Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po raz kolejny z nadzieją sięgnęłam po polską książkę. I po raz kolejny poczułam rozczarowanie. Może stawiam zbyt wysokie wymagania… Jednak czasem naprawdę ciężko mi przebrnąć przez sposób, w jaki pisane są nasze rodzime powieści. Przynajmniej większość z tych, na które mam przyjemność trafiać. Zupełnie nie przemawia do mnie forma, sposób kreowania postaci, przedstawiania ich myśli. Tutaj dodatkowo doszedł wyraźny chaos czasowy. Pomysł miał rzeczywiście ogromny potencjał i według mnie nie został on odpowiednio wykorzystany. Nie należę do osób, które postrzegają świat jako czarno-biały. Trochę z doświadczenia, trochę dzięki wewnętrznej filozofii, rozumiem pojęcia takie jak zdrada, przebaczenie, toksyczna miłość. Niestety, w przypadku „Innej kobiety” nie potrafiłam właściwie zrozumieć żadnego z bohaterów. A raczej bohaterek, bo postać męska wyraźnie schodzi tu na dalszy plan. W efekcie nie miałam najmniejszej ochoty nikomu „kibicować”. Szczególnie opis kochanki i to, jak czytelnik ma dawkowaną wiedzę na jej temat, zupełnie nie przypadł mi do gustu. Ostatecznie uważam, że w tej historii niektórzy byli zdecydowanie bardziej winni od innych. Nawet jeśli akurat ci mniej winni wcale nie zdołali kupić mojej sympatii.

Po raz kolejny z nadzieją sięgnęłam po polską książkę. I po raz kolejny poczułam rozczarowanie. Może stawiam zbyt wysokie wymagania… Jednak czasem naprawdę ciężko mi przebrnąć przez sposób, w jaki pisane są nasze rodzime powieści. Przynajmniej większość z tych, na które mam przyjemność trafiać. Zupełnie nie przemawia do mnie forma, sposób kreowania postaci, przedstawiania...