Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pierwsze czytanie - 9/10
Drugie czytanie - 7/10

Kiedy po raz pierwszy czytałem tą książkę to zachwyciła mnie erudycja autora. Umiejętność żonglowania tematami, rozkminami, błyskotliwość tez i ich branie pod włos pewnych ustalonych znaczeń. Dzisiaj czytam i czuję, że trochę nie jest to już wszystko potrzebne. Post-sekularyzm i dekonstrukcyjny styl eseistyczny totalnie przegrały stając się z czasem właściwie znakiem libkowego świata uroczego biadolenia, które jednak albo:
1. donikąd nie prowadzi bo rozpływa się w stylu, popisywaniem się erudycją i pięknym pisaniu
2. prowadzi w kierunku lepszego świata, ale ostatecznie stwierdza, że najbardziej przeszkadzają nam w nim ci nieoświeceni, brudni, zwykli, nieoczytani itp. więc trzeba się ich pozbyć - powstaje wtedy piękny oświeceniowy faszyzm (chociaż słowo to potwornie się wytarło)
3. prowadzi w kierunku lepszego świata, ale szybko uświadamia sobie, że trzeba by coś zrobić (i albo ulega niechęci do innych, patrz punk 2, albo lenistwu).

Zaskakujące jest to jak dużo jest tu proto-anarchistycznych momentów, choćby w eseju o szabasie, czy o tym, czego możemy nie robić. Chociaż wynika to chyba głównie z tego, że Agamben ma jakieś takie anarchizujące spojrzenie (patrzy z marginesów lewicowości). W tym sensie, dla mnie ta książka bywała formatywna. Dzisiaj jednak po przeczytaniu mam w głowie jedno główne pytanie: No dobrze Giorgio. I co z tego?

p.s.
Jeżeli ktoś jednak chce poczytać filozoficzną książkę z pogranicza refleksji nad antropologią, religią i społecznym myśleniem, nie przeszkadza mu przy tym rozlazły styl, a nawet lubi sobie meandrować i szukać szerokich powiązań, to będzie dobra dla niego książka.

Pierwsze czytanie - 9/10
Drugie czytanie - 7/10

Kiedy po raz pierwszy czytałem tą książkę to zachwyciła mnie erudycja autora. Umiejętność żonglowania tematami, rozkminami, błyskotliwość tez i ich branie pod włos pewnych ustalonych znaczeń. Dzisiaj czytam i czuję, że trochę nie jest to już wszystko potrzebne. Post-sekularyzm i dekonstrukcyjny styl eseistyczny totalnie...