Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"I to, co nazywaliśmy kochaniem się, znaczyło może, że stałem przed tobą z żółtym kwiatem w ręce, ty zaś przytrzymywałaś dwie zielone świece, a wiatr wiał nam w twarze deszcz wyrzeczeń, pożegnań i biletów metra."

"[..] kochaliśmy się dialektycznie niby magnes i opiłki, atak i obrona"

"[..] tajemnica zaczyna się w chwili wyjaśniania jej"

"Jedna tylko jest ślina, jeden zapach dojrzałego owocu, kiedy czuję, jak drżysz koło mnie niby księżyc obijający się w wodzie."

"Je ne veux pas mourir sans avoir compris pourqoui j'avais vécu."

"Och, miłości moja, tęsknię za tobą, tę tęsknotę jak ból czuję w skórze, w gardle, za każdym oddechem mam uczucie, jakbym wdychał pustkę w piersi, w których już cię nie ma."

"[..] i żeby spadł deszcz, tutaj we mnie, i żeby w końcu zaczęło padać i pachnieć ziemią, czymś żywym - nareszcie."

"Przecież dobrze wiesz, że w punkcie szczytowym kryzysu działamy wyłącznie za pomocą impulsów, wbrew wszelkim przewidywaniom, robiąc najbardziej nieprawdopodobne szaleństwa. [..] Rozum służy nam wyłącznie do tego, aby brać pod lupę rzeczywistość w chwilach spokoju i analizować przyszłe burze, ale nigdy do rozwiązywania aktualnych kryzysów."

"Najpierw zaprzepaścić coś, a potem uganiać się za tym jak wariat."

"[..] nie ma bardziej zabójczych substancji niż te, które przenikają wszędzie, które wdycha się nie wiedząc o tym, w słowach, w miłości, w przyjaźni."

"Ty masz tendencję do poruszania się w ciągłości, jak to określają fizycy, ja jestem uwrażliwiony na zawrotną niestałość egzystencji."

"W pozornie pełnej wolności, bez zadawania nikomu rachunków porzucić cała rozgrywkę, minąć skrzyżowanie i pójść przykładową drogą, ogłaszając ją albo za właściwą, albo za jedyną."

"Czasem mam wrażenie, że wyślizguję sie z twych ramion prosto w przepaść. To gorsze niż sen o spadaniu w próżnię."

"Czuł się spektatorem poza spektaklem, tak jakby siedział w teatrze z zawiązanymi oczami."


"Teraz zaczynał rozumieć, że w momentach najwyższego pragnienia nie umiał rzucić się głową w grzywę fali i przeniknąć poprzez wspaniały łomot krwi."

"Tak jakby w miłości mogło się wybierać, tak jakby to nie był piorun, który strzela w ciebie i zostawia cię zwęglonego na środku patio."


"I tak właśnie ci, którzy oświecają nas, sami są ślepcami."

"W rezultacie to, co pozostaje, jest albumem zdjęć, unieruchomionych momentów: nigdy przyszłością, nigdy przejściem z wczoraj do dziś, nigdy pierwszym ukłuciem zapomnienia, nadgryzającym utrwalony obraz przeszłości."

"Jego słowa były z jedwabiu, jego zdania powoli wykuwały szczerbę w skale obojętności."

"[..] materia i duch sprowadzają się obie do pojęcia energii."

"Dlaczego twymi diabelskimi czarami wyrwałeś mnie se spokoju poprzedniego życia..."

"Jakaż cisza twojej skóry, jakież przepaści pełne wirujących szmaragdów, owadów i feniksów, i kraterów..."

"I to, co nazywaliśmy kochaniem się, znaczyło może, że stałem przed tobą z żółtym kwiatem w ręce, ty zaś przytrzymywałaś dwie zielone świece, a wiatr wiał nam w twarze deszcz wyrzeczeń, pożegnań i biletów metra."

"[..] kochaliśmy się dialektycznie niby magnes i opiłki, atak i obrona"

"[..] tajemnica zaczyna się w chwili wyjaśniania jej"

"Jedna tylko jest ślina, jeden...

... otwarte oczy zanurzysz w posrebrzonych włosach kobiety, która znów cię otoczy ramionami, kiedy chmury zasłonią księżyc i ciemność skryje was oboje, na pewien czas rozproszy się w powietrzu wspomnienie młodości, wspomnienie, które przyoblekło się w ciało.

... otwarte oczy zanurzysz w posrebrzonych włosach kobiety, która znów cię otoczy ramionami, kiedy chmury zasłonią księżyc i ciemność skryje was oboje, na pewien czas rozproszy się w powietrzu wspomnienie młodości, wspomnienie, które przyoblekło się w ciało.

"Ja zaś czułem się jak wzburzona rzeka wlokąca porwaną z brzegu gałąź."

"Często dochodzę do wniosku, że wszystko na tym świecie jest bezsensowne. Na mikroskopijnej planecie, która od milionów lat pędzi w nicość, rodzimy się w bólu, rośniemy, walczymy, chorujemy, cierpimy, zadajemy cierpienia, krzyczymy, umieramy. Rodzą się inni, by zacząć bezużyteczną komedię od nowa."

"Czyżby całe nasze życie było jedynie serią anonimowych krzyków w obliczu pustki i obojętności gwiazd?"

"Ciekawe, że żyć to znaczy budować przyszłe wspomnienia; w tej chwili podchodzi tu morze i wiem, że przygotowuję dokładne wspomnienia, które kiedyś przyniosą mi melancholię i rozpacz.
Morze jest tuż, wieczne i wściekłe. Tamten mój płacz niepotrzebny, jak niepotrzebne również oczekiwania na samotnej plaży ze wzrokiem wypatrującym czegoś uparcie na morzu. Czy ty to przewidziałeś i malowałeś to moje wspomnienie, czy też malowałeś wspomnienia wielu innych osób, takich jak ty i ja?
Ale teraz zjawia się twoja postać: jesteś między morzem i mną. Moje oczy spotykają się z twoimi oczyma. Jesteś spokojny i jakby smutny, patrzysz na mnie jakbyś błagał o pomoc."

"Ja zaś czułem się jak wzburzona rzeka wlokąca porwaną z brzegu gałąź."

"Często dochodzę do wniosku, że wszystko na tym świecie jest bezsensowne. Na mikroskopijnej planecie, która od milionów lat pędzi w nicość, rodzimy się w bólu, rośniemy, walczymy, chorujemy, cierpimy, zadajemy cierpienia, krzyczymy, umieramy. Rodzą się inni, by zacząć bezużyteczną komedię od...