Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka sama w sobie może nie jest wybitna - główna bohaterka jest dość schematyczna, czarny bohater uosabia sobą samo zło, fabuła wydaje się być całkiem przewidywalna, a ludzie zbawiający świat są nieudacznikami myślącymi tylko o własnej korzyści (do czasu) - ale to, co czyni ją wyjątkową, to jej klimat. Autorka tworzy swój świat wzorowany na starożytnych cywilizacjach w sposób, obok którego nie można przejść obojętnie. Nieczęsto zdarza mi się trafić na książkę dla młodzieży, w której atmosfera tak przytłacza, tak wciąga, dmie gorącym pustynnym powietrzem prosto w twarz, wywołując tym samym niekontrolowany dreszcz na plecach.

Książka sama w sobie może nie jest wybitna - główna bohaterka jest dość schematyczna, czarny bohater uosabia sobą samo zło, fabuła wydaje się być całkiem przewidywalna, a ludzie zbawiający świat są nieudacznikami myślącymi tylko o własnej korzyści (do czasu) - ale to, co czyni ją wyjątkową, to jej klimat. Autorka tworzy swój świat wzorowany na starożytnych cywilizacjach w...

Przeczytałam ją w wieku dwunastu lub trzynastu lat i niesamowicie mi się podobała. Ponieważ jest to książka skierowana właśnie do tej grupy wiekowej, wystawiam ocenę z punktu widzenia tamtego dzieciaka, jakim wówczas byłam :) Choć przyznam, że z punktu widzenia starej kobyły, jaką się przez te parę lat stałam, ocena nie zmieniłaby się zbytnio - chociaż nie jestem teraz pewna, czy z powodu sentymentu, czy po prostu jest dobra.

Przeczytałam ją w wieku dwunastu lub trzynastu lat i niesamowicie mi się podobała. Ponieważ jest to książka skierowana właśnie do tej grupy wiekowej, wystawiam ocenę z punktu widzenia tamtego dzieciaka, jakim wówczas byłam :) Choć przyznam, że z punktu widzenia starej kobyły, jaką się przez te parę lat stałam, ocena nie zmieniłaby się zbytnio - chociaż nie jestem teraz...

Część pierwsza trylogii podobała mi się, co zresztą opisałam dokładniej na stronie jej poświęconej. Tom drugi z w miarę interesującej historii o sporym potencjale zamienia się w koronkę do miłosierdzia edwardowego i gorzkie żale, przez których przebrnięcie było dla mnie chyba najgorszą męką w historii czytelnictwa. Tom trzeci - również wielki zawód, przede wszystkim finalną bitwą o akcji wartkiej i interesującej niczym film dokumentalny o rosnącej trawie - ale zasłużył na dodatkowe dwie gwiazdki względem tomu drugiego ze względu na oddanie głosu Jacobowi. Jego punkt widzenia wydał mi się o wiele bardziej interesujący niż słuchanie myśli Belli ograniczających się do zachwytów nad Edwardem (jakkolwiek aż do bólu było odzwierciedleniem prawdziwych myśli zwykłej, zdrowej, acz zakochanej nastolatki), wniosło to też odrobinę radości do mego życia - nieporównywalną jednak do ogromu szczęścia, jakie zalało mnie z momentem zakończenia lektury.

Część pierwsza trylogii podobała mi się, co zresztą opisałam dokładniej na stronie jej poświęconej. Tom drugi z w miarę interesującej historii o sporym potencjale zamienia się w koronkę do miłosierdzia edwardowego i gorzkie żale, przez których przebrnięcie było dla mnie chyba najgorszą męką w historii czytelnictwa. Tom trzeci - również wielki zawód, przede wszystkim finalną...