Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dla mnie to książka bardzo dobra w ogóle, ale nierówna w odniesieniu do szczegółów.
Pierwsze, co mnie zraziło, to patetyczne kwestie wygłaszane przez nastolatka. I tak, wiem że narracja podsuwa źródła tej egzaltacji (Camus, Dostojewski i in. czytani przez Piotra), ale i tak mnie to raziło.
Druga sprawa to dydaktyczno-moralizatorskie rozważania narratora. I tak, niesamowicie doceniam to, że są obudowane kontekstami, że narracja (przez swoją dużą różnorodność w formie i treści) prezentuje różne perspektywy („dusza komusza”, „wróg ludu”, zabobonna chrześcijańska babka, zbuntowany młody dorosły), ale po prostu w wielu momentach przewracałam oczami na naiwność niektórych fragmentów.

ALE
Mam nadzieję, że to nie ostatnia powieść tego autora, bardzo chętnie przeczytam następne!

(Ps. Pomyślałam sobie, jakby to było cudnie, gdyby Jan Jakub Kolski wziął się za stworzenie filmu inspirowanego tą powieścią…!)

Dla mnie to książka bardzo dobra w ogóle, ale nierówna w odniesieniu do szczegółów.
Pierwsze, co mnie zraziło, to patetyczne kwestie wygłaszane przez nastolatka. I tak, wiem że narracja podsuwa źródła tej egzaltacji (Camus, Dostojewski i in. czytani przez Piotra), ale i tak mnie to raziło.
Druga sprawa to dydaktyczno-moralizatorskie rozważania narratora. I tak, niesamowicie...

Bardzo szybko i z dużym zaangażowaniem czytałam.
Bardzo jednak przeszkadzała mi kiepska korekta - trafiłam na sporo błędów językowych, interpunkcyjnych i… ortograficznych! O debiuty powinno się dbać, również pod względem językowym, szkoda, że nie w tym przypadku.

Bardzo szybko i z dużym zaangażowaniem czytałam.
Bardzo jednak przeszkadzała mi kiepska korekta - trafiłam na sporo błędów językowych, interpunkcyjnych i… ortograficznych! O debiuty powinno się dbać, również pod względem językowym, szkoda, że nie w tym przypadku.

Bardzo subiektywnie, bardzo osobiście uwielbiam tę książkę. Jest napisana właśnie w taki sposób, w jaki funkcjonuje mój własny mózg. Jeżeli komuś jednak niewygodnie z narracją, w której wątki powtarzają się jak mantra; z narracją, w której pojawiają się metarozważania językowe; z narracją, która nie jest po to, żeby wyciągnąć z niej spójne i logiczne streszczenie; a nawet z narracją, która nasycona jest mało znanymi (i bardzo znanymi) postaciami ze świata literatury bez żadnego kontekstu - to nie polecam czytania.

To książka dla tych, którzy kochają chaos.

Bardzo subiektywnie, bardzo osobiście uwielbiam tę książkę. Jest napisana właśnie w taki sposób, w jaki funkcjonuje mój własny mózg. Jeżeli komuś jednak niewygodnie z narracją, w której wątki powtarzają się jak mantra; z narracją, w której pojawiają się metarozważania językowe; z narracją, która nie jest po to, żeby wyciągnąć z niej spójne i logiczne streszczenie; a nawet z...