Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Mechanizm serca" nie spodobał mi się już od samego początku, ale postanowiłam dać mu szansę. Niestety książka uparcie trzymała swój poziom aż do ostatniej strony.
Akcja dzieje się pod koniec XIX wieku, jednak świadczy o tym wyłącznie data podana na początku książki. Autor zdaje się zapomnieć o tym, w jakim czasie osadził swoją historię. Owszem, można argumentować, że książka ta nie powinna być brana zbyt serio - w końcu nie da się też naprawić serca za pomocą zegarka - ale według mnie są pewne rzeczy, których pisarz powinien się trzymać.
W "Mechanizmie serca" w ogóle nie wyczułam baśniowego, poetyckiego klimatu, który obiecywano. Owszem, autor chyba chciał taki nastrój uzyskać, ale nie udało mu się to. Grafomania.

"Mechanizm serca" nie spodobał mi się już od samego początku, ale postanowiłam dać mu szansę. Niestety książka uparcie trzymała swój poziom aż do ostatniej strony.
Akcja dzieje się pod koniec XIX wieku, jednak świadczy o tym wyłącznie data podana na początku książki. Autor zdaje się zapomnieć o tym, w jakim czasie osadził swoją historię. Owszem, można argumentować, że...

Rachel nie ma łatwego życia. Mąż, z którym straciła wspólny język, zostawia ją dla kochanki, a nasza bohaterka staje się samotną matką kilkuletniego Bena. Nie wie, jak poradzi sobie z tą nową rolą, chce dla chłopca jak najlepiej, ale teraz musi być dla niego zarówno mamą jak i tatą. Wychodząc z takiego założenia, pozwala dziecku na chwilę samodzielności... i wtedy zaczyna się koszmar, bo Ben znika.
Policja stara się jak może, ale nie potrafi słusznie wytypować sprawcy. Opinia publiczna twierdzi, że to Rachel stoi za zaginięciem dziecka. Powoli wszyscy przestają sobie ufać, nikt nie jest tym, kim wydawał się być jeszcze kilka dni temu. Kto ma rację?

Książka dobrze napisana, dość wciągająca. Dużym plusem jest to, że autor nie przyciąga nas na siłę, nie buduje napięcia w sztuczny sposób, nie przedłuża niepotrzebnie akcji. Czuję jednak, że nie jest to pozycja, którą zapamiętam na długo, dlatego nie potrafię wystawić oceny lepszej niż "dobra".

Rachel nie ma łatwego życia. Mąż, z którym straciła wspólny język, zostawia ją dla kochanki, a nasza bohaterka staje się samotną matką kilkuletniego Bena. Nie wie, jak poradzi sobie z tą nową rolą, chce dla chłopca jak najlepiej, ale teraz musi być dla niego zarówno mamą jak i tatą. Wychodząc z takiego założenia, pozwala dziecku na chwilę samodzielności... i wtedy zaczyna...

Mogłoby się wydawać, że nie da się napisać dobrej książki o tym, że ktoś po prostu idzie. Dobrej być może nie - "Wielki marsz" zasługuje na o wiele lepszy tytuł. Jak dla mnie jest to historia wprost rewelacyjna. Opisana krótko, bez zbędnych słów, bo napięcie zbudowano tutaj za pomocą samej fabuły.

Jak to w książkach Stephena Kinga - nie wiemy, z czym tak naprawdę mamy do czynienia. Autor nie chce przedstawić nam całego świata, a jedynie pewien jego wycinek, wystarczający, by poruszyć w sercu czytelnika jakąś strunę. Kojarzy mi się trochę z "Uciekinierem". Jeśli komuś podobała się ta książka, z pewnością polubi "Wielki marsz".

Mogłoby się wydawać, że nie da się napisać dobrej książki o tym, że ktoś po prostu idzie. Dobrej być może nie - "Wielki marsz" zasługuje na o wiele lepszy tytuł. Jak dla mnie jest to historia wprost rewelacyjna. Opisana krótko, bez zbędnych słów, bo napięcie zbudowano tutaj za pomocą samej fabuły.

Jak to w książkach Stephena Kinga - nie wiemy, z czym tak naprawdę mamy do...