Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W końcu nastał ten dzień, że i ja sięgnęłam po „Dziennik Bridget Jones”. Jest to powieść Helen Fielding z 1996r. (Tylko rok starsza ode mnie!) Uważam, że to absolutny klasyk, po który w pewnym momencie, sięgnie każda kobieta.
Powieść jest o perypetiach tytułowej Bridget Jones. Zaczyna się postanowieniami noworocznymi naszej bohaterki, których dopełnienie nie jest tak łatwe, jak spisanie ich na papierze. Historia jest napisana w formie dziennika i przedstawia nam rok z życia Bridget. To chyba jest w naszych genach, że na jakimś etapie naszego życia zaczynamy prowadzić taki dziennik, prawda drogie Panie? Nasza mistrzyni gotowania, opisuje nam swoją (i naszą) odwieczną walkę z wagą (tym diabelskim urządzeniem), ciężkie życie singla wśród par (tak, my też jesteśmy ludźmi!), no i co jest głównym wątkiem książki, swoje jakże pogmatwane, życie miłosne. Bridget bez ogródek pisze to, co jej leży na sercu (a może na wątrobie?), a z czym chyba każda kobieta (choć w części) się utożsamia. Czytając miałam wrażenie, że niektóre spostrzeżenia Bridget wyciągnęła mi z ust. Dodatkowo (tu się mogę pochwalić) mam dużo lepszy system wstawania i prania niż Bridge! (ha ha, sukces!)
Napisana w lekki sposób, jest doskonała jako czasoumilacz, w te mroźne dni jakie nastały i zapewniam (!) podczas czytania będziecie się śmiały (a może i śmiali), a jeśli nie, to na pewno będziecie się uśmiechać :)

W końcu nastał ten dzień, że i ja sięgnęłam po „Dziennik Bridget Jones”. Jest to powieść Helen Fielding z 1996r. (Tylko rok starsza ode mnie!) Uważam, że to absolutny klasyk, po który w pewnym momencie, sięgnie każda kobieta.
Powieść jest o perypetiach tytułowej Bridget Jones. Zaczyna się postanowieniami noworocznymi naszej bohaterki, których dopełnienie nie jest tak...

Po raz kolejny stwierdziłam, że nadeszła ta chwila, by sięgnąć po Stephana Kinga. Tym razem postawiłam na niezaprzeczalny klasyk, jakim jest „Zielona Mila” z 1996 roku.

Powieść ta jest historią byłego klawisza Paula Edgecombe, pracującego na bloku E w stanowym więzieniu Cold Mountain. Edgecombe opisuje szczególny rok 1932. Szczególny dla niego i jego kolegów: Brutala, Deana, i Harrego, gdy w celach śmierci, siedzieli Eduard Delacroix, Dziki Bill oraz John Coffey. Osadzeni dzielili nie tylko blok E, ale również przeznaczenie – Starą Iskrówę, czekającą na końcu Zielonej Mili. Rok 1932 był wyjątkowy nie tylko ze względu na osadzonych więźniów, ale również pewnego małego gościa – Pana Dzwoneczka, który mimo swoich rozmiarów, odegrał niebagatelną rolę.
Wierzycie w cuda? Bo o tym też jest ta powieść. Jak też o tym, że nie wszystko jest zawsze czarno-białe, jasne i klarowne. King pokazuje, że czyste zło nie musi kryć się w wielkim Murzynie, ale może być wrednym, białym, kurduplem, który jest mocny w gębie, a cienki w nogach. Pokazuje też, że „Każdy musi umrzeć, wiem że nie od tej reguły nie ma wyjątków, ale czasami, Boże mój, Zielona Mila jest taka długa.”
Powieść przybiera formę spisywanych wspomnień klawisza, przeplatanych współczesnymi dla niego wydarzaniem. Wbrew pozorom wszystko tworzy zgraną całość. Czasami są w nas takie historie, które trzeba wypuścić, by osiągnąć spokój ducha.

Po raz kolejny stwierdziłam, że nadeszła ta chwila, by sięgnąć po Stephana Kinga. Tym razem postawiłam na niezaprzeczalny klasyk, jakim jest „Zielona Mila” z 1996 roku.

Powieść ta jest historią byłego klawisza Paula Edgecombe, pracującego na bloku E w stanowym więzieniu Cold Mountain. Edgecombe opisuje szczególny rok 1932. Szczególny dla niego i jego kolegów: Brutala,...

„Miłość jest straszna. Jeśli stanie się narzędziem zła,
może być jedną z najgorszych rzeczy na świecie.”

„Nemezis” to powieść kryminalna wydana w 1971roku. Jest to jedenasta książka o przygodach panny Jane Marple napisana przez Agatę Christie.
Nemezis to grecka bogini zemsty, sprawiedliwości i przeznaczenia. W tej powieści tak właśnie panna Marple nazywa samą siebie, jako sprawiedliwość. Akcja powieści zaczyna się podczas wycieczki po starych angielskich posiadłościach i ogrodach. Jednak dla panny Marple nie jest to wycieczka krajoznawcza. Podczas niej ma rozwiązać powierzoną jej zagadkę, której rozwikłanie, być może pomoże pewnemu młodemu mężczyźnie. Na wycieczce Nemezis poznaje dwa starsze małżeństwa – Amerykanów oraz pułkownika z żoną. Panie Barrow i Cooke – przyjaciółki w średnim wieku, młodą Joannę i jej apodyktyczną ciotkę, profesora Wansteada, emerytowaną dyrektorkę szkoły dla dziewcząt pannę Temple i kilku innych, potencjalnie podejrzanych wycieczkowiczów. Podczas pobytu w jednej z miejscowości, będącej na liście wycieczki panna Marple poznaje trzy siostry: Lavinię, Antheę i Clothildę. Podczas krótkiego pobytu w „Starym Dworze” Jane Marple poznaje historię trzech sióstr, która rzuca pewne światło na powierzoną jej zagadkę. W trakcie pobytu w „Starym Dworze” ginie jedna z uczestniczek wycieczki. Morderstwo, czy nieszczęśliwy wypadek? Panna Marple wykorzystując swoje zdolności i powszechne stereotypy o paniach w podeszłym wieku, zdobywa informacje, które pomagają jej w rozwiązaniu zagadki.
Agata Christie to bez wątpienia najbardziej znana na świecie pisarka kryminałów. Jej dzieła uznawane są za klasyki, nie bez przyczyny. W „Nemezis” Christie pokazuje nam śledztwo z bardziej psychologicznej strony niż sensacyjnej, co jednak nie odbiera uroku tej książce. Jest to lekka powieść, doskonała do umilenia wakacyjnej podróży.

„Miłość jest straszna. Jeśli stanie się narzędziem zła,
może być jedną z najgorszych rzeczy na świecie.”

„Nemezis” to powieść kryminalna wydana w 1971roku. Jest to jedenasta książka o przygodach panny Jane Marple napisana przez Agatę Christie.
Nemezis to grecka bogini zemsty, sprawiedliwości i przeznaczenia. W tej powieści tak właśnie panna Marple...

„Och, ludzie ciągle potrzebują rzeczy niezwykłych, cudów, szaleństw. I po co? Żeby z jeszcze większą gorliwością akceptować swoje zwyczajne życie.”
Autorką „E.E” jest podwójna laureatka Nagrody Literackiej „Nike” Olga Tokarczuk. Jest to druga w dorobku pisarki powieść, wydana w 1995 roku.
Akcja powieści rozgrywa się na początku XX wieku, w niemieckim Wrocławiu. Główną bohaterką jest Erna Eltzner. Córka byłej aktorki i właściciela tkalni. Ma dwie starsze siostry, dwie młodsze siostry bliźniaczki oraz brata. Ojciec to rodowity Niemiec, matka Polka ze Śląska. Erna wiedzie zwykłe życie piętnastolatki. Do czasu pewnego rodzinnego obiadu. Od tego wydarzenia jej życie obraca się o sto osiemdziesiąt stopni. Dziewczyna staje się obiektem badań młodego studenta fizjologii – Artura Schatzmanna. Po feralnych wydarzeniach owego rodzinnego obiadu, dziewczyną zaczyna zajmować się Walter Frommer – na co dzień urzędnik w magistracie – wprowadzając nastolatkę w kolejne etapy wiedzy spirytystycznej. Pani Eltzner zaczyna organizować seanse, których główną atrakcją staje się Erna. Za pomocą swoich zdolności midiumicznych Erna nawiązywała kontakt z duchami, przemawiała innymi głosami, odpowiadała na pytania zebranych. Seanse bardzo wyczerpywały dziewczynę. Postanowiono, że medium powinno odpocząć, więc w wakacje wraz z resztą rodziny, dziewczyna udała się na wczasy do ciotki na wsi. Wówczas, w życiu Erny zaszła zmiana. Stała się kobietą, a jej zdolności midiumiczne… No właśnie co się z nimi stało?
Na temat zdolności pisarskich pani Olgi Tokarczuk można napisać rozprawkę, ale ja postaram się zawrzeć to w kilku zdaniach. „E.E” to pierwsza powieść Tokarczuk, jaką przeczytałam i teraz wiem, dlaczego moja mama ją uwielbia. Pani Olga ma niezwykły styl. Mogłaby pisać o niczym, a na pewno byłaby to książka, tak wciągająca, jak nie jedna powieść sensacyjna. Można by sądzić, że powtarzające się opisy seansów spirytystycznych, których schemat jest taki sam od początku, są nudne, jednak mają w sobie coś takiego, co przyciąga czytelnika. Wciąga i nie pozwala odłożyć powieści, nawet na czas parzenia kolejnego kubka herbaty. Najkrócej i najogólniej w świecie można powiedzieć, że pani Olga ma po prostu niezwykły talent, który rozwija i z którego korzysta.

Niezwykle cieszę się, że powieść ta znalazła się na liście naszego klubu. Mam nadzieję, że w przyszłym roku inna książka tej autorki będzie pozycja do przeczytania na nasze spotkania.

„Och, ludzie ciągle potrzebują rzeczy niezwykłych, cudów, szaleństw. I po co? Żeby z jeszcze większą gorliwością akceptować swoje zwyczajne życie.”
Autorką „E.E” jest podwójna laureatka Nagrody Literackiej „Nike” Olga Tokarczuk. Jest to druga w dorobku pisarki powieść, wydana w 1995 roku.
Akcja powieści rozgrywa się na początku XX wieku, w niemieckim Wrocławiu. Główną...

„Diabeł po to stworzył młodość, byśmy popełniali błędy, a Bóg wymyślił dojrzałość i starość, byśmy mogli za te błędy zapłacić.”
Moim zdaniem, nic tak nie oddaje charakteru „ Trylogii mgły” Carlosa Ruiz Zafóna, jak wła-śnie ten cytat. Pochodzi z powieści pt. „Pałac Północy”.
„Pałac Północy” to druga książka w dorobku pisarza, druga z cyklu „Trylogia mgły” i druga powieść Zafóna, jaką przeczytaliśmy w naszym klubie.
Akcja toczy się w rozgrzanej słońcem Kalkucie. Jest maj 1932 roku. Isobel, Roshan, Siraj, Mi-chael, Seth, Ben i Ian są wychowankami sierocińca St. Patrick’s i członkami tajnego klubu Chowbar Society, mającego swoją siedzibę w Pałacu Północy. W powieści pojawia się jeszcze jedna bohater-ka – Sheere, która wraz z Benem staje się główna postacią. Po wysłuchaniu tragicznej historii rodzi-ny Sheere, członkowie klubu decydują się pomóc spełnić jej marzenie – odnaleźć legendarny dom z opowieści. Kalkuta skrywa w sobie wiele tajemnic z przeszłości i właśnie jedną z nich, nasi bohate-rowie muszą rozwiązać. Nieświadomie zaglądają w karty najpotworniejszej z tajemnic miasta, dopi-sując do niej swój własny rozdział. Co odkryją w mrocznych zakamarkach Kalkuty? Kim jest tajemni-czy i niebezpieczny Jawahal? Czy wszyscy zasmakują dorosłości? Czy uda im się stawić czoła demo-nom z przeszłości?
Carlos Ruiz Zafón po raz kolejny pokazuje, że jest fantastyczny w tym co robi. „Pałac Półno-cy” przesiąknięty jest tajemniczością, niebezpieczeństwem, fantasmagoryczną wizją świata i życia. Autor trzyma czytelnika w napięciu do ostatniej chwili. Jeśli czytając tę książkę stwierdzicie, że już wiecie o co chodzi, zapewniam was, mylicie się. Powieść zawiera tak nieoczekiwane zwroty akcji, że aby się o tym przekonać, musicie przeczytać tę książkę. Poza genialną lekturą, na każdą porę roku, niektórzy może znajdą coś więcej, co wzbogaci ich życie i sprawi, że ta historia, zapadnie im w pa-mięci na długie, długie lata, tak jak mi.
Wraz z klubem serdecznie polecamy!

„Diabeł po to stworzył młodość, byśmy popełniali błędy, a Bóg wymyślił dojrzałość i starość, byśmy mogli za te błędy zapłacić.”
Moim zdaniem, nic tak nie oddaje charakteru „ Trylogii mgły” Carlosa Ruiz Zafóna, jak wła-śnie ten cytat. Pochodzi z powieści pt. „Pałac Północy”.
„Pałac Północy” to druga książka w dorobku pisarza, druga z cyklu „Trylogia mgły” i druga powieść...

"Pies Baskerville’ów”

Ostatnią pozycją jaką czytaliśmy w klubie była powieść z serii książek o Sherlocku Holmesie pt. „Pies Baskerville’ów” pióra Artura Conan Doyla. Pierwszorzędny kryminał. Mimo, że książka została wydana w 1902r. dalej zachwyca swoim stylem.
„Pies Baskerville’ów” to powieść o klątwie, którą jest obłożona rodzina Baskerville’ów. Historia zaczyna się od śmierci barona Charlesa Baskervilla. Po zapoznaniu się z historią rodu Holmes postanawia podjąć się zadania rozwiązania tajemnicy śmierci barona oraz wysyła Dr Watsona, by ten opiekował się nowym spadkobiercą z rodu – baronetem Henrym. Postaci w powieści poznajemy stopniowo, odkrywając ich tajemnice. W szyk powieści wpleciony został dziennik Dr Watsona, w którym wykazuje się niezwykłą spostrzegawczością, przenikliwością oraz analitycznym rozumowaniem. Powieść pełna jest zwrotów akcji i tajemnic, a wszystko spowija unosząca się w powietrzu groza z nutką niebezpieczeństwa. Sherlock intryguje swoim zachowaniem i sposobem postrzegania rzeczy oraz niezwykłą przenikliwością umysłu. Dzięki raportom Dr Watsona udaje mu się rozwikłać tajemnicę śmierci barona Charlesa oraz klątwy rodu Baskerville’ów.

Artur Conan Doyle pokazuje mistrzostwo swojego fachu. W bardzo przemyślany sposób dozuje informacje na temat bohaterów, odkrywamy ich przez całą powieść dzięki czemu trzyma ona w napięciu do samego końca. Powieść jest zachwycająca i gdybym miała opisać ją jednym słowem, powiedziałabym: GENIALNA.

Wraz z klubem serdecznie polecamy wszystkim miłośnikom kryminałów, ale również innym. Wierzcie nie zawiedziecie się!

"Pies Baskerville’ów”

Ostatnią pozycją jaką czytaliśmy w klubie była powieść z serii książek o Sherlocku Holmesie pt. „Pies Baskerville’ów” pióra Artura Conan Doyla. Pierwszorzędny kryminał. Mimo, że książka została wydana w 1902r. dalej zachwyca swoim stylem.
„Pies Baskerville’ów” to powieść o klątwie, którą jest obłożona rodzina Baskerville’ów....

Osobiście chciałam was zachęcić do przeczytania książki Gai Kołodziej pt. „Księżniczka w blasku sławy i cieniu obsesji”.
Książka ta opisuje kulisy pracy w stacji telewizyjnej. Główną bohaterką jest Nadia Zalewska. Historia zaczyna się gdy dziewczyna zaczyna szukać pracy. No i znajduje ją. Po podpisaniu kontraktu ze stacją telewizyjną staje się Księżniczką. Bohaterką popularnego serialu animowanego dla dzieci i serii książek. Od tej chwili jej życie diametralnie się zmienia. Poznaje gorzki smak ciężkiej pracy. Musi znosić żarty niemiłych pracowników stacji, obsesyjnego adoratora i gburowatego szefa ochrony – Sebastiana. Co z tego wszystkiego wyniknie? Romans? Porwanie? Chcecie wiedzieć jak będzie…?
TO PRZECZYTAJCIĘ TĘ KSIĄŻKĘ! Zapewniam, że się nie znudzicie, ponieważ historia pełna jest nieoczekiwanych zwrotów akcji. Pani Gaja pisze w bardzo lekki i przyjemny do czytania sposób. Serdecznie polecam!

Osobiście chciałam was zachęcić do przeczytania książki Gai Kołodziej pt. „Księżniczka w blasku sławy i cieniu obsesji”.
Książka ta opisuje kulisy pracy w stacji telewizyjnej. Główną bohaterką jest Nadia Zalewska. Historia zaczyna się gdy dziewczyna zaczyna szukać pracy. No i znajduje ją. Po podpisaniu kontraktu ze stacją telewizyjną staje się Księżniczką. Bohaterką...