Lekka i komiczna, czego tu by chcieć więcej? Trochę wszystkiego dla każdego: morderstwa, zagadki, romanse, a przede wszystkim HUMOR! pełno humoru, który choć nie każdemu musi przypaść do gustu mi sprawił wiele frajdy i bez niego nasza główna bohaterka nie była by sobą

Lekka i komiczna, czego tu by chcieć więcej? Trochę wszystkiego dla każdego: morderstwa, zagadki, romanse, a przede wszystkim HUMOR! pełno humoru, który choć nie każdemu musi przypaść do gustu mi sprawił wiele frajdy i bez niego nasza główna bohaterka nie była by sobą

Bardzo dobre urban (a może rural?) fantasy, które prawie odpuściłam przez przeokrutną okładkę i niezbyt dobrze starzejący się tytuł.

Bardzo dobre urban (a może rural?) fantasy, które prawie odpuściłam przez przeokrutną okładkę i niezbyt dobrze starzejący się tytuł.

Lekka, zabawna historia, którą przyjemnie się czyta. Okładka za to jest takim koszmarkiem, że gdybym nie kojarzyła wcześniej stylu autorki, nigdy bym po nią nie sięgnęła. Szkoda, że fajną historię ktoś tak oszpecił.

Lekka, zabawna historia, którą przyjemnie się czyta. Okładka za to jest takim koszmarkiem, że gdybym nie kojarzyła wcześniej stylu autorki, nigdy bym po nią nie sięgnęła. Szkoda, że fajną historię ktoś tak oszpecił.

Super zabawa. Takie właśnie książki lubię. Trochę tajemnicy, trochę kryminału i dużo, dużo humoru.

Super zabawa. Takie właśnie książki lubię. Trochę tajemnicy, trochę kryminału i dużo, dużo humoru.

Dostałem to, co chciałem. Lekka historyjka o zapomnianej wiosce, dziwnych ludziach, spadku, wiedźmach; trochę jak Ghosts przed Ghostsami, ale mniej komediowe. Raczej po prostu lekkie i przyjemne.

Niektóre momenty się dość mocno zestarzały - nie tyle technologicznie, co "wrażliwie społecznie", momentami język też przypominał "hello, fellow kids", ale to nic.

6,5/10

Dostałem to, co chciałem. Lekka historyjka o zapomnianej wiosce, dziwnych ludziach, spadku, wiedźmach; trochę jak Ghosts przed Ghostsami, ale mniej komediowe. Raczej po prostu lekkie i przyjemne.

Niektóre momenty się dość mocno zestarzały - nie tyle technologicznie, co "wrażliwie społecznie", momentami język też przypominał "hello, fellow kids", ale to...

Super rozrywka!

Super rozrywka!

Wspaniałe! Humor, kryminał, trochę tajemnicy to jet to co tygryski lubią.

Wspaniałe! Humor, kryminał, trochę tajemnicy to jet to co tygryski lubią.

Ewa Białołęcka to kolejna z dotąd nieznanych mi polskich autorek fantasy, która pojawiła się dość niedawno na mojej liście czytelniczej. Wybór konkretnego tytułu z dorobku autorki nie był prosty. Jako że jestem mało "opowiadaniowa" odrzuciłam wszystkie krótkie teksty i skupiłam się na powieściach, z których Wiedźma.com.pl najbardziej przykuła moją uwagę. Będąc już po lekturze, mogę stwierdzić, że w tym konkretnym przypadku szósty – a może i siódmy – zmysł zadziałał perfekcyjnie.

Język włożony przez autorkę w usta głównej bohaterki, Krystyny Szyft zwanej Reszką, pełniącej rolę narratora, jest niezwykle bogaty i barwny, pełen nienachalnego humoru, ironii i dystansu zarówno do świata jak i samej siebie.

Jak to w przypadku narracji pierwszoosobowej bywa, to czy zapałamy do historii opowiadanej na kartach powyższej powieści uczuciem ciepłym, czy po krótkiej chwili pełni irytacji rzucimy ją w kąt, zależy od tego, czy polubimy główną bohaterkę. Krysia – gdyby bohaterka mogła wyskoczyć z książki, poczułabym w tym momencie bardzo silny cios w okolicach żeber, proszę więc o wybaczenie i już się poprawiam – tfu Reszka nie należy do standardów kobiecych bohaterek, do którego przyzwyczaiła mnie fantastyka. Co fantastycznego jest w trzydziestoletniej samotnej matce ledwo wiążącej koniec z końcem – a i to wyłącznie dzięki temu, że pomieszkuje u rodziców – zarobkowo zajmującej się redakcją powieści i chętniej spędzającej wolny czas pośród książek niż ludzi? Nic! Szczególnie że i z wyglądu też do fantastycznych księżniczek nie należy… Chyba że ktoś zna jakąś krótko ostrzyżoną księżniczkę w glanach, to poproszę o namiary.

Zastanawiałam się długą chwilę, co bym mogła napisać na temat fabuły, nie serwując jednocześnie paskudnego spoilera i jest ciężko. Po przeczytaniu pierwszych kilku-kilkunastu stron można odnieść wrażenie, że to nie fantastyka, a powieść obyczajowa o perypetiach samotnej matki i jej najbliższych. Spokojnie mogę wam zdradzić, że dalej są wiedźmy, duchy i doktorzy alkoholicy, więc bez nerwów.

Doktor alkoholik, klepiąca biedę samotna matka i !cyk! mamy cudowny wątek romantyczny. Tak delikatny, tak normalny, tak mimochodem, bez wielkich bukietów róż, wzdychania i namiętnych pocałunków, z drobnymi uczynkami świadczącymi o rodzącym się powoli uczuciu.

Dobra, wystarczy, bo się rozpłynę, jak różowa polewa na torcie. Jedyne "ale" mam w sumie do nazwania tej powieści komedią. To chyba kwestia osobnicza, ja się parę razy uśmiechnęłam i raz czy dwa parsknęłam śmieszkiem, ale pewnie znajdzie się ktoś, kto będzie płakał ze śmiechu.

Aha! No i jeszcze literówki… Niby główna bohaterka redaktorka, a się bez nich nie obyło. ;)

A i jeszcze jedno. Może jako spoiler?
–
–
–
–
–
–
W książce pojawiają się duchy żydowskich dzieci i młodziutkiego niemieckiego żołnierza, ale autorka wprowadza te postacie z naprawdę wielkim wyczuciem.
–
–
–
–
Koniec spoilera!

Czy mi się podobało? Tak
Czy polecam? Oczywiście!

Po więcej recenzji zapraszam na: https://m.facebook.com/people/Czytelnicza-Norka/100093693897871/

Ewa Białołęcka to kolejna z dotąd nieznanych mi polskich autorek fantasy, która pojawiła się dość niedawno na mojej liście czytelniczej. Wybór konkretnego tytułu z dorobku autorki nie był prosty. Jako że jestem mało "opowiadaniowa" odrzuciłam wszystkie krótkie teksty i skupiłam się na powieściach, z których Wiedźma.com.pl najbardziej przykuła moją uwagę. Będąc już po...

Lekka, dość przyjemna. Bohaterowie bardzo na plus, fabuła pozornie wydaje się oczywista, po czym zaskakuje i rozwija się zupełnie inaczej niż można przypuszczać.
Minus za oklepany motyw z domem w spadku.
Plus za humor językowy oraz satysfakcjonujące zakończenie, które pospinało wszystkie wątki tak jak trzeba.
Polecam.

Lekka, dość przyjemna. Bohaterowie bardzo na plus, fabuła pozornie wydaje się oczywista, po czym zaskakuje i rozwija się zupełnie inaczej niż można przypuszczać.
Minus za oklepany motyw z domem w spadku.
Plus za humor językowy oraz satysfakcjonujące zakończenie, które pospinało wszystkie wątki tak jak trzeba.
Polecam.

Świetna książka, lekka i przyjemna z wciągającym wątkiem kryminalnym. Polecam gorąco.

Świetna książka, lekka i przyjemna z wciągającym wątkiem kryminalnym. Polecam gorąco.