Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Pora na życie" to jedna z tych książek, które poza tym, że umilają czas, bawią i wzruszają, pozostawiają również w czytelniku trwały ślad - coś do jego egzystencji wnoszą. Dla mnie ta powieść stała się jednym z serii impulsów, które w ostatnim czasie kazały mi zmienić coś w życiu, mówiąc kolokwialnie "ruszyć tyłek" i zawalczyć o swoje szczęście :) Książka Cecelii Ahern jak przyjaciel doradziła mi przy kubku herbaty co powinnam zmienić, co zdziałać. Myślę, że każdy, kto czuje się nie do końca szczęśliwy i spełniony, powinien - tak jak ja - zaprzyjaźnić się z tą powieścią :)

"Pora na życie" to jedna z tych książek, które poza tym, że umilają czas, bawią i wzruszają, pozostawiają również w czytelniku trwały ślad - coś do jego egzystencji wnoszą. Dla mnie ta powieść stała się jednym z serii impulsów, które w ostatnim czasie kazały mi zmienić coś w życiu, mówiąc kolokwialnie "ruszyć tyłek" i zawalczyć o swoje szczęście :) Książka Cecelii Ahern jak...

Przyznam się. Niech to będzie moja chwila słabości ;) Otóż... podziałał na mnie urok tej książki. Kupiła mnie. A co mnie w niej tak urzekło? Myślę, że po pierwsze to jak cudnie zostały tu przedstawione kobiety. Autorka pokazuje piękno kobiecości w różnych odmianach - na przykładzie kilku kobiet, poranionych, ale nie zatracających swojego wewnętrznego bogactwa. Powieść zwraca uwagę na to jak zniewalająca i cudowna jest kobiecość. Cieszę się, że autorka nie sili się na oryginalność i pseudointelektualizm, ale z prostotą i bez wstydu opisuje to, jakie jesteśmy - co kochamy, czego pragniemy, co sprawia nam przyjemność. Bo tu przecież nie ma się czego wstydzić! Kobieta jest Skarbem i Cudem :) Druga rzecz, która mocno na mnie podziałała to motyw kobiecej przyjaźni. Sama jej doświadczam i wiem, jakim ogromnym darem jest możliwość cieszenia się obecnością przyjaciółek w swoim życiu. Podoba mi się ciepło emanujące z historii przyjaźni Zuzanny, Michaliny, Gabrieli i Edyty. Jest jeden minus. Nienachalne, ale jednak wplecione gdzieniegdzie motywy genderowe - zupełnie spoza świata moich wartości. Na szczęście jest tego niewiele i nie jest to element na siłę narzucany czytelnikowi. Dlatego polecam tę powieść i nie żałuję, ze wzięłam ją do ręki :)

Przyznam się. Niech to będzie moja chwila słabości ;) Otóż... podziałał na mnie urok tej książki. Kupiła mnie. A co mnie w niej tak urzekło? Myślę, że po pierwsze to jak cudnie zostały tu przedstawione kobiety. Autorka pokazuje piękno kobiecości w różnych odmianach - na przykładzie kilku kobiet, poranionych, ale nie zatracających swojego wewnętrznego bogactwa. Powieść...

Książka Barbary Kosmowskiej utwierdziła mnie w przekonaniu, że nigdy nie należy kierować się opinią innych. Jest to przekonanie, którego trzymam się konsekwentnie w odniesieniu do literatury, filmu i całej szeroko pojętej Sztuki. Bo Sztuka ma trafiać w serce, a to każdy ma inne. Ukształtowane innymi doświadczeniami, radościami, zranieniami, wypełnione różnymi marzeniami, pragnieniami i lękami. Dlatego każde serce reaguje tak odmiennie. Ta powieść trafiła w moje, mimo że opinie czytelników miała- krótko mówiąc- średnie. Historia opowiedziana oryginalnym, sarkastycznym językiem jest, przyznaję, banalna, ale w ostatnim czasie była dla mnie dużym wsparciem i azylem, moim wentylem bezpieczeństwa. Urzekły mnie losy Wandy, razem z nią przeżywałam jej rozterki, trudności, obawy, pragnienia. Połykałam powieść jednym tchem (co nietrudne, bo krótka). Potrzebowałam tej książki. Jedyny mankament, dla mnie bardzo istotny, to to, że powieść kłóci się z moim systemem wartości, z moją opinią na temat nierozerwalności małżeństwa. Szkoda. Ale mimo to książkę oceniam wysoko i gratuluję jej autorce napisania tak ciepłej historii, w której może się odnaleźć niejedna kobieta. I to niekoniecznie ta porzucona przez męża!

Książka Barbary Kosmowskiej utwierdziła mnie w przekonaniu, że nigdy nie należy kierować się opinią innych. Jest to przekonanie, którego trzymam się konsekwentnie w odniesieniu do literatury, filmu i całej szeroko pojętej Sztuki. Bo Sztuka ma trafiać w serce, a to każdy ma inne. Ukształtowane innymi doświadczeniami, radościami, zranieniami, wypełnione różnymi marzeniami,...