Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"99 dni lata" jest historią Molly, która, po spędzeniu roku w oddalonym o wiele kilometrów miasteczku, wraca do rodzinnej miejscowości na ostatnie wakacje przed rozpoczęciem studiów, i musi tam zmierzyć się z konsekwencjami wydarzeń, w których brała udział poprzedniego lata - a są to między innymi trójkąt miłosny, utrata przyjaciółki i trudna relacja z matką.

Kate Cotugno stworzyła bohaterów, których naprawdę trudno jest polubić. Główna bohaterka nie wzbudza natychmiastowej sympatii, często ciężko pogodzić się z podejmowanymi przez nią decyzjami, jej charakter bywa irytujący. Podobnie jest z pozostałymi postaciami - każda z nich ma wady, i to poważne, denerwujące wady, nie, jak to często bywa w tego typu książkach, cechy, które równie dobrze mogłyby być zaletami. Tutaj jedynym bohaterem, którego polubiłam bez kłopotu, jest nieżyjący od dłuższego czasu ojciec części bohaterów. Myślę jednak, że własnie w ten sposób wykreowane postaci są jedną z największych zalet "99 dni lata". Ich niedoskonałości sprawiają, że bohaterowie są bardzo autentyczni. Podejmują złe decyzje, ale jesteśmy w stanie dokładnie zrozumieć, dlaczego je podejmują. Widzimy ich emocje i widzimy też, skąd się one biorą. Wszystko to opisane jest ładnym, prostym językiem i w ciekawej formie - każdy rozdział książki to jeden z dziewięćdziesięciu dziewięciu dni lata. Jeśli szukacie książki szczerej do przysłowiowego bólu, przepełnionej emocjami i nieoczywistej - polecam tę powieść.

"99 dni lata" jest historią Molly, która, po spędzeniu roku w oddalonym o wiele kilometrów miasteczku, wraca do rodzinnej miejscowości na ostatnie wakacje przed rozpoczęciem studiów, i musi tam zmierzyć się z konsekwencjami wydarzeń, w których brała udział poprzedniego lata - a są to między innymi trójkąt miłosny, utrata przyjaciółki i trudna relacja z matką.

Kate Cotugno...

"Ponad wszystko" jest opowieścią o nastolatce cierpiącej na, krótko mówiąc, alergię na cały świat. W związku z tą nieuleczalną chorobą Maddy ma kontakt jedynie ze swoją matką i pielęgniarką, żyje w zamkniętym domu z filtrami powietrza, a wiedzę o świecie czerpie z książek i internetu. O tym, jak jej życie zmienia się wraz z wprowadzeniem się nowej rodziny do sąsiedniego budynku, opowiada ta książka.

Mimo podjęcia przez autorkę wielu trudnych tematów, powieść Nicoli Yoon jest wyjątkowo lekka w odbiorze. Maddy trudno nie polubić, a jej urocze rysunki, diagramy i słowniczek dodają książce oryginalności. Postaci są wykreowane na autentyczne, a ich zachowania racjonalne. Na szczególną uwagę zasługuje poczucie humoru bohaterów - zdarzało się, że chichotałam nad książką, czytając niektóre dialogi. Polecam więc "Ponad wszystko" fanom mądrych opowieści o poważnych sprawach, ale podanych w łagodny sposób - nie zawiedziecie się.

"Ponad wszystko" jest opowieścią o nastolatce cierpiącej na, krótko mówiąc, alergię na cały świat. W związku z tą nieuleczalną chorobą Maddy ma kontakt jedynie ze swoją matką i pielęgniarką, żyje w zamkniętym domu z filtrami powietrza, a wiedzę o świecie czerpie z książek i internetu. O tym, jak jej życie zmienia się wraz z wprowadzeniem się nowej rodziny do sąsiedniego...

Od dłuższego czasu chciałam przeczytać "Lekcje Madame Chic", zwłaszcza odkąd fascynuję się stylem ubierania zwanym "french chic" - pomyślałam, że ta książka może być ciekawą wskazówką w tym temacie. Poza tym Francuzki od zawsze kojarzyły mi się z uosobieniem klasy i niewymuszonego wdzięku - o tym, jak uzyskać taki efekt we własnym zachowaniu i wyglądzie zawsze warto poczytać.

Książka jest bardzo lekka i czyta się ją szybko (mi zajęło to jedno popołudnie), ponieważ rozdziały rzeczywiście przypominają wpisy z bloga (autorka napisała "Lekcje..." w oparciu właśnie o posty na swoim blogu). Krótkie podrozdzialiki, wypunktowane podsumowania, żartobliwy styl, anegdotki - w poradniku to bardzo przyjemna forma.

Jeśli chodzi o treść - według mnie jest nierówna. Fragmenty o ubiorze, makijażu, dbaniu o urodę bardzo mi się podobały, choć moim zdaniem nie było w nich nic odkrywczego dla osoby, która choć trochę przykłada wagę do swojego wyglądu - raczej systematyzują pewne kwestie niż wnoszą coś nowego. Sztuka, umeblowanie domu, sposób odżywiania - w porządku, choć byłabym ostrożna w przekonaniach, że rzeczywistość opisana przez autorkę będzie odpowiadać każdemu. Natomiast rozdziały o ogólnym stylu bycia były moim zdaniem bez sensu - po co naśladować cudze życie? Sama autorka wielokrotnie powtarza, że czuła się w domu państwa Chic jak na planie filmu kostiumowego. Dla mnie to znaczy, że musiała odgrywać jakąś rolę. Rozumiem, że dla opisanej rodziny pewne zachowania były naturalne - bo tak zostali wychowani, bo odpowiadało to ich charakterom. Ale dlaczego osoby o innym sposobie funkcjonowania miałyby kopiować ten styl, jak zdaje się radzić autorka? Dla mnie to śmieszny pomysł. Ponadto, mam wrażenie, że często obserwacje nie dotyczą wcale kultury francuskiej, ale jedynie konkretnej rodziny, która wiedzie "arystokratyczne" życie i z tego powodu ma ono pewne charakterystyczne cechy. Ale myślę, że rodzina z tego typu tradycjami będzie tak samo żyć w Wielkiej Brytanii, Szwecji, Polsce i Francji. Na ścianach też będą antyki, a przy stole będą obowiązywać maniery. Może tylko zmieni się rodzaj podawanego alkoholu...

W ostatnich rozdziałach za to wkradło się już za dużo pseudofilozofowania, przez co po przeczytaniu książki pozostał mi pewien niesmak - byłoby lepiej, gdyby autorka pozostała przy opisywaniu życia Francuzów, a nie dodawała do tego swoje rozważania, które w mojej opinii były niestety dość płytkie, tanie.

Według mnie "Lekcje Madame Chic" zawierają kilka sensownych, dobrych do wcielenia w życie rad i parę wartych rozważenia propozycji, natomiast jako kompleksowy poradnik, jak zmienić swoje życie, by stać się "ikoną stylu" - nie dają rady. Zresztą, po co komu taki poradnik? Myślę, że lepiej być po prostu najlepszą wersją siebie. Od tajemniczości, wyrafinowania i powściągliwości osobiście wolę po prostu ciepło, otwartość i bezpretensjonalność. Może są mniej "chic", ale za to pomagają stworzyć pełną przyjaźni atmosferę.

Od dłuższego czasu chciałam przeczytać "Lekcje Madame Chic", zwłaszcza odkąd fascynuję się stylem ubierania zwanym "french chic" - pomyślałam, że ta książka może być ciekawą wskazówką w tym temacie. Poza tym Francuzki od zawsze kojarzyły mi się z uosobieniem klasy i niewymuszonego wdzięku - o tym, jak uzyskać taki efekt we własnym zachowaniu i wyglądzie zawsze warto...