Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tej powieści nie można ocenić po jednokrotnym poznaniu. Trzeba ją przeczytać przynajmniej 60 razy, choć i wtedy jakakolwiek ocena od 1 do 10 wydawałaby się nie na miejscu.

"Fale" nie mają fabuły. To monolog życia szóstki osób, w zależności od perspektywy, osobowości. Nie ma akcji, telemarków ani plot twistów. Tej książki nie czyta się dla fabuły. Otwieracie w środku i czytacie. Czytacie ostatni rozdział. Czytacie od końca do początku. To nie ma znaczenia.

Powieść jest lirycznym majstersztykiem. Arcydzieło literatury. To, w jaki sposób Virginia Woolf posługuje się słowem, mogłoby być szczytem marzeń każdego współczesnego literata. Czytałam zazdroszcząc i podziwiając. Na pewno będę wracać gdy braknie mi własnych słów.

Tej powieści nie można ocenić po jednokrotnym poznaniu. Trzeba ją przeczytać przynajmniej 60 razy, choć i wtedy jakakolwiek ocena od 1 do 10 wydawałaby się nie na miejscu.

"Fale" nie mają fabuły. To monolog życia szóstki osób, w zależności od perspektywy, osobowości. Nie ma akcji, telemarków ani plot twistów. Tej książki nie czyta się dla fabuły. Otwieracie w środku i...

Nie przeczytałam tej książki. Jak żywo, przyznaję się, że poddałam lekturę w okolicach 300 strony. Ta pozycja będzie moim wyrzutem sumienia, po pierwsze - to Sapkowski, po drugie - wiele ciekawostek historycznych i geograficznych ciekawego regionu Polski, po trzecie - wybitna elokwencja i doskonałe operowanie językiem. Niestety, fabuła nie wciąga, w połowie trudno w ogóle powiedzieć o co dokładnie chodzi i jaki jest cel bohaterów, z którymi z resztą trudno sympatyzować czy się do nich przywiązać (szczególnie jeśli chodzi o Reynevana - tak irytującej i bezmózgiej osobistości to już dawno w literaturze nie spotkałam, a czytam dużo młodzieżówek, gdzie aż roli się od takich...). Niestety, Mistrzu Sapkowski - w Wiedźminie pokonał mnie Pan geniuszem, tutaj - nudą.

Nie przeczytałam tej książki. Jak żywo, przyznaję się, że poddałam lekturę w okolicach 300 strony. Ta pozycja będzie moim wyrzutem sumienia, po pierwsze - to Sapkowski, po drugie - wiele ciekawostek historycznych i geograficznych ciekawego regionu Polski, po trzecie - wybitna elokwencja i doskonałe operowanie językiem. Niestety, fabuła nie wciąga, w połowie trudno w ogóle...

"Harda" to powieść z gatunku tych, w których z zaskoczeniem odkrywasz, że jesteś na ostatniej stronie. Albo nie jęczysz, że jesteś dopiero w połowie, ale martwisz się, że ta przygoda zaraz dobiegnie końca.

Pomimo mojego zamiłowania do historii, rzadko sięgałam po pozycje historyczne. Wolno czytam i trudno mi się skoncentrować. Uznałam, że to właśnie fikcja historyczna, nie suche kroniki i powieści faktu, mogą być tym kamieniem milowym mojej miłości do książek historycznych. Dodatkowo, pani Cherezińska łączy dwa moje ulubione światy - średniowieczną słowiańszczyznę i ówczesną Skandynawię. Mamy Piastów i Wikingów. Czego chcieć więcej?

Autorka ma bardzo przystępny, specyficzny styl pisania. W jej opisach nie brakuje niczego ani nie ma nic w nadmiarze. Wszystko jest idealnie wyważone.
Bohaterowie są niejednoznaczni, nieidealni, pełni wad, słabości, wątpliwości. Uczą się na błędach, nie można oceniać ich z góry, nikogo się nie nienawidzi, ani bezkrytycznie uwielbia.

Sama Świętosława jest inteligentna, butna, walczy o siebie i najbliższych, "nie daje sobie w kaszę dmuchać". Może być doskonałym autorytetem dla wszystkich rozmemłanych bohaterek powieści młodzieżowych i obyczajowych. Inne postacie historyczne przestają być osobami mitycznymi, legendarnymi, a stają się nam bliscy, poznajemy ich możliwe rozterki, obawy, emocje. Nie przepadam za wątkami miłosnymi, a tutaj nie dość, że cała oś fabuły kręci się wokół tego motywu, to jeszcze rola kobiety i mężczyzny (jak to w średniowieczu... i później też) została sprowadzona do reprodukcji, aranżowanego małżeństwa i wzajemnej niechęci. Pomimo tylu pozornych wad, te wątki dopełniały tę historię, nie przeszkadzały, lecz wzbogacały, przedstawione zostały kobiety, które musiały sobie radzić i być silne, które umiały przeciwstawić się roli inkubatora, lub wykorzystać to jaką swoją siłę.

Od razu po przeczytaniu zamówiłam drugą część, a także inne książki pani Cherezińskiej. O sile autorki świadczy fakt, że "Hardą" zachęciła mnie do gatunku i twórczości, który wcześniej omijałam z daleka, a teraz nie umiem czytać niczego innego. To chyba najlepszy komplement dla pisarza.

"Harda" to powieść z gatunku tych, w których z zaskoczeniem odkrywasz, że jesteś na ostatniej stronie. Albo nie jęczysz, że jesteś dopiero w połowie, ale martwisz się, że ta przygoda zaraz dobiegnie końca.

Pomimo mojego zamiłowania do historii, rzadko sięgałam po pozycje historyczne. Wolno czytam i trudno mi się skoncentrować. Uznałam, że to właśnie fikcja historyczna, nie...