Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kocham Hoover za jej książki! Jest genialną pisarką, która porusza w swoich powieściach życiowe problemy nie tylko nastolatków, ale również dorosłych.
Taką właśnie jest "it end with us", która opowiada losy młodej kobiety, która przeżyła dużo złego w swoim życiu. Przemoc nie jest rozwiązaniem, oglądanie przemocy jest również wyniszczające- szczególnie jeśli dotyczy to najbliższych osób. Książka ta jest odzwierciedleniem życia- ofiara zawsze wraca do kata, a dzieci wychowujące się w patologicznym domu często szukają podobnej relacji. Bohaterka w dzieciństwie doświadcza przemocy- widzi jak ojciec bije matkę tak, że ta często nie jest w stanie się ruszyć. Matka- ofiara nigdy nie zgłasza tych sytuacji na policje lub inne instytucje. To zrujnowałoby jej męża i całą rodzinę... Zbyt mocno kocha męża. Kiedy mąż umiera w końcu może odetchnąć... Ale nie na długo, gdyż jej córka (Lilly, bohaterka książki) pakuje się w takie samo bagno. W tym przypadku matka zachowuje się właściwie- doradza córce zakończenie małżeństwa z katem.
Książka ta jest idealnym przykładem, że nie można pozwolić drugiej osobie na przemoc. Przemoc fizyczna i psychiczna jest wyniszczająca. Ale jest z tego wyjście- całkowite odcięcie się od kata. Zrobienie obdukcji, złożenie odpowiednich dowodów na policję, do prokuratury. Złożenie wniosku o zakaz zbliżania się. Możliwości jest wiele. Ale im szybciej się tego dokona, tym łatwiej będzie się odciąć od osoby, która zatruwa życie.
Polecam każdemu, ponieważ lekko się czyta, a książka daje bardzo do myślenia - można naprawdę wczuć się w bohaterkę. Analizowałam jej wybory, a po każdym rozdziale musiałam przetworzyć wydarzenia. Dlatego uważam, że to obowiązkowa literatura dla młodych dziewczyn aby nie wpakowały się w takie "bagno"...

Kocham Hoover za jej książki! Jest genialną pisarką, która porusza w swoich powieściach życiowe problemy nie tylko nastolatków, ale również dorosłych.
Taką właśnie jest "it end with us", która opowiada losy młodej kobiety, która przeżyła dużo złego w swoim życiu. Przemoc nie jest rozwiązaniem, oglądanie przemocy jest również wyniszczające- szczególnie jeśli dotyczy to...

'Płonący stos' Cate Tiernan, był dosyć ciężką książką. Raz wciągała, następnie nie dało się jej czytać.

Na początku ciężko mi szło. Przyznam szczerze, było nudno. Ale z doświadczenia, wiedziałam, że należy iść dalej, ponieważ później może wciągnąć :) W połowie byłam ciekawa co będzie dalej i szybko kartkowałam książkę. Niestety, na 50 stron przed końcem, Tiernan, chyba nie wiedziała już o czym pisać, więc wszystko co jej się nasunęło na myśl dodała do książki. Ciężko przeszłam te 50 stron...

Okładka mnie zaciekawiła, tak samo opis. Lecz, książka sama w sobie, jest średnia. Przeczytam następną część, może będzie ciekawsza od tej.

Daje 4 gwiazdki, ponieważ autorka miała dobry pomysł na książkę, tylko nie potrafiła go całkowicie wykorzystać.

'Płonący stos' Cate Tiernan, był dosyć ciężką książką. Raz wciągała, następnie nie dało się jej czytać.

Na początku ciężko mi szło. Przyznam szczerze, było nudno. Ale z doświadczenia, wiedziałam, że należy iść dalej, ponieważ później może wciągnąć :) W połowie byłam ciekawa co będzie dalej i szybko kartkowałam książkę. Niestety, na 50 stron przed końcem, Tiernan, chyba...

Dzień po rozpoczęciu, skończyłam czytać ‘Z ciemnością jej do twarzy’. Ta książka strasznie przypomina mi ‘Krwawy fiolet’ Dii Reevers. Łudząco podobna opowieść.

Piękna Ari chce dowiedzieć się prawdy o swojej matce. Chce poznać Ojca… Ale prawda jest taka, że musi się zmierzyć z tym, że ktoś chce ją zabić i musi uciekać. Udaje się do Nowego 2 (czyli Nowego Orleanu), aby dowiedzieć się z aktu urodzenia, kto jest jej ojcem. W końcu dowiaduje się, kim jest i kto próbuje ją zabić. Będzie nieunikniona wojna…

Owszem książka lekka, szybko się ją czyta, ale cały czas przypominała mi się historia z ‘Krwawego fioletu’, który strasznie mi przypadł do gustu. Ale ‘z ciemnością jej do twarzy’, od początku mnie zainteresowała i nie było z nią tak samo jak z krwawym fioletem- tzn. nie kupiłam go pod wpływem impulsu, nie czytając wcześniej opinii użytkowników LubimyCzytać.

Jestem ciekawa następnej części. Gdzie zniknęła Atena? Co się stało z Violet i Ojcem Ari? Zapewne następna część będzie poświęcona tym pytaniom. I szczerze? Już chciałabym znać te odpowiedzi. :) Ale będę musiała poczekać.

Dzień po rozpoczęciu, skończyłam czytać ‘Z ciemnością jej do twarzy’. Ta książka strasznie przypomina mi ‘Krwawy fiolet’ Dii Reevers. Łudząco podobna opowieść.

Piękna Ari chce dowiedzieć się prawdy o swojej matce. Chce poznać Ojca… Ale prawda jest taka, że musi się zmierzyć z tym, że ktoś chce ją zabić i musi uciekać. Udaje się do Nowego 2 (czyli Nowego Orleanu), aby...