Jesteśmy społecznością, która kocha książki

(...) nieszczęśliwi ludzie są wrażliwi na nieszczęście innych.

(...) nieszczęśliwi ludzie są wrażliwi na nieszczęście innych.

Wydaje mi się, że życie ludzkie pełne jest przejawów jaskrawej, jawnej nieszczerości, do tego stopnia, że oszukujący się nawzajem ludzie nie zdają sobie nawet sprawy, że się oszukują, ani też o dziwo, nie czują się z tym źle.

Wydaje mi się, że życie ludzkie pełne jest przejawów jaskrawej, jawnej nieszczerości, do tego stopnia, że oszukujący się nawzajem ludzie nie zdają sobie nawet sprawy, że się oszukują, ani też o dziwo, nie czują się z tym źle.

Oświeć mnie, proszę, czy to grzech, jeśli człowiek odtrąca drugiego człowieka?

Oświeć mnie, proszę, czy to grzech, jeśli człowiek odtrąca drugiego człowieka?

s.116 Widząc ów dziwnie piękny uśmiech na twarzy Horikiego, rozpłakałam się i bez oporu, bez obawy wsiadłem do samochodu i dałem się tu przywieźć. I oto zostałem wariatem. Nawet jeśli stąd wyjdę, będę miał wyryte na czole "wariat", albo nie - "śmieć". Utraciłem prawo do nazywania się człowiekiem. Definitywnie przestałem już nim być.

s.116 Widząc ów dziwnie piękny uśmiech na twarzy Horikiego, rozpłakałam się i bez oporu, bez obawy wsiadłem do samochodu i dałem się tu przywieźć. I oto zostałem wariatem. Nawet jeśli stąd wyjdę, będę miał wyryte na czole "wariat", albo nie - "śmieć". Utraciłem prawo do nazywania się człowiekiem. Definitywnie przestałem już nim być.

O spowiedzi świętej: [...]wiem z doświadczenia, że dusza o własnych siłach daleko nie zajdzie, wiele się natrudzi i nic dla chwały Bożej nie zrobi, błądzi ustawicznie, ponieważ umysł nasz jest ciemny i nie potrafi rozeznać własnej sprawy.

O spowiedzi świętej: [...]wiem z doświadczenia, że dusza o własnych siłach daleko nie zajdzie, wiele się natrudzi i nic dla chwały Bożej nie zrobi, błądzi ustawicznie, ponieważ umysł nasz jest ciemny i nie potrafi rozeznać własnej sprawy.

Robak na widok gospodarza w ogrodzie zapyta: 'Jak to możliwe że on tu przychodzi i obserwuje mnie, gdy się poruszam?' Lecz ogród należy do gospodarza, dlatego do niego schodzi; on kocha robaka, ponieważ kocha wszystko co w jego ogrodzie jest życiem, nawet mrówkę, która może zaszkodzić jego zbiorom. Robak - zdumiony, że gospodarz schodzi do niego - zamiast go uczcić przypisuje sobie fałszywe znaczenie, czując się wręcz wybrańcem ogrodu, który cały należy do gospodarza. O robaku! Jesteś zawsze w Bogu, w którym żyjesz i poruszasz się!

Robak na widok gospodarza w ogrodzie zapyta: 'Jak to możliwe że on tu przychodzi i obserwuje mnie, gdy się poruszam?' Lecz ogród należy do gospodarza, dlatego do niego schodzi; on kocha robaka, ponieważ kocha wszystko co w jego ogrodzie jest życiem, nawet mrówkę, która może zaszkodzić jego zbiorom. Robak - zdumiony, że gospodarz schodzi do niego - zamiast go uczcić przypisuje s...