Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"And if you're still breathing, you're the lucky ones,
'cause most of us are heaving through corrupted lungs.
(...)
And if you're still bleeding, you're the lucky ones,
'cause most of our feelings, they are dead and they are gone."

Tekst piosenki "Youth" zespołu Daughter.
Słowa tak trafne, że nic nie dodam.

"And if you're still breathing, you're the lucky ones,
'cause most of us are heaving through corrupted lungs.
(...)
And if you're still bleeding, you're the lucky ones,
'cause most of our feelings, they are dead and they are gone."

Tekst piosenki "Youth" zespołu Daughter.
Słowa tak trafne, że nic nie dodam.

Nie dokończyłam, szkoda mi czasu tak cennego w moim zabieganym życiu.
Autor pisze potocznym językiem a zamiast słowa "tylko" używa "jeno". Żałosne. Akcja rozgrywa się w Londynie w połowie XIX w, między innymi to mnie zachęciło żeby sięgnąć po "Księcia". Gówno nie XIX-wieczny Londyn. Kompletny brak wiedzy autora w tym temacie. Irytujące.
Mam ochotę zmieszać tą książkę z błotem najbardziej wyszukanie jak tylko potrafię, ale i na to szkoda mi czasu.
Nie, nie polecam.

Nie dokończyłam, szkoda mi czasu tak cennego w moim zabieganym życiu.
Autor pisze potocznym językiem a zamiast słowa "tylko" używa "jeno". Żałosne. Akcja rozgrywa się w Londynie w połowie XIX w, między innymi to mnie zachęciło żeby sięgnąć po "Księcia". Gówno nie XIX-wieczny Londyn. Kompletny brak wiedzy autora w tym temacie. Irytujące.
Mam ochotę zmieszać tą książkę z...

Książka jest wybitna.
Chwile spędzone nad pamiętnikiem pianisty Władysława Szpilmana były poważne i trudne. Niektóre opisy były wręcz wstrząsające. Choć często i mocno zaskakiwało mnie to jak lekko Szpilman pisał o niektórych tragicznych wydarzeniach. Zdałam sobie jednak sprawę, że dla tego człowieka fetor rozkładających się zwłok czy porozrzucane po ulicy strzępy ludzkiego ciała stały się codziennością. Książka została spisana od razu po wojnie, wśród jeszcze dymiących gruzów Warszawy.
Wydaje się, że to takie wiadomości na gorąco.
Mogę powiedzieć, że lektura ta zmieniła mnie, dużo nauczyła i uświadomiła parę rzeczy.
Nie śmieszy mnie już czarny humor-kawały o żydach.
Nie polecam ludziom o słabych nerwach i dzieciom.
GORĄCO POLECAM CAŁEJ RESZCIE.

Książka jest wybitna.
Chwile spędzone nad pamiętnikiem pianisty Władysława Szpilmana były poważne i trudne. Niektóre opisy były wręcz wstrząsające. Choć często i mocno zaskakiwało mnie to jak lekko Szpilman pisał o niektórych tragicznych wydarzeniach. Zdałam sobie jednak sprawę, że dla tego człowieka fetor rozkładających się zwłok czy porozrzucane po ulicy strzępy ludzkiego...