Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo wciągająca lektura, świetnie się czyta. Jednak zakończenie bardzo mnie rozczarowało.

Bardzo wciągająca lektura, świetnie się czyta. Jednak zakończenie bardzo mnie rozczarowało.

Książka nie była zła, ale spodziewałam się czegoś bardziej mrocznego i skomplikowanego. Zawiodłam się.

Książka nie była zła, ale spodziewałam się czegoś bardziej mrocznego i skomplikowanego. Zawiodłam się.

Mimo że nie przepadam za tego typu literaturą, ta książka od razu mnie urzekła. Trudno oderwać się od lektury, historia jest naprawdę wspaniała.

Mimo że nie przepadam za tego typu literaturą, ta książka od razu mnie urzekła. Trudno oderwać się od lektury, historia jest naprawdę wspaniała.

Prawdziwy majstersztyk! Co prawda potrzeba dużo zaparcia, aby przebrnąć przez tę lekturę, ale po skończeniu książki dostrzegamy to, co w niej najważniejsze: geniusz jej autora. Jest to powieść przygodowa, w której nie spotkamy ani jednej przygody. Powieść łotrzykowska, w której nie ma łotrów. Diderot przeskoczył swoją epokę o 200 lat. W XVIII wieku stworzył "nouveau roman". Kolejnym ważnym aspektem są aż 4 poziomy, na których budowana jest powieść: podróż Jacques'a i jego pana, historie opowiadane przez spotkane osoby, rozmowy pomiędzy głównymi bohaterami i wreszcie dialog pomiędzy narratorem a czytelnikiem. To prawdziwa antypowieść, która odrzuca wszystkie elementy powieści tradycyjnej.

Prawdziwy majstersztyk! Co prawda potrzeba dużo zaparcia, aby przebrnąć przez tę lekturę, ale po skończeniu książki dostrzegamy to, co w niej najważniejsze: geniusz jej autora. Jest to powieść przygodowa, w której nie spotkamy ani jednej przygody. Powieść łotrzykowska, w której nie ma łotrów. Diderot przeskoczył swoją epokę o 200 lat. W XVIII wieku stworzył "nouveau roman"....

Historia bardzo przejmująca, nie sposób pozostać obojętnym wobec głównej bohaterki. Po zakończonej lekturze nieodzowna jest refleksja, jak mało w naszym życiu zależy od nas samych.

Historia bardzo przejmująca, nie sposób pozostać obojętnym wobec głównej bohaterki. Po zakończonej lekturze nieodzowna jest refleksja, jak mało w naszym życiu zależy od nas samych.

Książka wprowadza w pesymistyczny nastrój, który dodatkowo potęguje fakt, że akcja rozgrywa się podczas wyjątkowo mroźnej zimy.

Książka wprowadza w pesymistyczny nastrój, który dodatkowo potęguje fakt, że akcja rozgrywa się podczas wyjątkowo mroźnej zimy.

Klasyczna literatura fantastyczna, nieustające wahanie między racjonalnym wytłumaczeniem a ingerencją sił nadprzyrodzonych. Lektura zdecydowanie godna polecenia!

Klasyczna literatura fantastyczna, nieustające wahanie między racjonalnym wytłumaczeniem a ingerencją sił nadprzyrodzonych. Lektura zdecydowanie godna polecenia!

Bardzo wciągająca pozycja, trudno oderwać się od lektury. Zakończenie jest nieprzewidywalne. Całej prawdy dowiadujemy się w ostatniej wypowiedzi bohatera. Książka zdecydowanie godna polecenia.

Bardzo wciągająca pozycja, trudno oderwać się od lektury. Zakończenie jest nieprzewidywalne. Całej prawdy dowiadujemy się w ostatniej wypowiedzi bohatera. Książka zdecydowanie godna polecenia.

Kolejne mistrzowskie, niespodziewane zakończenie powieści. Moim zdaniem najciekawszym elementem książki jest fakt, że kiedy wydaje nam się, że wiemy już wszystko i niepotrzebna jest dalsza lektura, po kilku stronach okazuje się, że tak naprawdę nie wiemy nic.

Kolejne mistrzowskie, niespodziewane zakończenie powieści. Moim zdaniem najciekawszym elementem książki jest fakt, że kiedy wydaje nam się, że wiemy już wszystko i niepotrzebna jest dalsza lektura, po kilku stronach okazuje się, że tak naprawdę nie wiemy nic.

Prawdziwe arcydzieło literatury suspensu! Zakończenie jest wielkim zaskoczeniem. Nawet kiedy wydaje nam się, że już wszystko wiemy, ostatnie zdanie po raz kolejny zmienia odbiór i wydźwięk książki.
Lektura trzyma w napięciu, nie możemy doczekać się rozwiązania, bo nie potrafimy znaleźć żadnego wytłumaczenia, nie ma żadnej możliwości, żeby zamordowana kobieta uciekła. Czytelnik powoli zaczyna się już skłaniać, tak jak Ravinel, ku rozwiązaniom nadprzyrodzonym. Potem odkrywamy, że wszystko było zupełnie logiczne. Tę powieść warto przeczytać drugi raz: znając zakończenie, zwrócimy uwagę, na drobne szczegóły, które od początku mogły sugerować rozwiązanie zagadki.

Prawdziwe arcydzieło literatury suspensu! Zakończenie jest wielkim zaskoczeniem. Nawet kiedy wydaje nam się, że już wszystko wiemy, ostatnie zdanie po raz kolejny zmienia odbiór i wydźwięk książki.
Lektura trzyma w napięciu, nie możemy doczekać się rozwiązania, bo nie potrafimy znaleźć żadnego wytłumaczenia, nie ma żadnej możliwości, żeby zamordowana kobieta uciekła....

Moja ocena jest być może podyktowana moim początkowym nastawieniem do książki: spodziewałam się klasycznego kryminału, suspensu, powieści podobnej do innych dzieł duetu Boileau-Narcejac. Poza tym akcja nie toczy się zbyt wartko, nie czeka na nas żadna niespodzianka, żadne niespodziewane zakończenie. Wszystko jest wiadome od początku i wiemy, jak powieść się skończy. Jedynym plusem jest perspektywa, z jaką patrzymy na zemstę. Widzimy, jak nienawiść głównego bohatera rośnie z czasem i mamy szansę przekonać się, że zemsta rzeczywiście lepiej smakuje na zimno.

Moja ocena jest być może podyktowana moim początkowym nastawieniem do książki: spodziewałam się klasycznego kryminału, suspensu, powieści podobnej do innych dzieł duetu Boileau-Narcejac. Poza tym akcja nie toczy się zbyt wartko, nie czeka na nas żadna niespodzianka, żadne niespodziewane zakończenie. Wszystko jest wiadome od początku i wiemy, jak powieść się skończy. Jedynym...

Powieść czyta się szybko i lekko. W ocenianiu jej trzeba wziąć pod uwagę czasy, w jakich powstała: wpływ naturalizmu, J.J. Rousseau, idee, jakie chciał nam ukazać autor. Moim zdaniem nie powinniśmy patrzeć na nią przez pryzmat dzisiejszych realiów. Jej zadaniem było pokazać niszczącą siłę postępu, cywilizacji, oddalenia się od natury. I to zadanie spełniła. Wirginia została ukarana za wypłynięcie z wyspy, na której przecież niczego jej nie brakowało.

Powieść czyta się szybko i lekko. W ocenianiu jej trzeba wziąć pod uwagę czasy, w jakich powstała: wpływ naturalizmu, J.J. Rousseau, idee, jakie chciał nam ukazać autor. Moim zdaniem nie powinniśmy patrzeć na nią przez pryzmat dzisiejszych realiów. Jej zadaniem było pokazać niszczącą siłę postępu, cywilizacji, oddalenia się od natury. I to zadanie spełniła. Wirginia została...

Kolejny klasyk literatury francuskiej. Najbardziej złożoną kwestią w przypadku tej powieści są, moim zdaniem, odczucia żywione do głównej bohaterki. Krytykujemy jej zachowanie, czasem nie potrafimy jej zrozumieć, wiemy, że to, co robi nie jest godne aprobaty. Ale czy sami nie mamy podobnych myśli, podobnych pragnień co Emma? Poza tym, trudno choć trochę jej nie współczuć: nie osiąga niczego, czego pragnie. Nie jest nawet tytułową bohaterką powieści, bo przecież istnieją trzy Madame Bovary.

Kolejny klasyk literatury francuskiej. Najbardziej złożoną kwestią w przypadku tej powieści są, moim zdaniem, odczucia żywione do głównej bohaterki. Krytykujemy jej zachowanie, czasem nie potrafimy jej zrozumieć, wiemy, że to, co robi nie jest godne aprobaty. Ale czy sami nie mamy podobnych myśli, podobnych pragnień co Emma? Poza tym, trudno choć trochę jej nie współczuć:...

Według mnie powieść jest zdecydowanie godna miana arcydzieła. Z początku Julian wydaje się być prostym, jednostronnie ukierunkowanym bohaterem. Przy zakończeniu odkrywamy złożoność jego charakteru i tragizm całego jego życia, podporządkowanego ideom, pośród których źle mu się żyło. Historia ukazująca zapatrzenie w wygórowane ideały, otwierająca nam oczy na to, do czego może doprowadzić ślepe dążenie do swoich marzeń, bez weryfikowania ich w miarę upływu czasu. Ja zakochałam się w Julianie i jego historii od pierwszych przeczytanych wersów.

Według mnie powieść jest zdecydowanie godna miana arcydzieła. Z początku Julian wydaje się być prostym, jednostronnie ukierunkowanym bohaterem. Przy zakończeniu odkrywamy złożoność jego charakteru i tragizm całego jego życia, podporządkowanego ideom, pośród których źle mu się żyło. Historia ukazująca zapatrzenie w wygórowane ideały, otwierająca nam oczy na to, do czego może...

Moim zdaniem lepsza od pierwszej części, wątek kryminalny jest bardziej wciągający, tak samo jak wątek przeszłości matki głównej bohaterki. Niestety łatwo domyślić się, kto popełniał morderstwa. Zaskoczeniem może być tylko motyw.

Moim zdaniem lepsza od pierwszej części, wątek kryminalny jest bardziej wciągający, tak samo jak wątek przeszłości matki głównej bohaterki. Niestety łatwo domyślić się, kto popełniał morderstwa. Zaskoczeniem może być tylko motyw.

Pomysł na powieść - genialny. Owieczki - genialne. Nic dodać nic ująć.

Pomysł na powieść - genialny. Owieczki - genialne. Nic dodać nic ująć.

Książka pokazuje inne spojrzenie na problem stalkingu. Obala mit mówiący, że posiadanie cichego wielbiciela to powód do zadowolenia, do coś, co powinno pochlebiać każdej kobiecie. Przedstawia, w bardzo wciągający sposób, że wspomniany cichy wielbiciel może zrujnować całe życie swojej ofiary.

Książka pokazuje inne spojrzenie na problem stalkingu. Obala mit mówiący, że posiadanie cichego wielbiciela to powód do zadowolenia, do coś, co powinno pochlebiać każdej kobiecie. Przedstawia, w bardzo wciągający sposób, że wspomniany cichy wielbiciel może zrujnować całe życie swojej ofiary.

Wspaniała książka! Bardzo podobała mi się perspektywa, z której powieść została napisana oraz fakt, nie od razu dowiadujemy się, kto jest tytułową bohaterką )przynajmniej jeśli nie posiadamy szczegółowej wiedzy historycznej). Zakończenie w jednej chwili odwraca całą percepcję głównych bohaterek o 180 stopni.

Wspaniała książka! Bardzo podobała mi się perspektywa, z której powieść została napisana oraz fakt, nie od razu dowiadujemy się, kto jest tytułową bohaterką )przynajmniej jeśli nie posiadamy szczegółowej wiedzy historycznej). Zakończenie w jednej chwili odwraca całą percepcję głównych bohaterek o 180 stopni.

W powieści jest bardzo dużo przeplatających się wątków, co zdecydowanie czyni ją bardziej interesującą i sprawia, że czytelnik nie może oderwać się od czytania, tak przynajmniej było w moim przypadku. Jeśli robi się dłuższe przerwy w czytaniu, łatwo się pogubić.

W powieści jest bardzo dużo przeplatających się wątków, co zdecydowanie czyni ją bardziej interesującą i sprawia, że czytelnik nie może oderwać się od czytania, tak przynajmniej było w moim przypadku. Jeśli robi się dłuższe przerwy w czytaniu, łatwo się pogubić.

Wszystkie książki Charlotte Link, jakie do tej pory przeczytałam są dla mnie prawdziwą rewelacją! "Obserwator" był pierwszy, to dzięki niemu zakochałam się w twórczości niemieckiej pisarki. Klasyczny kryminał z suspensem, właśnie taki, jaki lubię najbardziej!

Wszystkie książki Charlotte Link, jakie do tej pory przeczytałam są dla mnie prawdziwą rewelacją! "Obserwator" był pierwszy, to dzięki niemu zakochałam się w twórczości niemieckiej pisarki. Klasyczny kryminał z suspensem, właśnie taki, jaki lubię najbardziej!