Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czterech typów, którzy totalnie nie znają się na psychologii i socjologii, rozmawia o religiach w taki sposób, jakby to było najgorsze, co ludzkość kiedykolwiek stworzyła. Wypowiadają się z jadem, poczuciem wyższości, stawiają się w roli autorytetu. Nie wiedzą o czym mówią, co zresztą porę razy podkreślają, ale i tak mówią. Nie mają żadnego szacunku, a kiedy już to okazują, to asekurują się, że tak naprawdę to nie chodzi im o wierzących, ale o wiarę. Strasznie nieprzyjemnie się to czyta. Jakby to została dyskusja w ciasnym salonie, to nie byłoby problemu (bo przecież każdy z nas w takich kiedyś uczestniczył), ale to, że zostało to nagrane w ramach konferencji ateistycznej, spisane i opublikowane, a potem wznowione i przetłumaczone sprawia, że zastanawiam się, czy żadnemu z czterech naukowców nie przyszło do głowy przez te lata, że może ta rozmowa nie działa dobrze na ich wizerunek.

Czterech typów, którzy totalnie nie znają się na psychologii i socjologii, rozmawia o religiach w taki sposób, jakby to było najgorsze, co ludzkość kiedykolwiek stworzyła. Wypowiadają się z jadem, poczuciem wyższości, stawiają się w roli autorytetu. Nie wiedzą o czym mówią, co zresztą porę...

Rozwiń Zwiń

Słabiutko. Książka jest stara, przez co posługuje się trudnymi do przyswojenia nowicjuszowi danymi, co nie ułatwia mu nauki. Wiedza jest przekazywana chaotycznie, to co jest ważne, jest skrzętnie ukrywane, bo trudne do wyjaśnienia. Całość jest prosta, nie wnosi niczego komuś, kto jest obeznany z podstawami statystyki. Raczej przyjemna, ale tylko dla tych osób, które szybko myślą i są w stanie skupić się przez dłuższy czas. Generalnie są lepsze na rynku.

Słabiutko. Książka jest stara, przez co posługuje się trudnymi do przyswojenia nowicjuszowi danymi, co nie ułatwia mu nauki. Wiedza jest przekazywana chaotycznie, to co jest ważne, jest skrzętnie ukrywane, bo trudne do wyjaśnienia. Całość jest prosta, nie wnosi niczego komuś, kto jest obez...

Rozwiń Zwiń

Na pewno Agata to to nie jest, autorka bardzo stara się przekonać czytelnika, że zna jej sławnego detektywa za pomocą nierealistycznych i męczących wstawek, ale oprócz tego fajnie się to czyta. Miła odskocznia od brudnych, brutalnych i pełnych niepotrzebnych zwrotów akcji kryminałów, które się obecnie ukazują. Nie ma tu co prawda klasycznego "trup, kto zabił?", ale mamy prowadzone ostrożnie śledztwo, wskazówki i sekrety, a ostatecznie zgromadzenie w wielkim salonie na ujawnienie mordercy. Taka trochę udawana klasyka, ale przyjemna,

Na pewno Agata to to nie jest, autorka bardzo stara się przekonać czytelnika, że zna jej sławnego detektywa za pomocą nierealistycznych i męczących wstawek, ale oprócz tego fajnie się to czyta. Miła odskocznia od brudnych, brutalnych i pełnych niepotrzebnych zwrotów akcji kryminałów, które...

Rozwiń Zwiń

Strasznie słabiutko. Ma się wrażenie, że autorka nie przeczytała do końca prac, na które się powołuje, tylko ich krótkie streszczenia przygotowane przez asystentkę. Wyciąga błędne wnioski, miesza pojęcia, naciąga rzeczywistość pod potrzeby swojej narracji. Najciekawiej jest jednak w proponowanych rozwiązaniach. Autorka generalnie postuluje gospodarkę centralnie sterowaną, przerzucając winę jednostki (taką jak terroryzowanie kogoś w internecie) na wielkie korporacje. Klasyka: jak kapitalizm zarabia na samotności, to jest zły, ale jak zarabia na budowaniu wspólnoty, to jest dobry. Ma się wrażenie, że autorka żyje w bańce wypełnionej bogatymi ludźmi i zwyczajnie nie rozumie prawdziwego, biednego i zapracowanego świata. Szkoda, bo w tym temacie brakuje porządnych publikacji.

Strasznie słabiutko. Ma się wrażenie, że autorka nie przeczytała do końca prac, na które się powołuje, tylko ich krótkie streszczenia przygotowane przez asystentkę. Wyciąga błędne wnioski, miesza pojęcia, naciąga rzeczywistość pod potrzeby swojej narracji. Najciekawiej jest jednak w propon...

Rozwiń Zwiń