Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Naprawdę dobry kryminał i thriller. Autor nie boi się żonglować postaciami i na początku wiele wątków, które trochę przytłaczały wyszło na plus. Książka trzyma w napięciu do końca, a każdy najmniejszy wątek nie jest bez powodu w nim umieszczony. Opisy dedukcji jak w starym dobrym Sherlocku, aż ciarki przechodziły.

Na okładce mam zamieszczoną informację, że Jo Nesbo ma konkurenta. Tego autora jeszcze nie czytałem ale słyszałem dużo pozytywnych opinii i jeżeli opinia o Nesbo nie jest napompowana to rzeczywiście jest duża konkurencja.

Naprawdę dobry kryminał i thriller. Autor nie boi się żonglować postaciami i na początku wiele wątków, które trochę przytłaczały wyszło na plus. Książka trzyma w napięciu do końca, a każdy najmniejszy wątek nie jest bez powodu w nim umieszczony. Opisy dedukcji jak w starym dobrym Sherlocku, aż ciarki przechodziły.

Na okładce mam zamieszczoną informację, że Jo Nesbo ma...

Historia trwa dalej. Komisarz Deryło w formie, tak jak w pierwszej części. Wróg przebiegły, jest kilka kroków przed protagonistą. Tak opisałbym książkę w dużym skrócie, bez spoilerów i dla osoby, która zna pierwszą część.

Max Czornyj, znów pokazuje swój geniusz, ocena jednak niższa, ponieważ po pierwszej części czuję niedosyt. Może to przez zakończenie, a może po prostu przez fascynację jaką miałem pierwszą częścią.

Książka już nie tak brutalna jak poprzednia, jednak za bardzo nie odstaje. Polecam wszystkim, którzy lubią thrillery, jednak bez pierwszej części "Grzech", nie ma sensu zbytnio czytać (i dobrze. Nie lubię kontynuacji, które nie są ze sobą powiązanie).

Jeżeli coś mogę dodać, to mam nadzieję, że ta seria kiedyś doczeka się adaptacji na ekranie.

Historia trwa dalej. Komisarz Deryło w formie, tak jak w pierwszej części. Wróg przebiegły, jest kilka kroków przed protagonistą. Tak opisałbym książkę w dużym skrócie, bez spoilerów i dla osoby, która zna pierwszą część.

Max Czornyj, znów pokazuje swój geniusz, ocena jednak niższa, ponieważ po pierwszej części czuję niedosyt. Może to przez zakończenie, a może po prostu...

Richard Chizmar zrobił coś czego mam wrażenie od dawna nie robi Stephen King, czyli wplecenie na wiązań z poprzednich części. Czytałem Uniesienie i Pudełko z Guzikami Gwendy. O ile w tym drugim ciężko szukać jakichś na wiązań, bo akcja dzieje się przed niektórymi książkami, tak w Uniesieniu na wiązań mi brakowało znacząco. Tutaj mi tego nie brakowało i dzięki temu nie dało się zapomnieć, że akcja dzieje się w Castle Rock!
Tyle słowem wstępu.

Zawiódł mnie gdzieś główny wątek, który w całej książce gdzieś był w sumie pobocznym. Pierwsza część jednak zrobiła na mnie lepsze wrażenie. Tutaj tych wątków mam wrażenie, że była za dużo. Kongres, mąż, znajomy, rodzice, pudełko, Farris, zaginięcia (To nie spoilery, wszystko jest opisane z tyłu książki ;) ), co ostatecznie na książkę posiadającą trochę ponad 200 stron jest chaotyczne. Znów przywołał ponad sześćset stronnicowy Sklepik z Marzeniami (a dokładnie 666 stron;) ), gdzie każdy wątek dostaje sporo czasu i rzeczywiście potrafi się odczuć tę atmosferę. Tutaj zrobiono swego rodzaju "kebab" gdzie w ciasnym cieście umieszczono za dużo składników.

Jednak książka bardzo przyjemna i szybka do przeczytania, dlatego każdemu polecam. Szczególnie jeżeli jest się po przeczytaniu pierwszej części!

Richard Chizmar zrobił coś czego mam wrażenie od dawna nie robi Stephen King, czyli wplecenie na wiązań z poprzednich części. Czytałem Uniesienie i Pudełko z Guzikami Gwendy. O ile w tym drugim ciężko szukać jakichś na wiązań, bo akcja dzieje się przed niektórymi książkami, tak w Uniesieniu na wiązań mi brakowało znacząco. Tutaj mi tego nie brakowało i dzięki temu nie dało...