Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka napisana niezrozumiale, żarty wyjątkowo żenujące. Przeczytałam pierwsze dwa rozdziały, a resztę przekartkowalam, bo dla mnie to strata czasu. Co do samej idei przestawiania rzeczy według tej pozycji - nie przemawia ona do mnie w ogóle. Zachęty autorki do jej stosowania brzmią jak teksty sprzedających w telezakupach. Myślałam, że będzie to lektura o tym jak dobrze uporządkować przestrzeń wokół, ale takich rad nie ma w ogóle. Za to wskazówek jak i gdzie ukryć kartkę papieru w danym kolorze lub gdzie pod żadnym pozorem nie kłaść okrągłych rzeczy jest mnóstwo.

Książka napisana niezrozumiale, żarty wyjątkowo żenujące. Przeczytałam pierwsze dwa rozdziały, a resztę przekartkowalam, bo dla mnie to strata czasu. Co do samej idei przestawiania rzeczy według tej pozycji - nie przemawia ona do mnie w ogóle. Zachęty autorki do jej stosowania brzmią jak teksty sprzedających w telezakupach. Myślałam, że będzie to lektura o tym jak dobrze...

Autorka ma przyjemny styl, książkę czyta się dobrze, ale tylko do połowy. Po połowie znudziło mi się już czekanie na jakąś akcję, a powieść zaczęła się dłużyć. Fabuła bez polotu, bez zwrotów akcji. Prosty świat, intrygi opisane bardzo wzniośle i tajemniczo, jednak gdy w końcu dowiadujemy się o co chodzi, okazuje się, że o nic szczególnego. Koniec książki cukier, lukier i posypka czekoladowa. Książka była tak oczywista i pozostawiała malo niewiadomych, że na ostatnich stronach powieści autorka postanowiła sama dosłownie wypunktować wszystkie nierozwiązane wątki i pytania, jakie mogą nas zachęcić do czytania drugiego tomu. Mnie zachęca jedynie dobra ocena kontynuacji, jednak patrząc na to, że ta część ma równie pochlebne opinie, choć (w mojej opinii) mocno zawyżone, niekoniecznie sięgnę po dalsze tomy.

Autorka ma przyjemny styl, książkę czyta się dobrze, ale tylko do połowy. Po połowie znudziło mi się już czekanie na jakąś akcję, a powieść zaczęła się dłużyć. Fabuła bez polotu, bez zwrotów akcji. Prosty świat, intrygi opisane bardzo wzniośle i tajemniczo, jednak gdy w końcu dowiadujemy się o co chodzi, okazuje się, że o nic szczególnego. Koniec książki cukier, lukier i...

Wiem, że nie jestem targetem wiekowym do tej książki, jednak wydaje mi się, że kilka lat temu, kiedy byłam w wieku głównej bohaterki też klepnelabym się w czoło wielokrotnie. O mamo, jakia to była irracjonalna historia 🙈 Poczynając od szczegółów, jak wymiotowanie litrami wódki przez szesnastoletnią dziewczynę, która piła ją pierwszy raz w życiu - i jak się okazuje, sama musiała wywalić kilka flaszek. Na tej pamiętnej imprezie okazuje się, że z dnia na dzień zaczynają na nią lecieć wszyscy chłopcy w szkole i zawsze była przez każdego porządna. Kolejno zakład o to kto przeleci Liama, w którym bierze udział około 200 (!) dziwczyn ze szkoły średniej (!). No niezłe te laski miały priorytety, że tak chętnie chciały wziąć udział w konkursie "kto pierwszy pójdzie do łóżka z zajętym chłopakiem". Dziewczyna jest po traumatycznych przejściach, a po tygodniu pierwszego związku już ma tabletki antykoncepcyjne, swój pierwszy raz za sobą, dwuznaczne teksty i zachowanie jak dziewczyny, którymi parę dni wcześniej gardziła. Propo tabletek, doktor / farmaceuta który jej je wypisał nie poinformował w jaki sposób dokładnie je brać? Mhm.
Przez całą książkę nie mogłam się nadziwić że nikt nie pomyślał o tym, żeby zgłosić na policję zachowanie ojca Amber. Wystarczyło go nagrać / zgłosić się na obdukcję czy zrobić cokolwiek innego. Ok, nie zrobili tego raz. Ale drugi, gdzie facet znęca się nad kolejną rodziną, a głowni bohaterowie wymagają od niego jedynie, żeby wyjechał z miasta i się do nich nie zbliżał. Super, po co iść z tym do sądu. Przecież może wyjechać i dalej krzywdzić kolejne osoby.
Liam jest tak ciepłą kluchą, że w głowie mi się nie mieści. Chłopak, który nie ma do powiedzenia i zrobienia nic innego niż to, co jest związane z calkowitą adoracją i oddaniem Amber. Inaczej mówiąc, sam facet jak i pozostałe elementy powieści (wygląd Amber, jej braci, samo zakończenie) są słodko pierdzące i wszystko układa się super, jest naj i cudownie.
Czytając tę pozycję miałam wrażenie jakby została ona napisana przez osobę młodszą od bohaterów książki. Wygooglowałam autorkę i okazuje się, że no jednak nie. Sporym zaskoczeniem było również to, że została wydana w 2011 roku. Myślałam, że jest to nowa książka, bo obecnie temat seksu jest szerzej poruszany, młodzież eksperymentuje i działa trochę szybciej, niż kiedyś. Jednak nie. Jednak książka została napisana kilka lat przed tym jak sama miałam 16 lat i wiem, że jest kompletnie odrealniona i oderwana od tego, w jaki sposób zachowywały się nastolatki w tych czasach. No cóż.
Podsumowując, uważam, że to idealna pozycja dla nastolatek, które na podstawie takiej literatury dostaną piękny przykład, jak nie radzić sobie ze znęcaniem seksualnym, fizycznym i psychicznym, uświadomią sobie, w jakich zakładach w szkole koniecznie brać udział żeby być cool. Ponadto dowiedzą się, o tym jak ważne jest żeby jak najszybciej trzeba iść z chłopakiem do łóżka, bo w przeciwnym wypadku chłopak odejdzie.

Wiem, że nie jestem targetem wiekowym do tej książki, jednak wydaje mi się, że kilka lat temu, kiedy byłam w wieku głównej bohaterki też klepnelabym się w czoło wielokrotnie. O mamo, jakia to była irracjonalna historia 🙈 Poczynając od szczegółów, jak wymiotowanie litrami wódki przez szesnastoletnią dziewczynę, która piła ją pierwszy raz w życiu - i jak się okazuje, sama...

Moje wypieki to mój ulubiony blog o tematyce cukierniczej. Głównie z niego czerpię pomysły i jeszcze się nie zawiodłam. Pomimo tego, że większość przepisów pokrywa się z tymi na stronie, książka jest tak pięknie wydana, że chętnie sprawiłabym sobie taką (na razie korzystałam z egzemplarza z biblioteki) 😍

Moje wypieki to mój ulubiony blog o tematyce cukierniczej. Głównie z niego czerpię pomysły i jeszcze się nie zawiodłam. Pomimo tego, że większość przepisów pokrywa się z tymi na stronie, książka jest tak pięknie wydana, że chętnie sprawiłabym sobie taką (na razie korzystałam z egzemplarza z biblioteki) 😍

Książka ciągnie się strasznie. 3/4 z całego "Wyścigu śmierci" zajmują nudne opisy zwykłego życia głównych bohaterów. Akcja zaczyna się dopiero przy samym wyścigu, który zajmuje tylko kilka stron. Zdecydowanie nie polecam tej książki.

Książka ciągnie się strasznie. 3/4 z całego "Wyścigu śmierci" zajmują nudne opisy zwykłego życia głównych bohaterów. Akcja zaczyna się dopiero przy samym wyścigu, który zajmuje tylko kilka stron. Zdecydowanie nie polecam tej książki.

Dotąd czytałam książki. To jest dzieło literackie.

Dotąd czytałam książki. To jest dzieło literackie.