Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Szum wokół tej książki jakimś cudem mnie ominął. Nie słyszałam o niej wcale dopóki poleciła mi ją moja Mama kiedy byłam u niej z wizytą. Zabrałam się do czytania i pochłonęłam ją w niemalże jeden dzień. Wciągający, mrożący thriller , lekko napisany, szybko się czyta. Szczerze polecam!

Szum wokół tej książki jakimś cudem mnie ominął. Nie słyszałam o niej wcale dopóki poleciła mi ją moja Mama kiedy byłam u niej z wizytą. Zabrałam się do czytania i pochłonęłam ją w niemalże jeden dzień. Wciągający, mrożący thriller , lekko napisany, szybko się czyta. Szczerze polecam!

To był najnudniejszy kryminał jaki czytałam. Wypożyczyłam tę książkę specjalnie na czas urlopu, żeby w podróży zająć się jakaś wciągającą historią - a kryminały zwykły takie być. Niestety nie ten. Strasznie mi się dłużyło czytanie, męczyłam te książkę bardzo długo. Może akurat Håkan Nesser nie jest dla mnie? (to moja jego pierwsza książka)

To był najnudniejszy kryminał jaki czytałam. Wypożyczyłam tę książkę specjalnie na czas urlopu, żeby w podróży zająć się jakaś wciągającą historią - a kryminały zwykły takie być. Niestety nie ten. Strasznie mi się dłużyło czytanie, męczyłam te książkę bardzo długo. Może akurat Håkan Nesser nie jest dla mnie? (to moja jego pierwsza książka)

Carlos Ruiz Zafon jest jednym z moich ulubionych pisarzy. Jego książki mają w sobie niesamowitą magię i klimat, są napisane tak, że czytelnik zapomina o całym świecie i potrafi czytać wiele godzin nie zdając sobie sprawy ile czasu już upłynęło. Tak przynajmniej było w moim przypadku. Czytałam wszystkie jego książki (wszystkie wspaniałe) i z niecierpliwieniem czekałam na ten ostatni tom serii Cmentarza Zaginionych Książek. I co? No i ... rozczarowanie, niestety. Widząc monstrualne rozmiary książki byłam zachwycona- tyle wspaniałej Zafonowej magii na zakończenie serii, to będzie istna uczta czytelnicza! Ale była to uczta z nielubianych przeze mnie dań, a w dodatku ciągnęła się niemiłosiernie.

Wszystkiego za dużo, za bardzo rozwleczone. Nie podobała mi się koncepcja kryminału, w moim odczuciu dość banalnego. Lubię czytać kryminały- nie zrozumcie mnie źle- ale nie tego oczekiwałam od wirtuoza, który słowami maluje wspaniałe kadry niczym ze świetnego, pełnego tajemniczości filmu z zaskakującym twistem na końcu. Nie podobała mi się postać głównej bohaterki- Alicji Gris. Antypatyczna femme fatale w dodatku alkoholiczka i lekomanka. Irytowała mnie przez całą książkę. Zniesmaczyły mnie wulgaryzmy, agresja, tortury i sikanie na więźnia. Przepraszam, czy ja dalej czytam książkę tego samego autora? Na koniec dodam, że niektóre wątki przewidywalne do bólu.

Z dobrych stron mogę wymienić spójne i logiczne zamknięcie w całość wszystkich poruszonych wątków z poprzednich tomów. Ciekawe zakończenie ("książka Juliana") i epilog. A także postać Fernandita, jedyna w moim odczuciu nowa postać z tego tomu, która zachowała starego ducha z poprzednich części i przez to zyskała moją sympatię.

Podsumowując- jeśli jesteście fanami serii- cóż, głupio by było nie przeczytać, ale nie napalajcie się za bardzo. Ci, którzy nie czytali poprzednich tomów i chcą zacząć swoją przygodę od ostatniego tomu, bo jak możemy przeczytać na okładce: "(...) każda z książek przedstawia opowieść zamkniętą w sobie i niezależną. Serię o Cmentarzu Zaginionych Książek można czytać w dowolnej kolejności, można też czytać każdą część osobno. Pozwala to Czytelnikowi dostać się do labiryntu historii różnymi drzwiami i znaleźć drogi, które złączywszy się poprowadzą go do serca opowieści". Nie wybierajcie tych ostatnich drzwi- nie warto.

Carlos Ruiz Zafon jest jednym z moich ulubionych pisarzy. Jego książki mają w sobie niesamowitą magię i klimat, są napisane tak, że czytelnik zapomina o całym świecie i potrafi czytać wiele godzin nie zdając sobie sprawy ile czasu już upłynęło. Tak przynajmniej było w moim przypadku. Czytałam wszystkie jego książki (wszystkie wspaniałe) i z niecierpliwieniem czekałam na ten...