Zwierzęcy punkt widzenia. Inna wersja historii

Drobiazgowo opisana eksploatacja i przemoc wobec zwierząt, głównie ery przemysłowej i okresu wojen światowych.
Trochę jest to oschle napisane, co nie wyklucza jednak empatii która bije ze stron tej pracy.
Warto się zapoznać.

Drobiazgowo opisana eksploatacja i przemoc wobec zwierząt, głównie ery przemysłowej i okresu wojen światowych.
Trochę jest to oschle napisane, co nie wyklucza jednak empatii która bije ze stron tej pracy.
Warto się zapoznać.

Pokaż mimo to

Nie polecam. Bardzo filozoficzna

Nie polecam. Bardzo filozoficzna

Pokaż mimo to

Jedno z najlepszych nieantropocentrycznych spojrzeń na historię. Pięknie wydana książka, świetny przekład.

Jedno z najlepszych nieantropocentrycznych spojrzeń na historię. Pięknie wydana książka, świetny przekład.

Pokaż mimo to

Będąc wielką miłośniczka zwierząt, sięgnęłam po te ksiązkę bez zastanowienia. Niestety srogo się rozczarowałam. Autor poprzez pseudointelektualny wstęp, mądre słowa i ogromną ilość auto-dygresjii, sam sobie zaprzecza. Starając się skupić na historii zwierząt, gdzie zwierzę jest podmiotem badań, paradoksalnie dołącza do grona licznych badaczy, którzy historię naszych braci mniejszych opisują z perspektywy człowieka.

Wymagajaca i przygnębiająca lektura, która nic nie wniosła do mojego postrzegania zwierząt i ich relacji z człowiekiem, tylko utwierdziła w przekonaniu, że zwierzę od setek lat jest ofiarą ludzkiej chciwości i brutalności.

Będąc wielką miłośniczka zwierząt, sięgnęłam po te ksiązkę bez zastanowienia. Niestety srogo się rozczarowałam. Autor poprzez pseudointelektualny wstęp, mądre słowa i ogromną ilość auto-dygresjii, sam sobie zaprzecza. Starając się skupić na historii zwierząt, gdzie zwierzę jest podmiotem badań, paradoksalnie dołącza do grona licznych badaczy, którzy historię naszych braci...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Napisałem kiedyś, że nie będę wystawiał już gwiazdek? Przyznaję, tak napisałem (z uwagi na obrzydzenie do narzucanej konieczności oceniania wszystkiego na około).

Jednak dla tej pozycji robię wyjątek, szczególnie, że część osób wciąż zwraca uwagę na średnią ocen, a ta jest dla tej książki zdecydowanie zaniżona.

Poza tym zakochany jestem w języku Erica Baratay. Jest to język naukowca mocno zaangażowanego w swoją pracę, co uwielbiam, szczególnie w połączeniu z umiejętnością wplecenia w wykład serca. Zaraz tam serca, toż to serducho i to przeogromne jest! Pełne empatii, co owocuje szczególną wrażliwością, pozwalającą pochylić się ze zrozumieniem nad historią tak bliskich (a zarazem często wciąż niezrozumiałych) istot, jakimi są zwierzęta.

Autor ukazuje ostatnie kilka wieków naszej koegzystencji przenosząc punkt ciężkości na doświadczenia zwierząt, wnikając w ich psychologię i fizjologię i szukając odpowiedzi, jak ich oczyma wyglądał świat wokół i co zmieniało się w relacji z nami jako ludźmi. Nie ulega przy tym pokusie antropomorfizacji zwierząt, nie mniej znakomicie oddaje ich perspektywę i nasze relacje międzygatunkowe.

Choć skupia się na zwierzętach udomowionych, jak konie, krowy i psy, to w mistrzowski sposób wychwytuje też takie niuanse związane z perspektywą badacza – człowieka wchodzącego do świata innego stworzenia z zewnątrz w celu zrozumienia go, z innych badań:

„Szympansy badane pospiesznie przez mężczyzn, skupionych na robieniu kariery, dających im pożywienie, aby szybciej je do siebie przyciągnąć i zbadać, wywołujących jednak w ten sposób konflikty, opisywane były jako dominujące i gwałtowne. Zdaniem badaczy-kobiet, które spędzają z nimi dużo czasu, przyzwyczajają je do swojej obecności, zanurzają się w ich świecie, szympansy te jawiły się jako inteligentne i społeczne.” (str. 46)

Wspaniałe. Taki drobiazg, a jak znakomicie obnaża działanie przemocy symbolicznej w świecie nauki zdominowanym przez mężczyzn i to, jak ta dominacja wykrzywia obraz Innego, w tym wypadku zwierzęcia.

Już choćby ten fragment ukazuje jak bardzo nasz obraz świata zwierząt pozostaje wykoślawiony poprzez powielane przez stulecia tezy religijne, filozoficzne a potem naukowe (czy raczej quasi-naukowe). Lektura „Zwierzęcego punktu widzenia” pozwala, przynajmniej częściowo, na przywrócenie właściwej perspektywy.

„Czemu służy to co zobaczyliśmy? Niczemu, jeśli postrzegamy zwierzęta jako przedmioty bez znaczenia! Wielu rzeczom, jeśli patrzymy na nie jak na żywe istoty, godne zainteresowania: wiedzy o tym, czego doświadczyły u boku ludzi;” (str. 329)

No właśnie, ten początek końca książki niech stanie się dla Was inspiracją do osobistego zmierzenia się z tym pytaniem: czego u boku ludzi doświadczają zwierzęta?

Mnie ciśnie się na usta cytat z Ludwika Krzywickiego „Wierz mi: za tobą ciągnie się długa smuga krzywd, a wyrządziłeś je istnieniem swoim, smuga długów, które zaciągasz codziennie od chwili przyjścia na świat." („Takimi będą drogi wasze (Sic Itur Ad Virtutem)” Nowy Obywatel, 2013, str. 44, roz. IX, Jesteś Dłużnikiem). Pozostając dłużnikiem moich pierzastych sióstr i braci z kopytkami składam hołd Ericowi Baratay za jego pracę.

.:exile:.

Napisałem kiedyś, że nie będę wystawiał już gwiazdek? Przyznaję, tak napisałem (z uwagi na obrzydzenie do narzucanej konieczności oceniania wszystkiego na około).

Jednak dla tej pozycji robię wyjątek, szczególnie, że część osób wciąż zwraca uwagę na średnią ocen, a ta jest dla tej książki zdecydowanie zaniżona.

Poza tym zakochany jestem w języku Erica Baratay. Jest to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

dobra, rzetelna książka, pozwala zmienić spojrzenie na wiele spraw.

dobra, rzetelna książka, pozwala zmienić spojrzenie na wiele spraw.

Pokaż mimo to