Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie otwieraj. Nie otwieraj tych drzwi.
Doskonale wiesz, dlaczego stoją rano pod Twoimi drzwiami i uparcie się do nich dobijają.
Przecież wystarczy, że ich nie wpuścisz, a nie będą mogli przekazać Ci wiadomości, która złamie Twoje serce.

A jednak. W końcu będziesz musiała się z tym zmierzyć.

„Każdym skrawkiem duszy” to ujmująca i bardzo refleksyjna historia, która wpuszcza nas do życia bohaterów przechodzących przez okres żałoby. Każdy radzi z nią sobie na swój własny sposób. Buduje wokół siebie fortecę nie dopuszczając do kolejnego zranienia.

I gdzieś w tym wszystkim pojawia się jasny punkt.

I to właśnie ten jasny punkt w postaci cudownie uroczego, nieziemsko przystojnego i totalnie idealnego głównego bohatera niekiedy raził mnie po oczach. Być może się czepiam, ale dawno nie miałam do czynienia z takim ideałem i wypadł on w moich oczach mało realnie. Jasne, kradnie serce i rozczula ogromnie, jest takim plastrem miodu, na smutek bijący z całej historii, dla mnie jednak trochę zbyt słodkim.

Nie można jednak odebrać tej historii, że ma moc wzbudzania emocji i czyta się ją naprawdę z dużym zainteresowaniem!

Nie otwieraj. Nie otwieraj tych drzwi.
Doskonale wiesz, dlaczego stoją rano pod Twoimi drzwiami i uparcie się do nich dobijają.
Przecież wystarczy, że ich nie wpuścisz, a nie będą mogli przekazać Ci wiadomości, która złamie Twoje serce.

A jednak. W końcu będziesz musiała się z tym zmierzy...

Rozwiń

Zwiń

Podczas operacji, serce pacjenta nie podejmuje czynności życiowych.
Rozpoczyna się reanimacja, walka o życie. I nagle.. BUM! Poznajesz Go. Zniszczył Ci życie. Teraz jego, jest w Twoich rękach..

Chwilę później spokojnym głosem ogłaszasz godzinę śmierci.
Umarł, czy został zamordowany?

I od tego czasu „Tajemnica lekarki” staje się jedną wielką niewiadomą.
Zasada ograniczonego zaufania występuje w stosunku do każdego z bohaterów.
Twój stosunek, uczucia i emocje przechodzą przez różne stany, tak by koniec końców poczuć się zaskoczoną. Od nowa zatem rozpoczynasz wyrabianie sobie zdania na temat bohaterów, wydarzeń, okoliczności.

Thriller psychologiczny to mój ulubiony rodzaj thrillerów. Uwielbiam, gdy warstwa psychologiczna jest rozbudowana, nawet jeżeli odbywa się to kosztem tempa akcji, czy złożoności fabuły.

Lubię to napięcie towarzyszące zbliżającemu się finałowi. To oczekiwanie, jak autor rozwiąże zagadkę, którą tak misternie tkał przez wszystkie strony.

Czuję się usatysfakcjonowana. Być może czekałam na większy efekt WOW, na bardziej złożone plot twisty, jednak przyjemność z czytania rekompensowała mi te subtelne braki.

Podczas operacji, serce pacjenta nie podejmuje czynności życiowych.
Rozpoczyna się reanimacja, walka o życie. I nagle.. BUM! Poznajesz Go. Zniszczył Ci życie. Teraz jego, jest w Twoich rękach..

Chwilę później spokojnym głosem ogłaszasz godzinę śmierci.
Umarł, czy został zamordowany?

I od...

Rozwiń

Zwiń

Niezwykle oryginalny system magiczny.
Opierający się na magii kości, magii żywiołów i misternie tkanych intrygach.

„Cesarzowa Kości” to druga część trylogii i choć zachwycałam się pierwszym tomem, to w moim odczuciu kontynuacja bije go na głowę!
Jest jeszcze więcej intryg, politycznych układów, magii, tajemnic! Akcja nie jest urywana, ma czas się rozwinąć i wciągnąć czytelnika w swe sieci. Do tego bohaterowie, którzy są wielowymiarowi, niejednoznacznie pozytywni bądź negatywni, wzbudzający wiele emocji.
Do tego wątek romantyczny, który był bardzo subtelny, ale stanowił idealne dopełnienie całej historii

Ciężko mi się było od niej oderwać. Z wielkim zainteresowaniem śledziłam losy bohaterów i rozwój świetnie skonstruowanej i poprowadzonej akcji!

Niezwykle oryginalny system magiczny.
Opierający się na magii kości, magii żywiołów i misternie tkanych intrygach.

„Cesarzowa Kości” to druga część trylogii i choć zachwycałam się pierwszym tomem, to w moim odczuciu kontynuacja bije go na głowę!
Jest jeszcze więcej intryg, politycznych uk...

Rozwiń

Zwiń

To, jak wielką uważnością i wrażliwością na drugiego człowieka wykazuje się autor w swoich powieściach, urzeka i zadziwia mnie za każdym razem.
A przecież i tak oczekuję od Steinbecka tego, co najlepsze!
I po raz kolejny to dostaję. I choć ta pozycja nie trafia do moich top książek autora, to absolutnie nie mogę jej odmówić, że były to bardzo wartościowe historie.

„Księżyc zaszedł” to nowela, która napisana jest w dość oszczędny sposób. Występuje mnogość dialogów nad opisami. Taka forma zazwyczaj powoduje, że sfera emocjonalna jest dla mnie trudniejsza do uchwycenia. Sama historia staję się bardziej surowa. Jednak po raz kolejny Steinbeck nie zawodzi czytelnika kreacją bohaterów. Są oni wyraziści, charyzmatyczni i autentyczni.

„W niepewnym boju” bardziej przemówiła do mojej wrażliwości. Opisy były przejmujące, a tematyka trudna i skłaniająca do refleksji. Wnikliwa analiza ludzkich zachowań, jako jednostki, jak również całej społeczności. Poddająca pod wątpliwość mechanizmy działania „w dobrej wierze”.

Obie historie łączą w sobie ludzką tragedię, niedolę i walkę. A jednak pojawia się w nich jakaś lekkość. Humorystyczne akcenty, która ułatwiają przyswojenie sobie treści. Dostrzegalne jest również, że autor starał się zachować obiektywizm, tak by nie opowiadać się po żadnej stronie barykady.

To, jak wielką uważnością i wrażliwością na drugiego człowieka wykazuje się autor w swoich powieściach, urzeka i zadziwia mnie za każdym razem.
A przecież i tak oczekuję od Steinbecka tego, co najlepsze!
I po raz kolejny to dostaję. I choć ta pozycja nie trafia do moich top książek autora,...

Rozwiń

Zwiń

Poruszająca od pierwszych stron.
Wypełniająca żalem i smutkiem.
Wołająca o sprzeciw. O pomoc.
Niezwykle emocjonalna.

„Ślady nocy” to obraz niesprawiedliwości. Klasowej, rasowej, płciowej.
To obraz niemocy. Braku możliwości. Wybierania „mniejszego zła”.
To również obraz desperacji, poświęcenia siebie, walki o innych.

Kiedy Ci, którzy powinni stać na straży Twojego bezpieczeństwa, stają się oprawcami.
Kiedy Ci, którzy powinni walczyć z nierównością, przemocą i wykorzystywaniem sami się tego dopuszczają.
Kiedy jesteś tylko „dziewczyną z ulicy”, a oni są „stróżami prawa”, czy możesz liczyć na sprawiedliwość?

Mnóstwo trudnych emocji. Wiele sprzeciwu. Łza spływająca nad losem niewinnego chłopca.
I to oklepane stwierdzenie „nie ma sprawiedliwości na tym świecie”, tak żywo bijące po oczach i przypominające, że niestety nie jest to tylko slogan głoszony przez uciemiężonych, ale piętno, które każdy człowiek w pewnym momencie swojego życia wypala na swym na ciele.

Poruszająca od pierwszych stron.
Wypełniająca żalem i smutkiem.
Wołająca o sprzeciw. O pomoc.
Niezwykle emocjonalna.

„Ślady nocy” to obraz niesprawiedliwości. Klasowej, rasowej, płciowej.
To obraz niemocy. Braku możliwości. Wybierania „mniejszego zła”.
To również obraz desperacji, poświęc...

Rozwiń

Zwiń

„Two for Joy”, czyli kontynuacja Stwowarzyszenia Srok, młodzieżowego thrilleru, który szumnie obwołałam ostatnio najlepszym, jaki czytałam.

I po drugim tomie nie pozostaje mi nic innego, jak tę opinię podtrzymać!

Jeszcze więcej wprowadzania w błąd. Tajemnic. Intryg. Podejrzanych.

Przyznaję, że miałam czasem wrażenie, że autorka w drugim tomie, zapomniała o czym napisała wcześniej i traciłam sens i logikę pewnych zachowań, czy wydarzeń. Jednak nie było tego aż tak dużo, by odebrało mi to przyjemność z poznawania tej historii.

Doceniam również bardzo zakończenie, które dla mnie było zaskakujące i w pełni satysfakcjonujące!

„Two for Joy”, czyli kontynuacja Stwowarzyszenia Srok, młodzieżowego thrilleru, który szumnie obwołałam ostatnio najlepszym, jaki czytałam.

I po drugim tomie nie pozostaje mi nic innego, jak tę opinię podtrzymać!

Jeszcze więcej wprowadzania w błąd. Tajemnic. Intryg. Podejrzanych.

Przyzn...

Rozwiń

Zwiń

Marisol. Erica. Selena. Gracie.
Rodzina, ale przede wszystkim przyjaźń z wyboru.
I nagle ta znana im codzienność zostaje zachwiana. Wystawiona na próbę.
Ich drogi zaczynają się rozchodzić, a każda z nich układa sobie życie po swojemu.

„Duże dziewczyny nie płaczą” to piękna lekcja przyjaźni. Bije się z niej wielka prawdziwość, szczerość. Jest taka autentyczna. Bohaterki nie są idealizowane, można w nich znaleźć wiele cech każdej z nas. Przez to stają się bliskie czytelnikowi. Łatwo nawiązuje się z nimi relacje.

Sporo w tej historii zabawnych i wzruszających momentów. Podkreśla wartości rodzinne i siłę przyjaźni. Uczy przebaczania. A wszystko to na tle barwnej i ciekawej warstwie kulturowej z językowymi wstawkami, które nadawały całości wyjątkowego charakteru!

Marisol. Erica. Selena. Gracie.
Rodzina, ale przede wszystkim przyjaźń z wyboru.
I nagle ta znana im codzienność zostaje zachwiana. Wystawiona na próbę.
Ich drogi zaczynają się rozchodzić, a każda z nich układa sobie życie po swojemu.

„Duże dziewczyny nie płaczą” to piękna lekcja przyjaźn...

Rozwiń

Zwiń

„Foul Heart Huntsman. Nikczemny Myśliwy” to potwierdzenie mojej ogromnej sympatii do twórczości Chloe Gong!

Tak dobrze wraca się do świata, bohaterów i wydarzeń wykreowanych przez autorkę!
Z dużą niecierpliwością czekałam na ten drugi tom, który idealnie uzupełniał wydarzenia nie tylko z poprzedniego tomu, ale również z poprzedniej dylogii autorki.

Po zakończeniu zaserwowanym w „Foul Lady Fortune. Nikczemna Fortuna” wiedziałam, że dostanę jeszcze więcej politycznych intryg, niebezpiecznych eksperymentów, prób przyjaźni i miłości.
I nie pomyliłam się!
Działo się dużo, ale z dbałością o czytelnika.
Dostarczyła sporo emocji i zaskoczeń.

Do polecenia i czytania!

„Foul Heart Huntsman. Nikczemny Myśliwy” to potwierdzenie mojej ogromnej sympatii do twórczości Chloe Gong!

Tak dobrze wraca się do świata, bohaterów i wydarzeń wykreowanych przez autorkę!
Z dużą niecierpliwością czekałam na ten drugi tom, który idealnie uzupełniał wydarzenia nie tylko z ...

Rozwiń

Zwiń

Połączenie współczesnego świata z realizmem magicznym, opierającym się o dawne wierzenia i zabobony.

Mała wioska, w której wszystko ma swoje znaczenie. Każdy najdrobniejszy gest ze strony natury może być zwiastunem czegoś dobrego, bądź stanowić ostrzeżenie.

I na tle tych wszystkich sytuacji, które graniczą z obłędem, swoją historię snuje Piotr. Zjawiając się u babci, po śmierci dziadka, pomaga jej w codziennych obowiązkach i poznaje nową rzeczywistość, zupełnie odmienną od tej, którą zdążył tak dobrze poznać.

Cudowna to była przygoda.
Uwielbiam realizm magiczny. Do tego słowiańskość, która ma tak wiele do zaoferowania! Która jest niezwykle ciekawa, a tak rzadko doceniana.

„Kołatanie” - tę historię warto poznać!

Połączenie współczesnego świata z realizmem magicznym, opierającym się o dawne wierzenia i zabobony.

Mała wioska, w której wszystko ma swoje znaczenie. Każdy najdrobniejszy gest ze strony natury może być zwiastunem czegoś dobrego, bądź stanowić ostrzeżenie.

I na tle tych wszystkich sytua...

Rozwiń

Zwiń

„Carmilla” - klasyczna, gotycka powieść, która została stworzona ponad 150 lat temu.
Pełna oniryzmu, tajemniczości i grozy.

Gotycki zamek. Znudzona Laura. I nagłe pojawienie się Carmilli, która wprowadza w życie zamku zupełnie nową energię, a przede wszystkim niezwykle bogatą osobowość, którą skrywa pod wieloma warstwami. Do tego relacja, która rodzi się pomiędzy kobietami jest wielowymiarowa podsycana różnymi emocjami i namiętnościami.

Książka o niewielkiej objętości, a bogatej treści. Nie dziwi mnie, że stała się ona inspiracją dla wielu późniejszych dzieł.
Jej klimat i styl wywołuje w czytelniku poczucie oczekiwania, ekscytacji i lekkiego niepokoju.

Do tego wydanie tej książki, to coś absolutnie fenomenalnego! Te ilustracje nadają dodatkowego charakteru i pobudzają wyobraźnię do wznoszenia się na jeszcze wyższy poziom.

Uwielbiam literaturę klasyczną. Uwielbiam powieści grozy. Nie było szans żebym nie polubiła się z „Carmillą”!

„Carmilla” - klasyczna, gotycka powieść, która została stworzona ponad 150 lat temu.
Pełna oniryzmu, tajemniczości i grozy.

Gotycki zamek. Znudzona Laura. I nagłe pojawienie się Carmilli, która wprowadza w życie zamku zupełnie nową energię, a przede wszystkim niezwykle bogatą osobowość, k...

Rozwiń

Zwiń