Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Opowieść wydaje się początkowo nieco chaotyczna, ponieważ narracja przeskakuje na kolejnych bohaterów, a opowieść raz snuta jest z perspektywy dnia dzisiejszego, by za chwilę cofnąć się o kilka tygodni. Ale kiedy już złapie się rytm i nieco ogarnie w zawiłościach problemów rodziny Pine'ów, zaczyna się robić ciekawie.

Dwie tragedie, które dotknęły rodzinę głównego bohatera, tylko pozornie nie będą miały ze sobą związku. Ataki, których ofiarą padnie on sam, również nie będą przypadkowe. Ale wszystko będzie się wyjaśniać stopniowo, wraz z docieraniem do kolejnych świadków, do kolejnych zatajonych dowodów. Samo rozwiązanie w którymś momencie stanie się dość przewidywalne (no, tak kilkadziesiąt stron przed końcem), ale mimo wszystko z zainteresowaniem da się czytać do samego finału.

Nie znałam wcześniej w ogóle tego Autora, dlatego cieszę się, że pierwsze spotkanie z jego twórczością okazało się tak pozytywne. Ciekawa, wciągająca intryga, zawiłe śledztwo, trupy pochowane w szafach. Polecam :)

Opowieść wydaje się początkowo nieco chaotyczna, ponieważ narracja przeskakuje na kolejnych bohaterów, a opowieść raz snuta jest z perspektywy dnia dzisiejszego, by za chwilę cofnąć się o kilka tygodni. Ale kiedy już złapie się rytm i nieco ogarnie w zawiłościach problemów rodziny Pine'ów,...

Rozwiń Zwiń

Religie świata w pigułce!

Napisana w świetnym stylu, nie bez czarnego humoru, książka, której autora w życiu nie podejrzewałabym o bycie kapłanem.
Obiektywna, punktująca najważniejsze fakty, nie omijająca wątków kontrowersyjnych, no i przede wszystkim: nie wartościująca. Nie wskazująca, że ta czy inna religia jest lepsza, czy gorsza.

Polecam!

Religie świata w pigułce!

Napisana w świetnym stylu, nie bez czarnego humoru, książka, której autora w życiu nie podejrzewałabym o bycie kapłanem.
Obiektywna, punktująca najważniejsze fakty, nie omijająca wątków kontrowersyjnych, no i przede wszystkim: nie wartościująca. Nie wskazująca, ...

Rozwiń Zwiń

Sporo irytacji kosztowała mnie lektura tej części przygód Corvusa. I nie chodziło aż tak bardzo o tę jego tajemniczość, to napomykanie o swojej przeszłości, o tym, że prawie zabił ojca, żeby potem do sprawy przez kilka rozdziałów nie wracać. Raczej wkurzające było jego zachowanie, na przemian: rwanie się do wojny i tęsknota za swoim przyjacielem Marcusem. Aż w którymś momencie zaczęłam się zastanawiać, czy Autor na siłę nie chce na siłę wcisnąć w powieść wątku homoseksualnego. No i jakoś zgrzytało mi to, że Corvus - mając przecież w legionie konkretną funkcję - mógł sobie ot tak jeździć raz tu, raz tam, szukać swojego Markusa, potem wracać na pole bitwy i tak dalej. No, dość to było dziwne i mało wiarygodne.

Końcówka była już nieco ciekawsza i poukładana. Chociaż taka szybka wolta w zachowaniu Corvusa i jego podejściu do służby w legionach, jego nagły wstręt do zabijania cywili i do mszczenia się na nich - wydawał się jakimś niezrozumiałym olśnieniem. Jakby Autor chciał szybko skończyć tom na siłę usprawiedliwiając to, co czytelnik wiedział już z dwóch pierwszych tomów.

Plusem opowieści jest na pewno jej dosadność, obrazowe sceny wojskowego życia, szorstka męska przyjaźń. Choć niektóre fragmenty nieco za mocno kopiują sceny z "Plutonu".

Sporo irytacji kosztowała mnie lektura tej części przygód Corvusa. I nie chodziło aż tak bardzo o tę jego tajemniczość, to napomykanie o swojej przeszłości, o tym, że prawie zabił ojca, żeby potem do sprawy przez kilka rozdziałów nie wracać. Raczej wkurzające było jego zachowanie, na przem...

Rozwiń Zwiń

Nie spodziewałam się, że opowieść o walczących ze sobą bandach dzikich kotów może być aż tak wciągająca. A jednak! Lojalność, przyjaźń, miłość, ale i zdrada, fałsz, kłamstwo - w tej historii jest wszystko. Opowieść gra na emocjach czytelnika, bo nie raz wzrusza, nie raz powoduje wściekłość na niesprawiedliwość losu czy czyjeś podstępne intrygi. Ale chce się czytać dalej, dowiedzieć się, czy Ognistej Łapie udało się zostać wojownikiem, czy Żółty Kieł okazała się szpiegiem Klanu Cienia, czy Krucza Łapa kłamał, no i jakie plany wobec klanu miał Tygrysia Gwiazda.

Cóż, pozostaje jak najszybciej sięgnąć po kolejny tom...

Nie spodziewałam się, że opowieść o walczących ze sobą bandach dzikich kotów może być aż tak wciągająca. A jednak! Lojalność, przyjaźń, miłość, ale i zdrada, fałsz, kłamstwo - w tej historii jest wszystko. Opowieść gra na emocjach czytelnika, bo nie raz wzrusza, nie raz powoduje wściekłość...

Rozwiń Zwiń

Sporo wątków dość przewidywalnych, mimo to całość czyta się całkiem dobrze. Autorka nie szczędziła kłód, które swoim bohaterom rzucała pod nogi, ale równocześnie rozwiązania tych problematycznych sytuacji przychodziły nadspodziewanie lekko, co momentami trochę za mocno trywializowało całą fabułę. No, ale sięgając po taką lekturę, czytelnik musi się na takie chwyty przygotować ;)

Sporo wątków dość przewidywalnych, mimo to całość czyta się całkiem dobrze. Autorka nie szczędziła kłód, które swoim bohaterom rzucała pod nogi, ale równocześnie rozwiązania tych problematycznych sytuacji przychodziły nadspodziewanie lekko, co momentami trochę za mocno trywializowało całą ...

Rozwiń Zwiń

Druga część jakby nieco słabsza, niż pierwsza, sprawa z klaunem, ścigającym potwory po to, aby umieścić je w swoim cyrku, wydała mi się trochę oklepana.
Ale podoba mi się sam klimat tej historii i przekaz, który niesie ona ze sobą.

Druga część jakby nieco słabsza, niż pierwsza, sprawa z klaunem, ścigającym potwory po to, aby umieścić je w swoim cyrku, wydała mi się trochę oklepana.
Ale podoba mi się sam klimat tej historii i przekaz, który niesie ona ze sobą.