Jesteśmy społecznością, która kocha książki

⭐⭐⭐⭐⭐/5
"Dwie samotne dusze ponad granicami, dzielące jeden wszechświat, nie mogą być rozdzielone przez nic. Nie mogą zostać ukradzione sobie nawzajem. I tak długo, jak długo tu jestem, nigdy więcej nie złamię danej obietnicy."

*MOŻLIWE SPOILERY*
Skończyłam tą książkę jakiś czas temu i długo nie mogłam zebrać się, by napisać jej recenzję. Głównym tego powodem jest fakt, że po jej przeczytaniu chwilkę mi zajęło, żeby się pozbierać. A dlaczego? Już tłumaczę.
Akcja całej książki dzieje się głównie w szpitalu oraz jego okolicznych terenach. Przebywa tam także piątka złodziei: Neo, C, Sony, Hikari oraz narrator powieści, Sam. Za punkt honoru stawiają sobie oni kradzieże, by zyskać przewagę nad własnymi chorobami, upływem czasu oraz nad samą śmiercią."Czas się skończy. Rana będzie się jątrzyć. Śmierć umrze" - tak brzmi ich motto. Często używają oni chorób jako wymówki, by coś dostać czy usprawiedliwić swoje zachowanie, szczególnie podczas ich kradzieży. Zresztą trudno im się dziwić, skoro mając naście lat ich całe życie zamknięte zostało w szpitalnym budynku. Ich Lista Celów zawiera także wielką ucieczkę, która stanowi najważniejszy punkt oraz finalny rabunek, do którego stale się przygotowują.
Ciekawa kwestia dotyczy narratora całej powieści. Jest on opisany w tajemniczy sposób, który stopniowo wzbudzał moją ciekawość. Tak na dobrą sprawę czytelnik poznaje jedynie jego imię i, w niektórych rozdziałach, urywki z przeszłości. Im dalej się czyta, tym bardziej fascynujący się wydaje, ukazując swoje drugie oblicze. Więcej informacji także przestaje się zgadzać, pojawiają się trudne do uzupełnienia luki. Finalnie dowiadujemy się prawdy na jego temat i powiem szczerze, czegoś takiego to nawet ja się nie spodziewałam. Mimo że miałam wiele typów, żaden się nie sprawdził i zostałam zaskoczona w miły sposób.
Cała historia została napisana w tak piękny sposób, że tworzy cudowny przykład poetyckiego języka. Niektóre rozdziały stanowiły przemyślenia narratora i chociaż w większości przypadków takie fragmenty pomijam, to tutaj nie sposób było się od nich oderwać. Skłaniały one do refleksji na temat życiowych celów, śmierci oraz upływu czasu. Po młodzieżówce nie spodziewałabym się takich przesłań, dlatego jest to kwestia wyróżniająca tą pozycję ponad inne tego rodzaju. Jest też niebywale wzruszająca, zarówno w negatywny, jak i pozytywny sposób - uzależniony od danego wątku. Płakałam jak bóbr przez dobre pół książki, co nie zdarza się często.
Gdybym miała opisać tą pozycję dwoma słowami, brzmiałyby one następująco: smutna i piękna. Podbiła moje serce, plasując się tym samym w ścisłej piątce moich ulubionych książek. Zdecydowanie zachęcam do przeczytania, warto mieć jednak na uwadze że porusza ona wrażliwe tematy, takie jak choroby, przemoc oraz samookaleczanie. Dlatego jeśli są to drażliwe dla Was tematy - odpuścicie. Pamiętajcie, że Wasz komfort jest najważniejszy.
*Collab*

⭐⭐⭐⭐⭐/5
"Dwie samotne dusze ponad granicami, dzielące jeden wszechświat, nie mogą być rozdzielone przez nic. Nie mogą zostać ukradzione sobie nawzajem. I tak długo, jak długo tu jestem, nigdy więcej nie złamię danej obietnicy."

*MOŻLIWE SPOILERY*
Skończyłam tą książkę jakiś czas temu i dł...

Rozwiń Zwiń

⭐⭐⭐/5
"Człowiek staje się bogaty nie z powodu pieniędzy, talentów czy znajomości. Ale dzięki nadziei. Tam, gdzie jest nadzieja, jest również życie. A gdzie jest życie, wszystko jest możliwe."

Pierwsza miłość Everlynne skończyła się nie tylko złamanym sercem, lecz także stratą bliskiej osoby. Po tych wydarzeniach dziewczyna przenosi się do Salem i odgradza od świata murem, tracąc zainteresowanie wszystkim, co kiedyś sprawiało jej radość. Jednak gdy poznaje Dominica, który za wszelką cenę chce zburzyć mur Ever, życie w osamotnieniu przestaje wyglądać kusząco. I gdy wszystko znowu zaczyna się układać, w jej życiu ponownie pojawia się pierwszy obiekt westchnień. Czy jest coś gorszego niż miłość do dwóch mężczyzn?


Hobby Ever jest projektowanie nagrobków, które odzwierciedlają życie zmarłych i stanowią swoiste dzieło sztuki, znacznie różniące się od nudnych, popularnych nagrobków. I to hobby to właściwie jedyne, co podobało mi się u tej bohaterki. Wydaje mi się, że odwiedzając swoich bliskich zmarłych łatwiej byłoby patrzeć na nagrobek, który w pewnym stopniu odzwierciedlałby ich życie, niż na szarą płytę obecną gdzie okiem sięgnąć. Jednak przypadłość Ever do dramatycznego przeżywania wszystkich wydarzeń zraziła mnie do niej. Jasne, pojawiały się sytuacje w których było to jak najbardziej okey, ale te błahe mogłaby sobie darować.
Dziewczyna, będąc na wakacjach z przyjaciółką, poznaje Joe'go, z którym spędza niezobowiązującą noc. Wbrew oczekiwaniom pojawiają się jednak konsekwencje tego czynu - rodzi się między nimi uczucie. Jednak on pozostaje w Europie, by pisać książkę, a ona wraca do domu. W takim przypadku jedyną możliwością pozostaje związek na odległość, ale czy ma on szansę przetrwać, gdy jedna ze stron przeżywa żałobę, a później wyjeżdża? W tym przypadku nie. I tą szansę wykorzystuje Dominic, żyjący pełnią życia pedant, stanowiący przeciwieństwo Ever. Uparcie przełamuje on mury, którymi otoczyła się dziewczyna, i znajduje sobie miejsce w jej życiu. Ale wtedy nagle znów pojawia się Joe. Jeśli jesteście ciekawi, jak bohaterka rozwiąże sprawę miłości do dwóch mężczyzn, to koniecznie sięgnijcie po tą książkę.
*collab*

⭐⭐⭐/5
"Człowiek staje się bogaty nie z powodu pieniędzy, talentów czy znajomości. Ale dzięki nadziei. Tam, gdzie jest nadzieja, jest również życie. A gdzie jest życie, wszystko jest możliwe."

Pierwsza miłość Everlynne skończyła się nie tylko złamanym sercem, lecz także stratą bliskiej oso...

Rozwiń Zwiń

⭐⭐⭐⭐/5
"Chciałam go jeszcze raz przeprosić, ale doszłam do wniosku, że przeprosimy są trochę jak życzenia. I jednych, i drugich miałam w życiu pod dostatkiem i niewiele z tego wynikało."

Avery wyjeżdża na uczelnię jak najbardziej oddaloną od jej rodzinnego domu, by zacząć od nowa i przede wszystkim uwolnić się od wspomnień tego, co wydarzyło się na imprezie Halloweenowej kilka lat wcześniej. Jej celem staje się punktualne pojawianie się na zajęciach oraz pilnowanie, by na lewym nadgarstku stale znajdowała się bransoletka. Dziewczyna nie ma też zamiaru wchodzić w żadne związki, lecz to postanowienie komplikuje się, gdy poznaje Camerona. Czy można budować przyszłość, nie pogodziwszy się najpierw z przeszłością?

Ciężko jest mi jednoznacznie ocenić tą książkę. Jest ona w porządku i w 100% poprawna, ale... No właśnie, ale. Według mnie całość jest trochę zbyt przewidywalna i odpowiadająca schematom typowych pozycji rego gatunku.
Zacznijmy od bohaterów. Avery, po traumatycznych przeżyciach w swoim rodzinnym mieście, wyjeżdża na studia znajdujące się jak najdalej od swojego domu. Chce skupić się na nauce, a przede wszystkim zapomnieć o przeszłości i nie wdawać się w żadne romanse. Tą bohaterkę łatwo można polubić, szczególnie dostrzegając jej siłę oraz upór by poradzić sobie z przeszłością. Kilka jej zachowań było jednak dla mnie zupełnie bez sensu, lecz można wytłumaczyć to tym, że mimo wszystko miała ona przykre doświadczenia, które rzucały cień na jej życie. Jej nowi przyjaciele także zostali fajnie wykreowani, stanowili także główną część fabuły, a nie tylko tło jak to czasami bywa. Cameron z kolei z jednej strony jest typowym książkowym bad boyem, który cieszy się dużym powodzeniem u płci przeciwnej, z drugiej także ma swoją mroczną przeszłość. On i Avery poznają się w bardzo przewidywalnym przypadku, a ich relacja waha się między friends oraz lovers. Typowe jest także to, że dziewczyna stawia sobie za ounkt honoru nie ulec urokowi Cama, a finalnie ląduje w jego ramionach.
Bohaterów mogę zatem ocenić na mocne 4,5, a fabułę, głównie przez swoją przewidywalność, na 4. Nie mniej jednak książka naprawdę wciąga i stanowi ciekawą, godną polecenia lekturę.
*collab*

⭐⭐⭐⭐/5
"Chciałam go jeszcze raz przeprosić, ale doszłam do wniosku, że przeprosimy są trochę jak życzenia. I jednych, i drugich miałam w życiu pod dostatkiem i niewiele z tego wynikało."

Avery wyjeżdża na uczelnię jak najbardziej oddaloną od jej rodzinnego domu, by zacząć od no...

Rozwiń Zwiń

⭐/5
It was so bad, I want to give you a zero, but that's not possible, so I give you a one.

Osiemnastoletnia Dree Rivera szybko musiała się usamodzielnić i zarabiać na swoje utrzymanie. Dlatego łatwo dała się wciągnąć w nielegalny i brutalny świat wyścigów samochodowych. Nie jest to jednak środowisko odpowiednie dla nastolatki, w związku z czym Dree postanawia uciec do Australii. Tam stara się zacząć od nowa. Na jej drodze staje jednak Dylan - chłopak chcący zdobyć jej zaufanie. Przypadkiem poznaje on jednak prawdę o przeszłości Dree. Czy dziewczynie faktycznie uda się odciąć od dotychczasowego życia?

Nadszedł ten czas, gdy zostałam zmuszona do napisania niepochlebnej recenzji. Zawsze staram się dostrzec w książce coś dobrego, ciekawego i nie należę do osób, które porzucają czytanie w połowie powieści. Za wszelką cenę dążę do skończenia każdej rozpoczętej książki, nawet jeśli jest to trochę ciężkie. Tym razem jednak poległam z kretesem.
Od razu przyznam się, że przeczytałam jedynie jakieś 6-7 rozdziałów tej pozycji i było to niczym droga krzyżowa. Zaznaczam też, że moja opinia opiera się jedynie na przeczytanym przeze mnie fragmencie i istnieje cień szansy, co prawda nikły, że dalej całość wygląda lepiej. Sama jednak nie mam chęci się o tym przekonać.
Zacznijmy od samej głównej bohaterki. Dree Rivera miała ciężkie życie, co zmusiło ją do nielegalnej pracy - udziału w wyścigach samochodowych. Pracę tą jednak porzuca i stara się zacząć od nowa na innym kontynencie. I okey, cały pomysł ma względnie ręce i nogi. Natomiast sama bohaterka stała się ucieleśnieniem osoby, której z miejsca bym nie polubiła. Już w drugim rozdziale możemy przekonać się, że jest ona "pyskata" - prawdopodobnie taki był zamiar, lecz autorka trochę popsuła sprawę. Dree zachowuje się po prostu jak rozpuszczona małolata, której wydaje się że jest najmądrzejsza i wszystko jej wolno, a każdy powinien jej przytakiwać. Z zamysłu miała być ona silną postacią kobiecą, a wyszła marna, przerysowana karykatura.
Podsumowując, książka jest po prostu fatalna. Może przypadnie do gustu mniej wymagającym czytelnikom.
*collab*

⭐/5
It was so bad, I want to give you a zero, but that's not possible, so I give you a one.

Osiemnastoletnia Dree Rivera szybko musiała się usamodzielnić i zarabiać na swoje utrzymanie. Dlatego łatwo dała się wciągnąć w nielegalny i brutalny świat wyścigów samochodowych. Nie jest to jed...

Rozwiń Zwiń

⭐⭐⭐⭐⭐/5
"Uwielbiam Cię, ale kocham Cię jeszcze bardziej."
Meredith odsunęła się zarówno od rodziny, jak i przyjaciół po tym, jak straciła starszą siostrę. Rodzinny zjazd z okazji wesela kuzynki wydaje się idealną okazją, by odzyskać stracony czas. Aby uczcić pamięć zmarłej, rodzina decyduje się zagrać w Zabójcę - grę, w której co roku wygrywała zmarła Claire. Meredith zawiera sojusz z jednym z drużbów, by zapewnić sobie zwycięstwo i tym samym uhonorować siostrę. Wraz z upływem czasu zdaje sobie jednak sprawę, że ją i nowego sojusznika łączy coś więcej niż tylko pakt. Czy wakacyjna miłość ma szansę na przetrwanie?

Mieliście kiedyś tak, że po przeczytaniu opisu książki wiedzieliście, że przypadnie Wam ona do gustu, a czytając ją okazało się, że jednak nie mieliście racji? Ja miałam tak w przypadku "Lata złamanych zasad". Byłam pewna, że będzie to kolejna niezobowiązująca, lekka lektura na wieczór. Tym razem jednak się myliłam! Ta książka to zdecydowanie coś więcej.
Jest to super pozycja na lato, która idealnie oddaje klimat wakacji na wyspie, w otoczeniu całej rodziny. I to w dodatku bardzo zżytej ze sobą rodziny, która ma swoje wewnętrzne żarty, a także pewne tradycje, jak na przykład gra w Zabójcę. W dużym skrócie polega ona na tym, by za pomocą pistoletów na wodę wyeliminować jak najwięcej osób, zaczynając od tej, której imię dostaje się na karteczce. Ja chętnie wzięłabym udział w takiej zabawie. Dodała ona książce napięcia niczym dobry thriller!
Trafił do mnie także motyw straty bliskiej osoby. Sama również przeżyłam coś takiego i to przez to wczułam się w postać głównej bohaterki, lepiej rozumiejąc jej tok myślenia. Właściwie to każda z postaci została przedstawiona w ciekawy sposób.
Warto wspomnieć o tym, że akcja całej książki trwa tydzień. Tak, jedynie 7 dni, zajmując tym samym 356 stron. Można się więc domyślić, jak szczegółowo są te dni opisane.
Jedyną rzeczą, do której mogłabym się przyczepić, jest relacja Meredith oraz Wita. Ich relacja, z zupełnych nieznajomych do czegoś więcej, miała jak dla mnie troszkę zbyt szybkie tempo. Jednak jestem w stanie to zrozumieć i przymknąć na to oko, oceniając tą pozycję na maksymalną ilość gwiazdek.
*collab*

⭐⭐⭐⭐⭐/5
"Uwielbiam Cię, ale kocham Cię jeszcze bardziej."
Meredith odsunęła się zarówno od rodziny, jak i przyjaciół po tym, jak straciła starszą siostrę. Rodzinny zjazd z okazji wesela kuzynki wydaje się idealną okazją, by odzyskać stracony czas. Aby uczcić pamięć zmarłej, rodzina decyduj...

Rozwiń Zwiń

⭐⭐⭐⭐⭐/5
"Leda stwierdziła kiedyś, że życie jest krótkie i tragiczne, ale niektórzy mają szczęście i spotykają kogoś, kto potrafi wyleczyć ich z samotności."

Nowa wersja mitu o najokrutniejszej królowej starożytnej Grecji.
Klitajmestra była królewną Sparty. Określana jako najlepsza wojowniczka, natomiast jej siostra, Helena, jako najpiękniejsza kobieta w całej Grecji. Jednak to Klitajmestra jako pierwsza wychodzi za mąż. Gdy jej nowa rodzina zostaje zamordowana, a ona zmuszona do poślubienia tyrana, rodzi się w niej chęć zemsty. W świecie, gdzie bogowie często karzą ludzi, królowa Myken postanawia przejąć ich rolę, kierując się prostą zasadą: jeżeli władza nie jest Ci dana, musisz zdobyć ją sama.

Starożytna Grecja, w tym jej mitologia, to jeden z moich ulubionych tematów książek. Z tego względu jestem wielką fanką wszelkich retellingów mitów oraz historii z tamtego okresu.
Cudownie było po raz kolejny cofnąć się do świata bóstw greckich oraz zajrzeć "za kulisy" ważnych w tamtych czasach wydarzeń. Tym razem czytelnik ma możliwość spojrzeć na wojnę trojańską z innej perspektywy niż dotychczas. Wszyscy wiedzą, że przyczyną tej wojny była Helena, porwana przez księcia Troi. Ale czy faktycznie było to porwanie? A jeśli Helena uciekła z nim z własnej woli? Dzięki narracji Klitajmestry, siostry Heleny, zyskujemy nowe spojrzenie na tą sprawę. Dowiadujemy się także jak wyglądało życie kobiet w tamtych czasach, z czym musiały się zmagać i do czego się dopuszczać, by odnaleźć swoje miejsce w zdominowanym przez mężczyzn świecie. Pozycję tą można określić jako feministyczną, z silną główną bohaterką dążącą do osiągnięcia wyznaczonego przez siebie celu. A całość opisana w piękny, poetycki sposób, który trafia prosto do serca. Autorka gwarantuje emocjonalny rollercoaster. Czytając tą książkę, łzy szczęścia mieszają się ze łzami smutku. Podoba mi się także fakt, że nawiązuje ona do książek "Pieśń o Achillesie" oraz, w mniejszym stopniu, do "Kirke" autorstwa Madeline Miller.. Tak więc śmiem przypuszczać, że "Klitajmestra" powinna być obowiązkową pozycją na liście każdego fana starożytnej Grecji, wszelkich retellingów oraz wielbicieli M.Miller!
*collab*

⭐⭐⭐⭐⭐/5
"Leda stwierdziła kiedyś, że życie jest krótkie i tragiczne, ale niektórzy mają szczęście i spotykają kogoś, kto potrafi wyleczyć ich z samotności."

Nowa wersja mitu o najokrutniejszej królowej starożytnej Grecji.
Klitajmestra była królewną Sparty. Określana jako najlepsza wojown...

Rozwiń Zwiń

⭐⭐⭐⭐/5
"Teraz jestem wyzwolona. Mogę mówić, co mi się tylko podoba."

Aria West nie może doczekać się wakacji, które planuje spędzić z przyjaciółmi. Mają one stanowić także ostatni relaks przed rozpoczęciem studiów. Po pechowym przyjęciu plany ulegają jednak zmianie i Aria musi spędzić wakacje u babci. Mała miejscowość w Kalifornii zapowiada się nad wyraz nudno, jednak poznanie Steph wszystko zmienia. A czas, który wydawał się stracony, wydaje się niezapomniany.

Pierwszym, co przykuło moją uwagę, była okładka. Niby książki po okładce oceniać nie można, ale bądźmy szczerzy - piękna szata graficzna przyciąga więcej czytelników. Poza tym nie mam problemu z przyznaniem się, że jestem okładkową sroką. Dlatego "Rozproszone światło" od razu wpadło mi w oko. A po przeczytaniu opisu z tyłu okładki wiedziałam już, że historia ta skradnie moje serce.
Cóż, moje pierwsze wrażenia delikatnie minęły się z rzeczywistością, lecz wszystko po kolei. To moje pierwsze spotkanie z twórczością Malindy Lo i spokojnie mogę stwierdzić, iż jej styl pisania trafił w mój gust. Cała historia opowiedziana jest w lekki, lecz mimo to bardzo malowniczy sposób. Dzięki temu można odnieść wrażenie, że przez rozdziały po prostu się płynie. Chociaż momentami czułam się troszkę przytłoczona ilością opisów, to mimo wszystko pomogły one wczuć się w vibe lata w USA. Do głównej bohaterki jednak nijak nie mogłam się przekonać. Według mnie jej postępowanie w niektórych momentach w książce było zupełnie nielogiczne i bezsensowne. Dobrze, że Steph została wykreowana w lepszy, według mnie, sposób, bo dzięki niej przez książkę łatwiej byłoby przebrnąć. Babcia to także super postać, a pies zdecydowanie podbił moje serce.
Podsumowując, jest to fajna historia dla osób, które od lektury nie wymagają zbyt wiele. Jest przyjemna i lekka, a także skłania do kilku przemyśleń. Idealnie nadaje się także na Pride Month.
*collab*

⭐⭐⭐⭐/5
"Teraz jestem wyzwolona. Mogę mówić, co mi się tylko podoba."

Aria West nie może doczekać się wakacji, które planuje spędzić z przyjaciółmi. Mają one stanowić także ostatni relaks przed rozpoczęciem studiów. Po pechowym przyjęciu plany ulegają jednak zmianie i Aria musi spędzić wak...

Rozwiń Zwiń

⭐⭐⭐⭐,5/5
"Zawsze wierzyłam, że istnieje taka możliwość, by we wszechświecie doszło do zderzenia zdolnego stworzyć jedną idealną chwilę i że czasem, jeśli ma się szczęście, samemu można przeżyć jedną z nich.
Ta należy do nas."

Przez rozwód rodziców Bel została zmuszona do zmiany liceum w ostatniej klasie. Mimo tego, że czas mija, dziewczyna nie myśli o przyszłości, a tym bardziej o wypełnianiu podań na studia. Jednak po tym, jak przypadkowo ujawnia talent inżynierski, zostaje podstępem zmuszona przez nauczycielkę do dołączenia do klubu robotyki, którego kapitanem jest Mateo Luna - najpopularniejszy i najambitniejszy chłopak w szkole. Dla niego zawody krajowe, w których drużyna robotyki bierze udział, a o które Bel wcale nie dba, są jednym z najważniejszych wydarzeń w całym roku szkolnym. By zmotywować dziewczynę, a także wyjaśnić jej podstawy programowania, Teo spotyka się z nią po lekcjach. Szybko jednak okazuje się, że łączy ich coś więcej niż wspólne budowanie robotów. Czy przeciwieństwa faktycznie się przyciągają?


Zacznę od podsumowania tej książki dwoma słowami: przyjemna i lekka. Nie ma zbyt wielu stron, dzięki czemu przeczytanie jej w jeden dzień nie stanowi żadnego problemu. Jest ona łatwa w odbiorze, nie porusza żadnych "trudnych" kwestii wymagających przemyślenia. Może nie jestem nią zachwycona, ale stanowiła naprawdę fajną odmianę wśród młodzieżówek.
Fabuła tej pozycji opiera się w głównej mierze na robotyce, która odgrywa ważną rolę w życiu bohaterów. Poważnie, czy kiedyś czytaliście książkę, w której budowano roboty na zawody? Ja nie. Dodatkowo kwestia ta jest tym, co łączy Bel oraz Teo. W ich przypadku rozwój relacji był dość przewidywalny, lecz mimo to słodki. Podobała mi się także podwójna narracja występująca w książce. Dzięki perspektywie Bel czytelnik może dowiedzieć się z czym mierzą się kobiety w dziedzinach zdominowanych przez mężczyzn (jak w przypadku właśnie inżynierii), Teo z kolei pokazuje jaka presję czują współcześni nastolatkowie w kwestiach szkolnych oraz jak sobie z nią radzą (lub też dlaczego nie). Całość mi się podobała, mimo że jestem pewna że nie zostanie w mojej pamięci zbyt długo. Lektura w sam raz na spokojny wieczór.
*collab*

⭐⭐⭐⭐,5/5
"Zawsze wierzyłam, że istnieje taka możliwość, by we wszechświecie doszło do zderzenia zdolnego stworzyć jedną idealną chwilę i że czasem, jeśli ma się szczęście, samemu można przeżyć jedną z nich.
Ta należy do nas."

Przez rozwód rodziców Bel została zmuszona do zmiany liceum w ...

Rozwiń Zwiń

⭐⭐⭐⭐⭐/5
"Idioci są łatwopalni, kochana. Niech wszyscy spłoną w piekle."

Juliette przejęła Sektor 45, stając się nową dowódczynią. Ma u swojego boku zarówno Warnera, jak i swoich przyjaciół oraz armię żołnierzy. Zdawałoby się, że ma w dłoniach cały świat - w dłoniach, których dotykiem może zabić. Wojna jednak nadal nie dobiegła końca, sekrety wychodzą na jaw, a pozostali dowódcy tylko czekają na jej potknięcie. Kiedy wydarzy się tragedia?

W żaden sposób nie skłamię twierdząc, że czekałam na tą książkę aż pięć lat. Wielokrotnie chciałam zamawiać jej anglojęzyczną wersję, ale finalnie tego nie zrobiłam, nie tracąc nadziei iż w końcu doczekam się jej polskiego tłumaczenia. I oto jest, jutrzejsza premiera, którą w końcu trzymam w swoich rękach! Cierpliwość się opłaciła.
Byłam strasznie ciekawa, co autorka zaserwowała czytelnikom w tym tomie, skoro trzecia część zakończyła się pewnym happy endem. Zostawiła jednak pewne pole do popisu, które zostało w pełni wykorzystane. I mimo że akcja rozgrywała się stosunkowo powoli, nie obfitując w zbyt wiele wydarzeń, to osobiście czuję się w pełni usatysfakcjonowana.
Obserwowanie rozwijającej się relacji między Juliette oraz Warnerem, a także samym Warnerem oraz Kenjim było ciekawym doświadczeniem. Dwie sytuacje, które miały miejsce między tymi parami bohaterów niebywale mnie zaskoczyły. Jedna pozytywnie, druga natomiast nie do końca, jednak wierzę iż jeszcze zostanie to w jakiś sposób naprostowane. Plusem jest także to, że część rozdziałów napisana została z perspektywy Aarona, dzięki czemu lepiej można poznać jego punkt postrzegania świata, lecz mam wrażenie że w tej części stał się on trochę mniej... synem głównodowodzącego. Między jego postacią z poprzednich części, a z "Ulecz mnie" jest spora różnica. I kolejna ciekawostka: nowelka dodana na końcu tej pozycji napisana jest z punktu widzenia Kenji'ego. Jeśli wcześniejsze informacje nie zachęciły Was do sięgnięcia po tą książkę, to mam nadzieję iż ta ciekawostka jednak zmieniła Wasze zdanie!
*collab*

⭐⭐⭐⭐⭐/5
"Idioci są łatwopalni, kochana. Niech wszyscy spłoną w piekle."

Juliette przejęła Sektor 45, stając się nową dowódczynią. Ma u swojego boku zarówno Warnera, jak i swoich przyjaciół oraz armię żołnierzy. Zdawałoby się, że ma w dłoniach cały świat - w dłoniach, których dotykiem może...

Rozwiń Zwiń