Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jestem jeszcze w trakcie czytania, ale już ponad połowa książki za mną, a idzie mi tak opornie z powodów przez niektórych już tutaj wspomnianych - masa błędów, brak przekładu na język czytany, z treści niczego zupełnie nowego się nie dowiedziałam. Właściwie o większości tych rzeczy chłopaki wspominali na swoich filmach, ale po prostu z mniejszą ilością szczegółów. Niestety, prawda jest taka, że sami często trochę na własne życzenie te dramy tworzyli. Akurat skończyłam czytać tę część o Joannie Koroniewskiej (i jeszcze drugi rozdział o Dodzie) i w zasadzie tej sytuacji mogłoby nie być. Lubię chłopaków, ich filmy poprawiają mi humor, aczkolwiek nie ukrywam, że po dramie z Wardęgą na pewien czas ich porzuciłam bo tamto wydarzenie też pozostawiało pewien niesmak. Mam wrażenie, że ta książka może nawet trochę zniechęcić do Vogule Poland. Ja dalej będę ich oglądać, ale żałuję pieniędzy wydanych na tę lekturę. A zapłaciłam (zresztą nie ja jedna) niemałą kwotę.

Jestem jeszcze w trakcie czytania, ale już ponad połowa książki za mną, a idzie mi tak opornie z powodów przez niektórych już tutaj wspomnianych - masa błędów, brak przekładu na język czytany, z treści niczego zupełnie nowego się nie dowiedziałam. Właściwie o większości tych rzeczy chłopaki wspominali na swoich filmach, ale po prostu z mniejszą ilością szczegółów. Niestety,...

"Modliłem się o to, aby złapać wysoką piłkę, a Bóg obdarzył mnie największym członkiem ze wszystkich" Ten cytat, zauważony na okładce, sprawił, że wręcz musiałam przeczytać ten, jakże szalony, zbiór opowiadań. Choć czytałam książkę dawno i tylko raz w życiu, ów zdanie pamiętam do dziś.

"Modliłem się o to, aby złapać wysoką piłkę, a Bóg obdarzył mnie największym członkiem ze wszystkich" Ten cytat, zauważony na okładce, sprawił, że wręcz musiałam przeczytać ten, jakże szalony, zbiór opowiadań. Choć czytałam książkę dawno i tylko raz w życiu, ów zdanie pamiętam do dziś.

Nie pamiętam, żeby kiedykolwiek jakakolwiek książka wywarła na mnie tak ogromne wrażenie jak 'Spóźnione Wyznania'. Może to dlatego, że pierwszy raz czytałam książkę, której fabuła po części skupia się na tematyce wojennej. A jednak motyw wojny potrafi bardzo poruszyć. Ta książka wyciągnęła ze mnie wszystkie możliwe uczucia, jakie tylko mogła. I wcale nie przesadzam, nawet kilka razy się zaśmiałam, choć przy większości scen czułam smutek, współczucie dla poszczególnych bohaterów, momentami nawet złość i odrazę, lecz wcale nie odczuwałam jej względem jednego z bohaterów. Jakby nie patrzeć, wojna to coś okrutnego, a dzieło Boyne'a sprawiło, że znów zaczęłam się zastanawiać, dlaczego właściwie ludzie to robią. Jednocześnie wciąż przeżywam losy poszczególnych bohaterów i nie potrafię się otrząsnąć po tak wspaniałej lekturze.

Nie pamiętam, żeby kiedykolwiek jakakolwiek książka wywarła na mnie tak ogromne wrażenie jak 'Spóźnione Wyznania'. Może to dlatego, że pierwszy raz czytałam książkę, której fabuła po części skupia się na tematyce wojennej. A jednak motyw wojny potrafi bardzo poruszyć. Ta książka wyciągnęła ze mnie wszystkie możliwe uczucia, jakie tylko mogła. I wcale nie przesadzam, nawet...

Moim skromnym zdaniem była to jedna z najbardziej uroczych historii, jakie kiedykolwiek miałam okazję czytać. Osobiście jestem fanką tego typu historii - nie jest tam przedstawiony świat realny, a bajkowy, lecz przybliżający czytelnikowi raczej te mniej przyjazne aspekty, stąd zapewne książka została ochrzczona bajką dla dorosłych. I chyba właśnie sam ten fakt spodobał mi się w tym wszystkim najbardziej. Można napisać bajkę, która w odbiorze będzie bardziej odpowiednia dla starszych aniżeli młodszych czytelników. Jakby miała zostać kiedyś zekranizowana, to wyobrażam ją sobie jako film animowany wyreżyserowany przez Tima Burtona.

Moim skromnym zdaniem była to jedna z najbardziej uroczych historii, jakie kiedykolwiek miałam okazję czytać. Osobiście jestem fanką tego typu historii - nie jest tam przedstawiony świat realny, a bajkowy, lecz przybliżający czytelnikowi raczej te mniej przyjazne aspekty, stąd zapewne książka została ochrzczona bajką dla dorosłych. I chyba właśnie sam ten fakt spodobał mi...

Mam bardzo mieszane uczucia co do tej książki. Muszę przyznać, że jeśli chodzi o sposób w jaki opowiedziana jest cała historia, język oraz narrację, to czyta się bardzo przyjemnie i szybko. Można by rzec, że całość jest napisana całkiem przejrzyście, a jedynie na początku czytelnik się trochę gubi, gdyż autor przeplata dwa różne wydarzenia, by jednak w końcu złączyć je ze sobą. Nie miałabym mu nic do zarzucenia, gdyby nie fakt, że historia sama w sobie jest aż za urocza i naiwna. I w tym przypadku powiedzenie 'Od nienawiści jeden krok do miłości' sprawdza się chyba za bardzo. Bo na jednej stronie główna bohaterka wyzywa swojego późniejszego partnera od najgorszych, a na następnej już jest miłość ponad wszystko. Podobało mi się to, że autor nie skupiał się tylko i wyłącznie na miłości Babi i Stepa, a także zawarł w swojej opowieści wiele innych wątków. Myślę jednak, że historia ta bardziej jest w stanie trafić do młodszych odbiorców, lecz może to po prostu do mnie nie trafiają już takie ckliwe historie. Niby czytało się miło, ale jednocześnie wciąż czegoś mi tutaj brakowało.

Mam bardzo mieszane uczucia co do tej książki. Muszę przyznać, że jeśli chodzi o sposób w jaki opowiedziana jest cała historia, język oraz narrację, to czyta się bardzo przyjemnie i szybko. Można by rzec, że całość jest napisana całkiem przejrzyście, a jedynie na początku czytelnik się trochę gubi, gdyż autor przeplata dwa różne wydarzenia, by jednak w końcu złączyć je ze...