Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To że Różewicz czasem popada w nihilizm (powojenny, po-obozowy), że czasem popada w prostotę (zwykło-codziennego życia za komuny) w konkret przedmiotów mało-symbolicznych, odpustowych metafor - to może i nie najlepiej, ale i tak jest to wielka czasem poezja, niepowtarzalna w swej głębi, której dosięga przy pomocy prostych, przy-ziemnych środków.

To że Różewicz czasem popada w nihilizm (powojenny, po-obozowy), że czasem popada w prostotę (zwykło-codziennego życia za komuny) w konkret przedmiotów mało-symbolicznych, odpustowych metafor - to może i nie najlepiej, ale i tak jest to wielka czasem poezja, niepowtarzalna w swej głębi, której dosięga przy pomocy prostych, przy-ziemnych środków.

Niezwykle wciągająca opowieść z której można wysnuć najróżniejsze refleksje na temat ludzkiego ducha. Autorka niemal od urodzenia głucha i ślepa poznaje i rozwija w sobie coraz głębszą, również religijną duchowość. W jakiż to przedziwny sposób buduje się jej świat, dosłownie poza-zmysłowo.

Niezwykle wciągająca opowieść z której można wysnuć najróżniejsze refleksje na temat ludzkiego ducha. Autorka niemal od urodzenia głucha i ślepa poznaje i rozwija w sobie coraz głębszą, również religijną duchowość. W jakiż to przedziwny sposób buduje się jej świat, dosłownie poza-zmysłowo.