Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Christine wciąga i pochłania od początku. Takie tajemnicze napięcie (z tak zwykłego przedmiotu) tworzy tylko King! Przyjemny podział na części, pomysłowe i straszne piosenki rozpoczynają rozdziały (takie to Kingowe!), a zmienny narrator i wątki uczuciowe to dodatkowa atrakcja książki. Chociaż Christine czytałam drugą, to cieszę się, że autor stworzył coś zupełnie innego niż w Buick 8. Zakończenie smutne, lecz innego sobie nie wyobrażam. Każda kolejna książka sprawia, że jestem większą fanką Kinga.

Christine wciąga i pochłania od początku. Takie tajemnicze napięcie (z tak zwykłego przedmiotu) tworzy tylko King! Przyjemny podział na części, pomysłowe i straszne piosenki rozpoczynają rozdziały (takie to Kingowe!), a zmienny narrator i wątki uczuciowe to dodatkowa atrakcja książki. Chociaż Christine czytałam drugą, to cieszę się, że autor stworzył coś zupełnie innego niż...

Rymowanka to ciekawy pomysł na kryminał! Poirot w centrum wydarzeń oraz oryginalna fabuła z morałem: zbrodnia implikuje zbrodnię.

Rymowanka to ciekawy pomysł na kryminał! Poirot w centrum wydarzeń oraz oryginalna fabuła z morałem: zbrodnia implikuje zbrodnię.

Nie mogę stwierdzić, że książka jest zła, tym bardziej, że tematyka zdecydowanie dla mnie, pasja od dawna, książka pochłonięta bardzo szybko. Przyznaję jednak, że nie odnalazłam informacji, które by mnie zaszokowały lub nadzwyczaj zaskoczyły, nie dowiedziałam się praktycznie niczego nowego. Dużo powrotów do poprzednich części i historii, sporo wtrąceń na inne tematy podczas głównych wątków w rozdziale. Zdecydowanie brakowało mi Słowika, który może bossem nie był, ale w grupie pruszkowskiej ewidentnie wyróżniał się, przyznaję, że jest to postać, która interesuje mnie niezmiernie. Nie za bardzo przypadło mi także zakończenie odnoszące się do zagranicznych postaci, brakuje mi tego idealnego podsumowania o polskich bossach! Polecana dla fanów przestępczości zorganizowanej w Polsce.

Nie mogę stwierdzić, że książka jest zła, tym bardziej, że tematyka zdecydowanie dla mnie, pasja od dawna, książka pochłonięta bardzo szybko. Przyznaję jednak, że nie odnalazłam informacji, które by mnie zaszokowały lub nadzwyczaj zaskoczyły, nie dowiedziałam się praktycznie niczego nowego. Dużo powrotów do poprzednich części i historii, sporo wtrąceń na inne tematy podczas...

Współczesna kontynuacja historii Wielkiego Diamentu. Dwie bliźniaczki - Aśka i Kryśka, ich przygody oraz dużo humoru, a wszystko dla... mężczyzn! Prośby przodków dopełnione, poszukiwania skarbu wciągnęły, jak i wino krewnych. Czyta się szybko i przyjemnie - klasyczny styl Chmielewskiej.

Współczesna kontynuacja historii Wielkiego Diamentu. Dwie bliźniaczki - Aśka i Kryśka, ich przygody oraz dużo humoru, a wszystko dla... mężczyzn! Prośby przodków dopełnione, poszukiwania skarbu wciągnęły, jak i wino krewnych. Czyta się szybko i przyjemnie - klasyczny styl Chmielewskiej.

Agatha Christie znowu zaskoczyła! Poirot na tropie organizacji przestępczej – Wielkiej Czwórki. Narracje prowadzi Kapitan Hastings, z którego notorycznie drwi Herkules Poirot (właściwie z małych szarych komórek). Jednakże podoba mi się fabuła, pierwsza rola to groźny międzynarodowy spisek (i ciekawe osobistości), ale jest także wiele różnorodnych zbrodni, a Poirot bywa nawet poważnie poważny i wreszcie prezentuje osobę z rodziny! Dużo pułapek, dużo niebezpieczeństw i dużo metod z których korzysta Wielka Czwórka oraz … pogrzeb Poirota. Fajny klimat, interesująca tematyka, chociaż niektóre sytuacje wydają się przerysowane, ale mimo wszystko książka wyróżnia się pośród twórczości Agaty Christie. Polecam!

Agatha Christie znowu zaskoczyła! Poirot na tropie organizacji przestępczej – Wielkiej Czwórki. Narracje prowadzi Kapitan Hastings, z którego notorycznie drwi Herkules Poirot (właściwie z małych szarych komórek). Jednakże podoba mi się fabuła, pierwsza rola to groźny międzynarodowy spisek (i ciekawe osobistości), ale jest także wiele różnorodnych zbrodni, a Poirot bywa...

King w powieści detektywistycznej! Kolejne zaskoczenie, pozytywne. Napięcie pojawiło się już na początku. Świetnie wykreowany SPRAFCA, wątek z mamą przerażający, ale King tak wszystko tworzy, przeplata, że idealnie widać jak przeszłość kształtuje człowieka. Objętości nie odczułam wcale, książka wciąga, a ja miałam wrażenie, jakbym oglądała amerykański film.

Zastanawia mnie też mały psikus, który odkryłam dopiero po kilkudziesięciu stronach (nie wiem czy to zamiar Kinga czy wydawnictwa Albatros) - każda kropka i dwukropek jest znakiem małego krzyżyka. Ciekawe!

King w powieści detektywistycznej! Kolejne zaskoczenie, pozytywne. Napięcie pojawiło się już na początku. Świetnie wykreowany SPRAFCA, wątek z mamą przerażający, ale King tak wszystko tworzy, przeplata, że idealnie widać jak przeszłość kształtuje człowieka. Objętości nie odczułam wcale, książka wciąga, a ja miałam wrażenie, jakbym oglądała amerykański film.

Zastanawia mnie...

Zaskoczył mnie odmienny styl książki! Obawiałam się, nie przepadam za historiami w bardzo odległych czasach, jednak muszę przyznać, że było to całkiem ciekawe. Książka wciągnęła później, praktycznie przeczytana jednego dnia mimo specyficznego języka Pani Joanny, niekiedy bardzo humorystycznego, ale idealnie pasującego do określonych momentów. Tytułowy Wielki Diament okazał się skarbem bardzo negatywnym - kto go miał to źle (s)kończył, przy nim ludzka natura wychodziła bardzo wyraźnie i bardzo niekorzystnie, a kłamstw, kradzieży i zbrodni starczyło na duży odstęp czasu.. Wielość bohaterów, pomieszane więzy krwi, charaktery też niczego sobie, ale to cały urok p. Chmielewskiej!

Zaskoczył mnie odmienny styl książki! Obawiałam się, nie przepadam za historiami w bardzo odległych czasach, jednak muszę przyznać, że było to całkiem ciekawe. Książka wciągnęła później, praktycznie przeczytana jednego dnia mimo specyficznego języka Pani Joanny, niekiedy bardzo humorystycznego, ale idealnie pasującego do określonych momentów. Tytułowy Wielki Diament okazał...

Ofiarą pada osoba idealna, a zbrodniarz idealnie pasuje - czarna owca rodziny i właściwie wszystko gotowe, jednakże nagle (zdecydowanie zbędnie) pojawia się świadek, który uniewinnia sprawcę, lecz zdecydowanie za późno.. Okazuje się, że doskonali ludzie nie istnieją, a przesadny dobrobyt wcale nie jest wskazany. Przyjemny kryminał.

Ofiarą pada osoba idealna, a zbrodniarz idealnie pasuje - czarna owca rodziny i właściwie wszystko gotowe, jednakże nagle (zdecydowanie zbędnie) pojawia się świadek, który uniewinnia sprawcę, lecz zdecydowanie za późno.. Okazuje się, że doskonali ludzie nie istnieją, a przesadny dobrobyt wcale nie jest wskazany. Przyjemny kryminał.

Przyznaje, że na poezji za bardzo się nie znam, jednakże od początku wiedziałam, że nie czyta się i nie uda się przeczytać tomiku jak zwykłą książkę. Tu potrzeba czasu, wczytania się, powolnego smakowania słów. Nie zawsze można całkowicie zrozumieć kontekst wierszy, czasem można całkiem źle zinterpretować słowa Autorki, ale niewątpliwie tomik jest piękny i bardzo artystyczny, a wykorzystanie pozornie prostych słów, ich łączenie oraz rozbijanie na różnorodne słowa mnie zachwycił. Po wieczorze poetyckim z Olą (coś niesamowitego!) inaczej spojrzałam na wiersze, z pewnością tomik przeczytam jeszcze wiele razy. Całkiem obiektywnie stwierdzam, że falochroń jest magiczny! [oby chronił mnie już zawsze]

Przyznaje, że na poezji za bardzo się nie znam, jednakże od początku wiedziałam, że nie czyta się i nie uda się przeczytać tomiku jak zwykłą książkę. Tu potrzeba czasu, wczytania się, powolnego smakowania słów. Nie zawsze można całkowicie zrozumieć kontekst wierszy, czasem można całkiem źle zinterpretować słowa Autorki, ale niewątpliwie tomik jest piękny i bardzo...

Zdecydowanie książka dla mnie. Porwała, przeczytana w ok. 4 godziny! Mocny wstęp, różnorodni Policjanci z różnorodnych wydziałów, kilka historii z Pitbulla, prawdziwy język prawdziwych Psów.

Przeszkadza okładka i Sławomir Opala – to wyrazisty minus, uważam, że taki przekaz był zbędny.

Charakter wywiadu bardzo dobry, spełnił swoją rolę. Książka wydaje się poplątana niekiedy, co zapewne wynika z tego, jaki zawód wykonują główni bohaterowie i jest to zrozumiałe – nie sposób opowiedzieć 20 lat swojej ciężkiej pracy (!) w kilku zdaniach. Ciekawe historie, sytuacje, opowieści, bez większych zaskoczeń (Pitbull dużo pokazał, mało co szokuje), jednakże smutne jest to, że znowu z dobrych ludzi robi się złych. Jest śmiesznie, miło, ale przede wszystkim wulgarnie, trudno, na styku różnych granic oraz obciążająco – fizycznie, psychicznie, społecznie…Łatwo się sprzedać, ześwinić, sfrajerzyć, podziwiam Tych prawdziwych, którzy codziennie muszą wybrać mniejsze zło, dla nas, zwykłych obywateli, którzy często oceniają Policję przez pryzmat np. Wydział Ruchu Drogowego, czy świeżaków po szkółkach...

Zdecydowanie książka dla mnie. Porwała, przeczytana w ok. 4 godziny! Mocny wstęp, różnorodni Policjanci z różnorodnych wydziałów, kilka historii z Pitbulla, prawdziwy język prawdziwych Psów.

Przeszkadza okładka i Sławomir Opala – to wyrazisty minus, uważam, że taki przekaz był zbędny.

Charakter wywiadu bardzo dobry, spełnił swoją rolę. Książka wydaje się poplątana...

Historia Jarosława Ziętary jest jedną tajemniczych, które pojawiają się w Polsce. Książka i opowieść miała dla mnie charakter historii Krzysztofa Olewnika, o której czytałam w książce „Nie chodziło o okup”. Podstawowa refleksja, która pojawiła mi się po lekturze książki – Polska jest zbiorem spraw zagadkowych, nierozwiązanych oraz przerażających, a w tym wszystkim zawsze pojawia się elita, władza, wysokie stanowiska, polityka, wszelkie służby z różnorodną rolą oraz (kogoś) interesy. Spotykamy się z tuszowaniem, powiązaniami i znajomościami, a także z dziwnymi zbiegami okoliczności oraz … znikaniem najważniejszych dokumentów państwowych oraz dowodów. Żyjąc w państwie prawa smutne jest to, że prawo ma wiele odstępstw, szczególnie, jeśli chodzi o osoby, których interesy są chronione bardziej i za wszelką cenę. W danej historii najbardziej przeszkadza rola służb specjalnych – UOP-u, który (jak każda służba) miał za podstawowe zadanie gwarantowanie bezpieczeństwa… Książka jest z pewnością dziennikarsko obiektywna, mimo, że stworzona przez osoby, które miały styczność z Jarosławem, był Im znany. Wartość książki dodatkowo podnosi zamieszczanie wszelkich dokumentów, artykułów (niekiedy ich prostowanie!), zdjęć. Książka jest logiczna i poukładana, widać, że tworzona z wielką nadzieją. Rozdział o Krzysztofie Jackowskim mnie zaskoczył – byłam przekonana, że zostanie przedstawione spotkanie i wizja Jasnowidza z Człuchowa, jednak okazało się, że jest On kolejną osobą, która w dziwny sposób wycofała się ze sprawy.

Książka jest trudna, tak jak trudne jest to, co stało się z Jarosławem Ziętarą, ale zdecydowanie potrzebne są takie publikacje.

Historia Jarosława Ziętary jest jedną tajemniczych, które pojawiają się w Polsce. Książka i opowieść miała dla mnie charakter historii Krzysztofa Olewnika, o której czytałam w książce „Nie chodziło o okup”. Podstawowa refleksja, która pojawiła mi się po lekturze książki – Polska jest zbiorem spraw zagadkowych, nierozwiązanych oraz przerażających, a w tym wszystkim zawsze...

Jedna z mniej poplątanych książek Chmielewskiej, chociaż bohaterów jak zwykle pełno! Całkiem dobry kryminał z humorem. Dwa zabójstwa (jedno na... cmentarzu), rodzina głównej bohaterki denerwująca, ale jak pech to pech. Finał nie był zaskakujący, jednak zdecydowany plus za różnorodność charakterów wśród bohaterów.

Jedna z mniej poplątanych książek Chmielewskiej, chociaż bohaterów jak zwykle pełno! Całkiem dobry kryminał z humorem. Dwa zabójstwa (jedno na... cmentarzu), rodzina głównej bohaterki denerwująca, ale jak pech to pech. Finał nie był zaskakujący, jednak zdecydowany plus za różnorodność charakterów wśród bohaterów.

Dość dłuższe wprowadzenie oraz prezentacja bohaterów. Zbrodnia przeciętna, ale dochodzenie do prawdy ciekawe i pouczające - psychika człowieka i jego instynkty bywają zdumiewające! Brakowało Herkulesa Poirota, ale kryminał oceniam na dobry.

Dość dłuższe wprowadzenie oraz prezentacja bohaterów. Zbrodnia przeciętna, ale dochodzenie do prawdy ciekawe i pouczające - psychika człowieka i jego instynkty bywają zdumiewające! Brakowało Herkulesa Poirota, ale kryminał oceniam na dobry.

Szybkie i lekkie przybliżenie osoby Ryszarda Kuklińskiego - informacje w pigułce. Szczególnie dla fanów danej tematyki.

Szybkie i lekkie przybliżenie osoby Ryszarda Kuklińskiego - informacje w pigułce. Szczególnie dla fanów danej tematyki.

Książka zupełnie nie w moim guście, jednak podobała mi się. Szybko się czyta, dużo wydarzeń (jak w życiu: raz lepiej, raz gorzej), różnorodne postacie - w sam raz na sierpniowe popołudnie.

Książka zupełnie nie w moim guście, jednak podobała mi się. Szybko się czyta, dużo wydarzeń (jak w życiu: raz lepiej, raz gorzej), różnorodne postacie - w sam raz na sierpniowe popołudnie.

Bez zachwytu. Całkiem ciekawa główna bohaterka. Plus za nowoczesność (nasze zgubne czasy...). Jednakże książka nie jest dla mnie szałem, totalnie normalna, na jeden raz.

Bez zachwytu. Całkiem ciekawa główna bohaterka. Plus za nowoczesność (nasze zgubne czasy...). Jednakże książka nie jest dla mnie szałem, totalnie normalna, na jeden raz.

pozornie klasyczny dramat, dobry - straszne, okropne i niesmaczne rzeczy, ale prawdziwe.. tajemniczy obraz dodaje smaku, wzrasta ciekawość (świerszcze... na podłodze?), chociaż niekiedy może bawić taki bajkowy element (szczególnie w dalszej części). więcej tu dramatu, który niekiedy wręcz przybiera charakter horroru, a King (zapewne świadomie) rozbudowując historię związaną z obrazem popsułby książkę. jestem zadowolona, czyta się szybko, połączenie klasyki z tym-czymś, co ma tylko King! żadna kobieta nie chciałaby być na miejscu Rose, ale jednak życie na nowo jest możliwe (każda może znowu być Rosie real).

pozornie klasyczny dramat, dobry - straszne, okropne i niesmaczne rzeczy, ale prawdziwe.. tajemniczy obraz dodaje smaku, wzrasta ciekawość (świerszcze... na podłodze?), chociaż niekiedy może bawić taki bajkowy element (szczególnie w dalszej części). więcej tu dramatu, który niekiedy wręcz przybiera charakter horroru, a King (zapewne świadomie) rozbudowując historię związaną...

zdecydowanie pozytywne zaskoczenie wśród twórczości Agathy Christie! powieść szpiegowska, ciekawa tematyka i intryga oraz przemyślenia - złota klatka to jednak w dalszym ciągu klatka, a człowiek jest istotą z natury wolną. zakończenie jak dla mnie szybkie, ale mimo wszystko książka wyróżnia się innym charakterem.

zdecydowanie pozytywne zaskoczenie wśród twórczości Agathy Christie! powieść szpiegowska, ciekawa tematyka i intryga oraz przemyślenia - złota klatka to jednak w dalszym ciągu klatka, a człowiek jest istotą z natury wolną. zakończenie jak dla mnie szybkie, ale mimo wszystko książka wyróżnia się innym charakterem.

Jestem zafascynowana Sklepikiem z marzeniami. Podczas czytania czułam się jak bohaterowie, kiedy dokonywali zakupu tak zwyczajnych, ale magicznych rzeczy - zostałam zahipnotyzowana przez Lelanda Gaunta! Fabuła pochłania, napięcie narasta, tajemniczy sklep oraz zagadkowa postać Sklepikarza, z każdą kolejną stroną byłam ciekawa co dalej. Czyta się bardzo szybko, nie odczułam objętości książki, a King znowu udowadnia, że jest Mistrzem (skąd pomysły?). Kreowanie miasteczka, ich mieszkańców oraz prezentowanie negatywnych cech ludzkich dodatkowo podnosi wartość książki. Brakowało mi więcej podczas zakończenia - wyjaśnienia, ale mimo wszystko książka jest bardzo dobra.

Jestem zafascynowana Sklepikiem z marzeniami. Podczas czytania czułam się jak bohaterowie, kiedy dokonywali zakupu tak zwyczajnych, ale magicznych rzeczy - zostałam zahipnotyzowana przez Lelanda Gaunta! Fabuła pochłania, napięcie narasta, tajemniczy sklep oraz zagadkowa postać Sklepikarza, z każdą kolejną stroną byłam ciekawa co dalej. Czyta się bardzo szybko, nie odczułam...

Szybki kryminał (na nadzielę). Trochę za mało Poirota, więcej udziela się Inspektor Grange. Na plus wielość postaci i ich historie (biedna, choć nie głupia Gerda, amant John, Angkatellowie, ich rodzina i służba, a nawet denerwująca gwiazda filmowa), jednakże coś mi brakowało w zakończeniu.

Szybki kryminał (na nadzielę). Trochę za mało Poirota, więcej udziela się Inspektor Grange. Na plus wielość postaci i ich historie (biedna, choć nie głupia Gerda, amant John, Angkatellowie, ich rodzina i służba, a nawet denerwująca gwiazda filmowa), jednakże coś mi brakowało w zakończeniu.