiłam przypadkiem. Na szczęście nie potrzebna była wiedza z poprzednich części, nawet w sumie nie zorientowałam się, że to część cyklu. Pomysł świetny na black out, przez to jest bardziej mrocznie i ciekawie. Jednak zakończenie mnie trochę zawiodło. Dość przewidywalne jak dla mnie i takie też trochę gorzkie. Całość oceniam dobrze, zastanawiam się nad sięgnięciem po pozostałe tomy cyklu.

Nie czytałam wcześniejszych części, na książkę trafiłam przypadkiem. Na szczęście nie potrzebna była wiedza z poprzednich części, nawet w sumie nie zorientowałam się, że to część cyklu. Pomysł świetny na black out, przez to jest bardziej mrocznie i ciekawie. Jednak zakończenie mnie trochę ...

Rozwiń Zwiń

Ależ to było dobre! Ubawiłam się przednio, śmiałam się w niektórych momentach do łez. Książka lekka, z dużą dawką humoru, słuchanie jej to była czysta przyjemność. Aż się nie mogę doczekać kolejnego tomu, a wiem, że Pani Marta umie w drugie tomy :)

Ależ to było dobre! Ubawiłam się przednio, śmiałam się w niektórych momentach do łez. Książka lekka, z dużą dawką humoru, słuchanie jej to była czysta przyjemność. Aż się nie mogę doczekać kolejnego tomu, a wiem, że Pani Marta umie w drugie tomy :)

Wreszcie coś się zaczęło dziać. Przestało się to kręcić wokół rozterek sercowych Zoey, a więcej jest akcji z Neferet, bardziej mrocznie. Zaczęło mi się w końcu nawet podobać, bo miałam już odkładać tę serię i do niej nie wracać. Dam jej jeszcze szansę, mam nadzieję, że w pójdzie to dalej w dobrym kierunku, a nie wróci do problemów, kogo Zoey kocha...

Wreszcie coś się zaczęło dziać. Przestało się to kręcić wokół rozterek sercowych Zoey, a więcej jest akcji z Neferet, bardziej mrocznie. Zaczęło mi się w końcu nawet podobać, bo miałam już odkładać tę serię i do niej nie wracać. Dam jej jeszcze szansę, mam nadzieję, że w pójdzie to dalej w...

Rozwiń Zwiń

Zdecydowanie lepsza niż pierwsza część. Ma więcej sensu, fabuła ma ręce i nogi, połączenie różnych wątków jest dość zrozumiałe w przeciwieństwie do pierwszej części. Nie wiem jak z zakończeniem. Mam co do niego mieszane uczucia, nie do końca je kupuję. Mam nadzieję, że pojawi się kolejna część i rozbuduje kwestię rodziny Wilde'a i tego o czym jest mowa na samym końcu. Jeśli nie, ta książka pozostawi naprawdę duży niedosyt.

Zdecydowanie lepsza niż pierwsza część. Ma więcej sensu, fabuła ma ręce i nogi, połączenie różnych wątków jest dość zrozumiałe w przeciwieństwie do pierwszej części. Nie wiem jak z zakończeniem. Mam co do niego mieszane uczucia, nie do końca je kupuję. Mam nadzieję, że pojawi się kolejna c...

Rozwiń Zwiń

Krótki zbiór opowiadań o Lichu i Bazylu. Książka dla młodszych czytelników, ale myślę, że starszym też przyda się ta mała dawka wiedzy o słowiańskich demonach. Bazyl jak zwykle niezastąpiony, śmieszny, natomiast opowiadania o Lichu cieplutkie i kochane jak on sam. Polecam :)

Krótki zbiór opowiadań o Lichu i Bazylu. Książka dla młodszych czytelników, ale myślę, że starszym też przyda się ta mała dawka wiedzy o słowiańskich demonach. Bazyl jak zwykle niezastąpiony, śmieszny, natomiast opowiadania o Lichu cieplutkie i kochane jak on sam. Polecam :)

Słuchałam tej książki w audiobooku, czytanym przez panią Ewę Abrat i uważam, że zrobiła świetną robotę. Bardzo dobrze to czyta, sarkastycznej Reszce dodaje to dodatkowego uroku. Naprawdę świetna mieszanka bardzo dobrej, inteligentnej i sarkastycznej książki z zaangażowaną i naprawdę dobrą lektorką, co daje znakomitą rozrywkę na kilka godzin. Szczerze polecam, pozycja jest lekka, inteligentna, tygielek kilku gatunków - jest komedia, jest fantastyka, jest kryminał.

Słuchałam tej książki w audiobooku, czytanym przez panią Ewę Abrat i uważam, że zrobiła świetną robotę. Bardzo dobrze to czyta, sarkastycznej Reszce dodaje to dodatkowego uroku. Naprawdę świetna mieszanka bardzo dobrej, inteligentnej i sarkastycznej książki z zaangażowaną i naprawdę dobrą ...

Rozwiń Zwiń

Dużo postaci, mieszały mi się trochę te imiona i w pewnym momencie już nie wiedziałam kto jest kto i czym się zajmuje. Ogólnie lekko i śmiesznie jak zwykle, ale jak dla mnie bez szału tym razem.

Dużo postaci, mieszały mi się trochę te imiona i w pewnym momencie już nie wiedziałam kto jest kto i czym się zajmuje. Ogólnie lekko i śmiesznie jak zwykle, ale jak dla mnie bez szału tym razem.

Mam wrażenie, że jest gorsza od pierwszej części. Mało w niej akcji, mało śledztwa, a jedynie zagadka i rozwiązanie. Motyw zbrodni niezrozumiały i chyba kompletnie nieprzemyślany przez autorkę, a na pewno niedopracowany. Oby dalej było lepiej.

Mam wrażenie, że jest gorsza od pierwszej części. Mało w niej akcji, mało śledztwa, a jedynie zagadka i rozwiązanie. Motyw zbrodni niezrozumiały i chyba kompletnie nieprzemyślany przez autorkę, a na pewno niedopracowany. Oby dalej było lepiej.

Lubię czytać zbiory opowiadań ze względu na ich różnorodność. Można też to potraktować jak próbniki twórczości poszczególnych autorów. Właśnie przez takie zbiory opowiadań poznałam kilku bardzo dobrych autorów. Wiadomo przy takiej formie nie zawsze to jest na jednym poziomie, czasem niektóre opowiadania odstają. Tak było i w tym przypadku.

Okropnie mnie rozczarowało opowiadanie Remigiusza Mroza. Biorąc pod uwagę jego ogromną popularność spodziewałam się co najmniej czegoś przyzwoitego, natomiast było to opowiadanie całkowicie bez pomysłu. Zero logiki, zero jakiegoś rozwinięcia - dla mnie to opowiadanie ma początek i od razu rozwiązanie. Zaskoczyła mnie natomiast obecność Tomasza Sekielskiego, nie wiedziałam, że sięga również po taki gatunek. Jego historia naprawdę wryła mi się w pamięć. Może nie do końca mi się to dobrze czytało przez jego styl, ale na pewno zrobiło na mnie wrażenie.

Ja ogólnie polecam tą książkę tym, którzy lubią ten rodzaj - tutaj tych opowiadań jest dużo i większość jest bardzo krótka, ciężko czasem wgryźć się w historię, a już się kończy. Dużo ma otwarte zakończenia - o ile nie wszystkie - czasem zapraszają do kontynuowania w regularnych książkach autorów.

Lubię czytać zbiory opowiadań ze względu na ich różnorodność. Można też to potraktować jak próbniki twórczości poszczególnych autorów. Właśnie przez takie zbiory opowiadań poznałam kilku bardzo dobrych autorów. Wiadomo przy takiej formie nie zawsze to jest na jednym poziomie, czasem niektó...

Rozwiń Zwiń