Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie miałam żadnych oczekiwań, kiedy zaczęłam te książkę. Nawet nie przeczytałam wcześniej opisu, więc nie miałam pojęcia, co mnie czeka. Ale nie zawiodłam się. Świetnie się to czytało. Niesamowite było to, jak razem z Evelyn przeszłyśmy przez całe jej życie i będąc świadkiem tego , jak się zmieniała i dojrzewała. Niejednokrotnie żałowałam, kiedy autorka przeskoczyła o kilka lat do przodu, bo chciało się więcej. Zdecydowanie Taylor Jenkins Reid udało się stworzyć solidny wizerunek celebrytki wszechczasów, który udzieli się każdemu czytelnikowi - w pewnym momencie nawet sama sprawdziłam w Google, czy taka osoba istniała. Sama Monique była trochę irytująca, dlatego cieszę się, że było jej w książce mniej. Nie można też narzekać na atmosferę lat 50, 60 i 70 - nie ma lepszej epoki, w której można by tę historię umiejscowić. Świetna, życiowa, niegłupia i polecam.

Nie miałam żadnych oczekiwań, kiedy zaczęłam te książkę. Nawet nie przeczytałam wcześniej opisu, więc nie miałam pojęcia, co mnie czeka. Ale nie zawiodłam się. Świetnie się to czytało. Niesamowite było to, jak razem z Evelyn przeszłyśmy przez całe jej życie i będąc świadkiem tego , jak się zmieniała i dojrzewała. Niejednokrotnie żałowałam, kiedy autorka przeskoczyła o kilka...

Robi wrażenie, szczególnie pierwsza połowa książki. Później niestety miałam wrażenie, że się przeciągała. Mnóstwo wartościowych informacji na temat samego łańcucha przemocy oraz jej zapobieganiu i podejmowanych ku temu inicjatywach, jednak myślę, że nic nie robi takiego wrażenia, jak opisane prawdziwe historie.

Robi wrażenie, szczególnie pierwsza połowa książki. Później niestety miałam wrażenie, że się przeciągała. Mnóstwo wartościowych informacji na temat samego łańcucha przemocy oraz jej zapobieganiu i podejmowanych ku temu inicjatywach, jednak myślę, że nic nie robi takiego wrażenia, jak opisane prawdziwe historie.

Najsłabsza jak do tej pory spośród cyklu. Sam zamysł, zawiązanie akcji, sprytny Hunter i mnóstwo krwi to już typowe elementy Cartera - i tutaj nie zawiódł. Niestety zakończenie poszło zbyt daleko w kierunku fantazji i absurdalności, nie do końca jasne i bardzo mało prawdopodobne. Drogi autorze - trzymaj styl, ale podrzuć wcześniej więcej wskazówek i nie zostawiaj możliwości odkrycia sprawcy tylko sobie, bo odbierasz czytelnikowi końcową satysfakcję. Niestety po czwartym tomie stało się jasne, że Carter lubi w ostatnim momencie zrzucić bombę, na którą nic wcześniej nie wskazuje, a bywa to rozczarowujące.

Najsłabsza jak do tej pory spośród cyklu. Sam zamysł, zawiązanie akcji, sprytny Hunter i mnóstwo krwi to już typowe elementy Cartera - i tutaj nie zawiódł. Niestety zakończenie poszło zbyt daleko w kierunku fantazji i absurdalności, nie do końca jasne i bardzo mało prawdopodobne. Drogi autorze - trzymaj styl, ale podrzuć wcześniej więcej wskazówek i nie zostawiaj możliwości...