Tak obiektywnie, nie jest to zła książka. Jest dobrze napisana, czegoś mi jednak w niej brakuje (może tych emocji? Samo zabójstwo Tantala, które miało być taką emocjonalną sceną, jakoś po mnie kompletnie spłynęło).

Ostatnie 100-150 stron rzeczywiście zrobiło na mnie największe wrażenie i ta końcówka była najciekawsza, ale całą resztę można by ukrócić o jakąś połowę i książka nic by nie straciła.

Tak obiektywnie, nie jest to zła książka. Jest dobrze napisana, czegoś mi jednak w niej brakuje (może tych emocji? Samo zabójstwo Tantala, które miało być taką emocjonalną sceną, jakoś po mnie kompletnie spłynęło).

Ostatnie 100-150 stron rzeczywiście zrobiło na mnie największe wrażenie i ta końcówka była najciekawsza, ale całą resztę można by ukrócić o jakąś połowę i...

Niesamowita książka. Nie było ani jednego momentu, w którym czułam znużenie. Wręcz przeciwnie - z każdą stroną miałam jeszcze większą ochotę czytać dalej. Autorka ma lekkie pióro, więc dość trudną książkę czyta się z czystą przyjemnością. Bardzo szybko można się przywiązać do postaci i czuć razem z nimi.
Historia Klitajmestry nie jest aż tak popularna, a powinna być. Autorka lekko zmodyfikowała tę historię w porównaniu z oryginalnym mitem, ale nie mam jej tego za złe. Mimo drobnych różnic dalej odczuwa się ilość cierpienia jakie przeżyła główna bohaterka.
Na początku ilość nowych postaci o dość skomplikowanych imionach i genealogii przyprawia o zawrót głowy. Na szczęście, w trakcie czytania wszystko się układa w głowie.

Niesamowita książka. Nie było ani jednego momentu, w którym czułam znużenie. Wręcz przeciwnie - z każdą stroną miałam jeszcze większą ochotę czytać dalej. Autorka ma lekkie pióro, więc dość trudną książkę czyta się z czystą przyjemnością. Bardzo szybko można się przywiązać do postaci i czuć razem z nimi.
Historia Klitajmestry nie jest aż tak popularna, a powinna być....

Klitajmestra, jedna z najbardziej mrocznych postaci mitologii greckiej, w ostatnich latach budzi zainteresowanie pisarek, które piszą mitologię grecką z perspektywy kobiecej. Powieść Casati jest niezwykle udana. "Jej" Klitajmestra ciągle jest postacią mroczną i może trudno ją pokochać, ale na pewno po przeczytaniu tej książki można ją zrozumieć.

Klitajmestra, jedna z najbardziej mrocznych postaci mitologii greckiej, w ostatnich latach budzi zainteresowanie pisarek, które piszą mitologię grecką z perspektywy kobiecej. Powieść Casati jest niezwykle udana. "Jej" Klitajmestra ciągle jest postacią mroczną i może trudno ją pokochać, ale na pewno po przeczytaniu tej książki można ją zrozumieć.

Takiej historii Klitajmestra nie znajdziecie w zadnym greckim micie. Poznaj historie kobiety, ktora utracila ukochanych czlonkow rodziny, byla zdradzona, ponizana i gwalcona. Ktora czekala wiele lat na mozliwosc zemsty na osobach przez ktore cierpiala. Historia kobiety, ktora zyla w czasach gdzie byla nic nie znaczaca istota , czesto przez mezczyzn uwazana za zaraze. Przeczytaj i przekonaj sie, ze Klitajmestra zasluguje na lepsze jej wspomnienie. To ksiazka, z ktora dobrze spedzicie czas! Polecam!

Takiej historii Klitajmestra nie znajdziecie w zadnym greckim micie. Poznaj historie kobiety, ktora utracila ukochanych czlonkow rodziny, byla zdradzona, ponizana i gwalcona. Ktora czekala wiele lat na mozliwosc zemsty na osobach przez ktore cierpiala. Historia kobiety, ktora zyla w czasach gdzie byla nic nie znaczaca istota , czesto przez mezczyzn uwazana za zaraze....

Cześć Kochani w końcu wyczekiwany gorący weekend. Od dobrych kilku dni mamy za oknem ponad 30 stopni. Idealna pogoda aby zabrać Was w podróż do mitologicznej Grecji.

Chyba każdy zna historię o pięknej Helenie, jednak nie każdy słyszał o jej siostrze Klitajmestrze. Spartańską królewnę poznajemy od jej dziecięcych lat, które chociaż nie były beztroskie to ukształtowały ją i pokazały jak nie chce żyć. Klitajmestra marzy o życiu w którym nie będzie podporządkowana mężowi, o życiu w którym będzie miała prawo do podejmowania własnych decyzji zgodnie ze swoimi pragnieniami a nie oczekiwaniami otoczenia. Ślub z miłości z Tantalosem, który nie tylko ją kocha ale również nie próbuje jej zmienić na siłę, upragnione dziecko, wydaje się że marzenia dziewczyny się spełniły. Sielanka trwa do chwili gdy w ich życiu pojawia się Agamemnon i morduje Tantalosa i ukochane dziecko a Klitajmestra zostaje zmuszona do ślubu ze swoim oprawcą. Wiele kobiet z tamtych czasów przyjęło by swój los z pokorą ale nie Klitajmestra, ona planuje zemstę. Jak potoczą się jej losy? Czy uda jej się pomścić utraconą rodzinę i zyskać władzę koniecznie musicie sprawdzić sami, ja więcej nie zdradzę 😉

Ostatnio mam to szczęście, że trafiam na dobre, ciekawe książki. Tak było i tym razem, "Klitajmestra" to wciągająca, mroczna historia którą czyta się "na jednym wdechu". To świetna opowieść o kobiecie która dzięki sile charakteru, pomimo cierpienia i okrucieństwa jakiego doznała w swoim życiu nie załamała się. Kobiecie, która swoją bitwę stoczyła nie na polu bitewny a wśrod czterech ścianach pałacu. Kobiecie, o której pisano by pieśni gdyby tylko była mężczyzną.
Książkę, polecam wszystkim, którzy lubią historie o miłości, cierpieniu i zemście z kobietami w roli głównej nie tylko fanom mitologii.

Cześć Kochani w końcu wyczekiwany gorący weekend. Od dobrych kilku dni mamy za oknem ponad 30 stopni. Idealna pogoda aby zabrać Was w podróż do mitologicznej Grecji.

Chyba każdy zna historię o pięknej Helenie, jednak nie każdy słyszał o jej siostrze Klitajmestrze. Spartańską królewnę poznajemy od jej dziecięcych lat, które chociaż nie były beztroskie to ukształtowały ją...

Dzisiaj lecimy z mitologia grecką, a tak dokładniej to z sylwetką Klitajmestry, czyli żony Agamemnona, albo jak ktoś nie wiem to siostry Heleny (ᴛᴇᴊ ᴏᴅ ᴘᴀʀʏsᴀ ᴊᴀᴋ ᴄᴏś).

Przyznam, że byłam bardzo szczęśliwa, gdy zobaczyłam ten tytuł, ʙᴏ ᴡɪᴇᴄɪᴇ ᴊᴀᴋ ᴊᴇsᴛ. Troja, Sparta, Grecja i tak dalej... Myślałam, że ta książka mnie poniesie i poczuje coś więcej niż u Parandowskiego czy w podręczniku od historii, a się pomyliłam.

Historia sama w sobie jest bardzo ciekawa. ᴡ ᴋᴏɴ́ᴄᴜ ᴛᴏ ᴍɪᴛᴏʟᴏɢɪᴀ ɢʀᴇᴄᴋᴀ. Jednak została tak bezuczuciowo napisana, że ciężko mi to aż opisać. Spotkamy się z suchym przedstawieniem zdarzeń, które (według mnie) nie wywołują u Czytelnika żadnych emocji. Nawet wyrządzana krzywda/morderstwo były dla mnie takie ʟᴜᴢ́ɴᴇ, nijakie. Niestety, ale pióro Autorki jest dla mnie za lekkie, a może i nawet zbyt poprawne. Chociaż nie zdziwiłabym się gdyby była to wina tłumaczenia, ale raczej nie sprawdzę tego. W oryginale ilość stron mogłaby mnie przytłoczyć, ale nie martwcie się. Polskie wydanie można machnąć na ᴅᴡᴀ ᴘᴏsɪᴇᴅᴢᴇɴɪᴀ.

Jeśli chodzi o samą Klitajmestre (ɴɪᴇɴᴀᴡɪᴅᴢᴇ̨ ᴘɪsᴀᴄ́/ᴍᴏ́ᴡɪᴄ́ ᴊᴇᴊ ɪᴍɪᴇɴɪᴀ) to jest taką prawdziwą, nieustraszoną Spartanką, która zawsze idzie po swoje. Co prawda jej charakter jest sprzeczny z tym, co mężczyźni pożądali w starożytności, jednak nadal pozostawała sobą. Żądną zemsty kobietą o psychice ze stali.

W sumie tylko przez pryzmat tego nie dałam tej książce jednej ★. Sama postać Klitajmestry kusiła mnie, aby dotrwać do końca. Przewracałam strony z myślą o niej, jej losie.

Jednak ɪᴍ ᴅᴀʟᴇᴊ ᴡ ʟᴀs ᴛʏᴍ ʙʏᴌᴏ ɢᴏʀᴢᴇᴊ. Zakończenie tej książki zostało totalnie potrakowane pomacoszemu. Napisano je na kolanie tylko po to, aby
było. Takich akcji to ja nie lubię 😐

Dzisiaj lecimy z mitologia grecką, a tak dokładniej to z sylwetką Klitajmestry, czyli żony Agamemnona, albo jak ktoś nie wiem to siostry Heleny (ᴛᴇᴊ ᴏᴅ ᴘᴀʀʏsᴀ ᴊᴀᴋ ᴄᴏś).

Przyznam, że byłam bardzo szczęśliwa, gdy zobaczyłam ten tytuł, ʙᴏ ᴡɪᴇᴄɪᴇ ᴊᴀᴋ ᴊᴇsᴛ. Troja, Sparta, Grecja i tak dalej... Myślałam, że ta książka mnie poniesie i poczuje coś więcej niż u Parandowskiego czy...

Mit o władającym w Mykenach rodzie Atrydów był jednym z najpopularniejszych w starożytnej Grecji, idealnie odwzorowywała arystotelesowską zasadę, że do odbiorcy najmocniej trafiają opowieści, gdzie bliscy sobie ludzie stają naprzeciwko siebie, bo opowiada po prostu o rodzinie, która z powodu klątwy wyżyna się nawzajem 😉 Ponieważ z nauczaniem mitologii greckiej w szkole nie jest wcale tak dobrze, jak sądzą, co niektórzy (złośliwości, złośliwości…),jednak mało kto wie, o co dokładnie tam chodziło. Z pomocą może przyjść Constanza Casati ze swoją ,,Klitajmestrą”.

Klitajmestra była córką króla Sparty Tyndareosa i przyrodnią siostrą słynnej Heleny. Poznajemy ją jako młodziutką dziewczynę wychowaną w surowym domu, gdzie ojciec nie szczędzi swoim dzieciom bicia i poniżania, a matka pokornie stoi z boku, godząc się na podrzędną rolę. Klitajmestra od początku wie, że chce być inna – nie żyć w cieniu męża, ale sama władać i cieszyć się wpływami. Początkowo los wydaje jej się sprzyjać – zakochuje się z wzajemnością w starającym się o nią królu Tantalosie, który nie ma zamiaru jej tłamsić. Biorą ślub i zostają szczęśliwymi rodzicami. Jednak wkrótce przebywający na dworze Tyndareosa Agamemnon z Myken morduje jej męża i dziecko, a ona zostaje zmuszona do ślubu ze swoim oprawcą. Od początku wie, że nie da mu satysfakcji i zaczyna planować zemstę.

,,Klitajmestra” wyszła w zbliżonym czasie do ,,Eneidy. Najpiękniejszej w dziejach historii…” Marilu Olivy i dostałam pytania, która jest z nich lepsza, więc pozwolę sobie na porównanie. ,,Najpiękniejsza historia” nie była zła, natomiast ,,Klitajmestra” bije ją na głowę. Przede wszystkim stylem – tutaj nic nie zgrzyta, język jest podobny do tego, do czego przyzwyczaiły nas innego tego typu pozycje typu ,,Ariadna” czy ,,Pieśń o Achillesie”, bogaty, artystyczny, z takim mitologicznym sznytem. Zdarzają się w nim przekleństwa czy dosadne wyrażenia typu ,,zerżnąć”, ale oddają one brutalność świata i są używane w takich sytuacjach i takich ilościach, by nie razić. Bardzo ciekawe jest też to, że poznajemy świat głównie oczami Klitajmestry i ma się wrażenie, że królowa Myken wspomina swoją historię już z pewnego dystansu, co daje wrażenie pewnej nostalgii i podkręca nastrój straty. Constanza Casati także bardzo zgrabnie wykorzystała pewne sceny z klasycznych mitologicznych tekstów i przerobiła je w taki sposób, by nie było wrażenia wtórności. W ogóle mitologia jest tu użyta bardzo płynnie, pojawia się wiele nawiązań do różnych mniej znanych faktów, takich jak to, że babcią Klitajmestry była córka Perseusza, autorka przedstawia wszystko tak, że osoba nieznająca kompletnie mitologii ogarnie świat, a ktoś, kto już poznał mity na wyrywki, nie będzie znudzony. Akcja też jest dobrze rozplanowana i płynnie ukazuje wydarzenia znane z mitu, jak i te wymyślone przez pisarkę. W książkach o wojnie trojańskiej często mam wrażenie skrótowości i zostawiania zbyt wielu rzeczy w domyśle, tutaj natomiast Casati bardzo dobrze wszystko rozplanowała i każdy wątek dostał swój czas. Warto jednak przed przeczytaniem być przygotowanym na dużą dozę okrucieństwa, ponieważ znajdziemy tutaj dość wyraziste opisy przemocy czy molestowania.

Na pierwszy rzut oka można uznać Klitajmestrę z mitologii za bardzo mroczną i okrutną postać wyrodnej żony i matki. Jej linią obrony była chęć pomszczenia ukochanej córki, którą niektórzy twórcy obalali, a inni podkreślali. Eurypides wprowadził wątek jej pierwszej rodziny i brutalnych okoliczności ślubu z Agamemnonem, co rzuciło całkowicie nowe światło na tę postać i chyba sprawiło, że współcześnie jest łatwa do zrozumienia i współczucia. I bardzo łatwo byłoby Casati przedstawić ją jako biedną, poszkodowaną kobietę, którą wszyscy skrzywdzili, a ona chciała tylko dobrze. Szczególnie że autorka właściwie większość bohaterów obdarzyła paskudnymi charakterami i wybrała chyba najbardziej ,,bezecne” wersje mitologii. Tylko że z czasem okazuje się, że to nie jest tylko opowieść o nieszczęśliwej kobiecie, która niesłusznie została okryta złą sławą, przynajmniej dla mnie nie. Oczywiście, nie da się nie współczuć Klitajmestrze zła, jakie ją spotkało, ale jednocześnie Casati dość sugestywnie daje nam do zrozumienia, że ona sama coraz bardziej stawała się podobna do swoich oprawców – dała się zaślepić nie tylko zemście i cierpieniu, ale też żądzy władzy i poczucia bycia tą najsilniejszą. Jest bardzo silna, waleczna i dumna, można ją za to podziwiać, cały czas też widać, jak bardzo została zniszczona, ale im dalej z fabułą, tym mocniej Klitajmestra gubi to, co w niej dobre, posuwa się do okrucieństwa dla własnych celów, odrzuca ludzi, którzy mogliby dać jej miłość i bezpieczeństwo. Nienawidzi Agamemnona i gardzi nim, ale uczy się z nim współpracować, by mieć coś do powiedzenia w królestwie. Kocha swoje dzieci, ale cały czas ma świadomość, że pochodzą one z gwałtu i że mogłyby być takie same jak ich ojciec.

Bardzo podobało mi się, jak autorka opisała różne typy kobiece i problemy losu płci pięknej. Klitajmestra jest typową wojowniczką i władczynią, która wyrasta ponad swoją epokę, chce rządzić i dowodzić, ale nie jest to pokazane na zasadzie ,,ona jest lepsza od tych głupich dziewczyn, które myślą tylko o strojach i mężczyznach”. Ukazuje, że kobieca siła i mądrość objawiają się na wiele sposobów. Jest to chyba pierwsza współczesna wersja, na jaką trafiłam, w której Helena nie jest opisana jako płytka lalka, jest młodą sympatyczną dziewczyną, która mimo swojej urody nie czuje się szczęśliwa, nie chce być postrzegana tylko przez pryzmat wyglądu, czuje się gorsza od siostry. Jest łagodna i delikatna, ale okazuje się mieć też odwagę i spryt, oprócz tego w bardzo poruszający sposób został opisany jej wątek z Tezeuszem i to, jak bestialski czyn napiętnował nie sprawcę, lecz ofiarę. Siostry są skrajnie inne, ale uczą się, że to nic złego i każda z ich postaw jest potrzebna. Bardzo podobał mi się też wątek Ledy, która nieco zawiodła jako matka, ale próbuje odzyskać uczucia córki i przekonać ją, by nie popełniała jej błędów. Oprócz tego autorka wprowadza postacie mniej znanych dzieci pary spartańskiej, z czego jedna z sióstr Timandra zakochuje się w swojej przyjaciółce, co łamie mit o tym, że osoby homoseksualne miały tak cudownie w starożytnej Grecji i pokazuje, jak ohydnie traktowano lesbijki. Mnie osobiście także bardzo podobał się wątek Elektry, zbuntowanej dziewczyny, która nie akceptuje zastanego porządku i która rzuca trochę inne światło na działania Klitajmestry. Postacie męskie także są dobrze wykreowane – złamany życiem Ajgistos, mądry, ale zawodzący główną bohaterkę Odyseusz, gubiący swoją wrażliwość Orestes, czy dwa czarne charaktery Tyndareos i Agamemnon.

Mogłabym się długo zachwycać nad tą pozycją, ale ma ona jednak pewne wady, które czasem powodowały moje zgrzytanie zębów. Zaczynając od bardziej technicznych rzeczy, trochę nie widziałam sensu w dawaniu Ledzie i Tyndareosowi tak dużej ilości dzieci, skoro większość z nich nie ma znaczenia dla fabuły. Jedną z ważniejszych postaci jest mykeńska służąca Klitajmestry, która ma celtyckie imię i wygląd typowej Celtki, w żadnym miejscu nie jest wyjaśnione, skąd się tam wzięła i czemu nikogo to nie dziwi (,,Klitajmestra” jest urealistycznioną wersją mitu, więc tym bardziej to razi). Do tego, niestety, o ile Helena została naprawdę ciekawie opisana, tak znowu dostajemy wersję, w której Menelaos jest paskudnym mężem i tyranem, powiedziałabym, że jest gorszy niż w filmie ,,Troja” – bije i torturuje ludzi bez powodu, zdradza swoją żonę i stosuje wobec niej przemoc, ma w poważaniu córkę. W świecie przedstawionym generalnie ma to sens, że Helena jako skrzywdzona we wczesnej młodości wdaje się w kolejne toksyczne relacje (Parys też nie jest pozytywną postacią),więc nie będę tego jakoś bardzo krytykować, niemniej przeszkadzają mi dwie rzeczy: a) robienie z bohatera, który w starożytnych tekstach był hejtowany za monologi o równości płci (kto nie wierzy, odsyłam do ,,Andromachy” Eurypidesa) seksisty roku tylko dlatego, że ,,ludzie przyzwyczaili się, że on jest negatywny”, jest kuriozalne, b) to jest naprawdę nudne i leniwe, kiedy po raz dwusetny dostajemy dokładnie ten sam obraz wzięty z filmu, który nie jest zbyt wierny mitologii. Personalnie wolę też wersję, w której pierwszy mąż Klitajmestry także pochodzi z rodu Pelopsa i jego śmierć ma wymiar polityczny, tutaj motywacje Agamemnona nie były dla mnie tak wyraziste i jasne.

Te drobne elementy sprawiają, że nie mogę dać ,,Klitajmestrze” maksymalnej oceny, ale nadal myślę, że to jeden z lepszych retellingów greckich, jakie czytałam, i chętnie kiedyś do niego wrócę. Ta książka nie tylko używa chwytliwych haseł, ale naprawdę zmusza do myślenia.

,, (…) życie jest krótkie i tragiczne, ale niektórzy mają szczęście i spotykają kogoś, kto potrafi wyleczyć ich z samotności.”

Mit o władającym w Mykenach rodzie Atrydów był jednym z najpopularniejszych w starożytnej Grecji, idealnie odwzorowywała arystotelesowską zasadę, że do odbiorcy najmocniej trafiają opowieści, gdzie bliscy sobie ludzie stają naprzeciwko siebie, bo opowiada po prostu o rodzinie, która z powodu klątwy wyżyna się nawzajem 😉 Ponieważ z nauczaniem mitologii greckiej w szkole nie...

Klitajmestra była spartańską królewną. Dzieciństwo spędziła wraz z rodzeństwem, uczyła się w gimnazjonie, szkoliła się na wojowniczkę i, mimo że nie było ono beztroskie, to dopiero dorosłe życie przyniosło jej szereg rozczarowań, chociaż początki były bardzo obiecujące. Poślubiając ukochanego mężczyznę i rodząc dziecko, po raz ostatni zaznała szczęścia. Kolejne były już tylko ból i walka o samą sobie. Los nie oszczędził nawet jej bliskich, a wielu z nich przyłożyło również rękę do nieszczęśliwych wydarzeń.

Wiele mitycznych postaci, mniej lub bardziej znanych. Z książki bije wręcz magiczna atmosfera, a sam tekst się dosłownie pochłania i strona za stroną znikają. Przepowiednie, wojny, walki, spełnione i niespełnione miłości to tylko część wydarzeń, które autorka przelała na kartki książki. Klitajmestra była zwana niewierną żoną i podstępną morderczynią i była potępiana przez greckich poetów, a mimo to jej historia przypadła mi do gustu.

Akcja rozgrywa się w ciągu wielu lat. Klitajmestra przeżywa wiele złego przez ten czas, traci bliskich, znosi ból i cierpienie, ale mimo to pozostaje silna i szuka zemsty. Jej historia jest wyboista, pełna rozczarowań, ale wciąż znajduje coś, co nadal trzyma ją przy życiu.

Akcja jest dynamiczna i nieprzewidywalna. Nie wiadomo, które z bohaterów coś knuje, ciężko też wychwycić czy ich intencje są szczere. Historia jest pełna mitologicznych postaci, intryg, zdrad. Bohaterowie są mściwi, szukają korzyści dlatego mało w nich pozytywnych emocji. Z historii emanuje głównie ból, strach, czy determinacja. Bohaterowie nie zawahają się przelać krwi innych, aby osiągnąć swój cel, a zemsta niekiedy wygra nad zdrowym rozsądkiem. Radość i miłość schodzą na dalszy plan, kiedy przychodzi walczyć o własne życie.

Książka jest idealna dla fanów mitologii greckiej, fantastyki czy po prostu czytelników szukających ciekawej fabuły. Autorka stworzyła intrygującą opowieść, zakończoną w odpowiednim momencie, opartą na mitach, od której ciężko się oderwać nawet na chwilę. Książka jest bardzo udanym debiutem i czekam na kolejne tego typu opowieści.

Klitajmestra była spartańską królewną. Dzieciństwo spędziła wraz z rodzeństwem, uczyła się w gimnazjonie, szkoliła się na wojowniczkę i, mimo że nie było ono beztroskie, to dopiero dorosłe życie przyniosło jej szereg rozczarowań, chociaż początki były bardzo obiecujące. Poślubiając ukochanego mężczyznę i rodząc dziecko, po raz ostatni zaznała szczęścia. Kolejne były już...

Jak dobrze znacie mitologię grecką? Jestem pewna, że każdy z Was na jakimś etapie edukacji chociaż pobieżnie zapoznał się z najważniejszymi mitami. Ja miałam to szczęście, że uczyłam się o nich z książki "Starożytność bajeczna" Tadeusza Zielińskiego. A jednak mimo tego, że uwielbiam tę książkę to zupełnie nie skojarzyłam postaci Klitajmestry. A przecież to siostra Heleny Trojańskiej! I już to powinno mi wystarczyć, bym przypomniała sobie tragiczne losy tej kobiety. Nie przypomniałam sobie, pomogła mi w tym niezawodna wikipedia. I to był błąd z mojej strony, ponieważ pierwsze sto stron czytałam w strachu wiedząc jaki dramat za chwilę rozegra się na kartach powieści. Z jednej strony chciałam czytać, bo książka napisana jest przepięknie, a z drugiej nie chciałam, bo bałam się tego co się wydarzy.

"Klitajmestra" to przede wszystkim opowieść o silnej kobiecie. Kobiecie, która w swoim życiu doznała tylu cierpień, że tylko siła charakteru nie pozwoliła jej się załamać. Kobiecie, którą mężczyźni próbowali złamać i podporządkować sobie. Kobiecie, która doznała wielu krzywd, a jednak nigdy się nie poddała. Kobiecie, która byłaby wielbiona i wychwalana za swoje czyny, gdyby... nie była kobietą.

Uwielbiam wszelkiego rodzaju retellingi, i choć ten ze względu na tematykę napawał mnie lękiem to jednak lektura była bardzo satysfakcjonująca. Powieść napisana jest z ogromnym wyczuciem, pięknym językiem i stylem przez który dosłownie się płynie. Chociaż jest to dramatyczna opowieść niesie ze sobą też pewną otuchę, że po najgorszych wydarzeniach, po sytuacjach, które pozwalają zwątpić w ludzką dobroć i miłość jednak nadchodzi czas na nadzieję i odrobinę szczęścia.

Za egzemplarz książki dziękuję Wydawnictwu Muza.

Jak dobrze znacie mitologię grecką? Jestem pewna, że każdy z Was na jakimś etapie edukacji chociaż pobieżnie zapoznał się z najważniejszymi mitami. Ja miałam to szczęście, że uczyłam się o nich z książki "Starożytność bajeczna" Tadeusza Zielińskiego. A jednak mimo tego, że uwielbiam tę książkę to zupełnie nie skojarzyłam postaci Klitajmestry. A przecież to siostra Heleny...

Kolejna powieść osnuta na greckich motywach mitologicznych. Mroczna, okrutna, momentami całkowicie nieludzka jak świat starożytnych Greków, odzwierciedlony przez mity. Świetnie zarysowany, barwny choć przygnębiający obraz. Polecam zarówno tym, którzy dzięki powieści Costanzy Casati po raz pierwszy spotkają Klitajmestrę i poznają tragiczne koleje jej losu jak i tym, którzy z przyjemnością wrócą na dobrze znane wody antycznych legend.

Kolejna powieść osnuta na greckich motywach mitologicznych. Mroczna, okrutna, momentami całkowicie nieludzka jak świat starożytnych Greków, odzwierciedlony przez mity. Świetnie zarysowany, barwny choć przygnębiający obraz. Polecam zarówno tym, którzy dzięki powieści Costanzy Casati po raz pierwszy spotkają Klitajmestrę i poznają tragiczne koleje jej losu jak i tym, którzy z...