Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo dobra pozycja!
Akcja książki ulokowana jest w czasach wojny i ukazuje dużo prawdy historycznej. Przybliża postać Hitlera z tej osobistej strony- mniej znanej. W skrócie: nazistowskie Niemcy i cztery pokolenia dzielnych kobiet, które odważnie walczą o swoich bliskich. Dużo bohaterów i dużo się dzieje (szczególnie w życiu Deborah).
Książka jest gruba, lecz szybko się ją czyta, oraz podoba mi się jej lekko żartobliwy styl.
Wciągnęła mnie niesamowicie i przeniosła w tamte ciężkie czasy.
Polecam!

Bardzo dobra pozycja!
Akcja książki ulokowana jest w czasach wojny i ukazuje dużo prawdy historycznej. Przybliża postać Hitlera z tej osobistej strony- mniej znanej. W skrócie: nazistowskie Niemcy i cztery pokolenia dzielnych kobiet, które odważnie walczą o swoich bliskich. Dużo bohaterów ...

Rozwiń Zwiń

Przejmująca opowieść o przymusowej wywózce na daleką Syberię, walce o przetrwanie i ogromnej nadziei. Choć historia jest fikcyjna, to mogłaby być realna. Czuć prawdziwość. Ukazuje siłę człowieka i ogromną chęć życia.
Szybko się ją czyta, rozdziały są krótkie i przeplatane wspomnieniami bohaterki. Ujął mnie niewinny wątek romantyczny osadzony w tak przerażających wydarzeniach.
Polecam!

Przejmująca opowieść o przymusowej wywózce na daleką Syberię, walce o przetrwanie i ogromnej nadziei. Choć historia jest fikcyjna, to mogłaby być realna. Czuć prawdziwość. Ukazuje siłę człowieka i ogromną chęć życia.
Szybko się ją czyta, rozdziały są krótkie i przeplatane wspomnieniami bo...

Rozwiń Zwiń

Opowieść o małym chłopcu umierającym na raka, który dzięki pani Róży stara się uwierzyć w Boga i przejść spokojnie przez ostatnie dni życia.
Jest to zbiór listów do Boga, bardzo poruszający. Ma zabawną formę, także śmiałam się przez łzy. Wrażliwa, mądra i smutna książka. Uczy aby czerpać z życia i korzystać z czasu jaki się ma.

Opowieść o małym chłopcu umierającym na raka, który dzięki pani Róży stara się uwierzyć w Boga i przejść spokojnie przez ostatnie dni życia.
Jest to zbiór listów do Boga, bardzo poruszający. Ma zabawną formę, także śmiałam się przez łzy. Wrażliwa, mądra i smutna książka. Uczy aby czerpać ...

Rozwiń Zwiń

Początek zapowiadał się bardzo interesująco i oczekiwałam dobego romansu historycznego.
Niestety im dalej, tym było nudniej, historia w połowie już zaczęła mi ciążyć. Akcja toczyła się głównie wokół balów, zadziornych przepychanek Hrabianki i Pułkownika, które z początku mi się podobały, lecz zaczęły przybierać formę napaści seksualnej i natarczywości. W tej relacji mocno sypały się iskry. Autorka na siłę chciała stworzyć romantyczne wątki z chamskich zachowań Pułkownika. Anna została przedstawiona jako zatwardziała feministka, mająca swoje zdanie w każdej dziedzinie i dziwne, że z takimi poglądami godziła się na władcze poczynania Michała.
Teksty wydawały mi się zbyt współczesne jak na tamte czasy i szkoda, że tło historyczne zostało tak ubogo opisane. Nie czuć klimatu XX wieku. Wyszedł lekki harlequin.

Początek zapowiadał się bardzo interesująco i oczekiwałam dobego romansu historycznego.
Niestety im dalej, tym było nudniej, historia w połowie już zaczęła mi ciążyć. Akcja toczyła się głównie wokół balów, zadziornych przepychanek Hrabianki i Pułkownika, które z początku mi się podobały,...

Rozwiń Zwiń

Mały Bruno wraz z rodziną przeprowadza się z Berlina do Oświęcimia. Chłopiec jest niezadowolony, nie rozumie dlaczego praca ojca w wojsku jest tak ważna, że musieli się przez nią przeprowadzić. Miejsce mu się nie podoba, bo to pustkowie, a w okolicy znajduje się dziwny płot, za którym chodzą nieprzyjaźni ludzie w pasiastych piżamach.
Chłopiec zawsze marzył o byciu odkrywcą i z nudów wyrusza na poszukiwanie przygód. Spotyka mizernego chłopca przy płocie, z którym potajemnie nawiązuje przyjaźń. Chłopców wiele łączy i jednocześnie dzieli. Ich silna więź doprowadza do nieszczęścia.

Smutna opowieść o mądrym i bardzo wrażliwym chłopcu, który pragnął przyjaźni i dla którego nie liczyły się podziały rasowe i kulturowe. W delikatny sposób przedstawia sytuacje w Auschwitz, widzianą oczami dziecka. Ukazuje dziecięcą naiwność i brak barier, czy segregacji. Piękna i chwytająca za serce pozycja.
Książka na jeden dzień, czyta się ją w ekspresowym tempie.

Mały Bruno wraz z rodziną przeprowadza się z Berlina do Oświęcimia. Chłopiec jest niezadowolony, nie rozumie dlaczego praca ojca w wojsku jest tak ważna, że musieli się przez nią przeprowadzić. Miejsce mu się nie podoba, bo to pustkowie, a w okolicy znajduje się dziwny płot, za którym chod...

Rozwiń Zwiń

Pozycja pełna burzliwych dialogów, kłótni i wulgaryzmów. Ten romans z zabarwieniem kryminalnym jest tak absurdalny, że aż wciąga.
Bohaterowie się nienawidzą, a jednocześnie kochają. Postaci Nicka nie mogłam znieść, bo jest okropnym chamem, bez szacunku do kobiet, władczym terrorystą, który nie potrafi nad sobą zapanować. A momentami nagle zmienia się w kochającego męża, co w ogóle do niego nie pasuje.
Ogólnie większość wątków nie trzyma się kupy i historia jest mocno naciągana. Nakazy z testamentu to czysty absurd.
Śmiać mi się chce z ochrony, która miała za zadanie pilnować bohaterów. Od takich nieporadnych ochroniarzy lepiej trzymać się jak najdalej- Boże chroń xd
Książka nie jest warta uwagi.

Pozycja pełna burzliwych dialogów, kłótni i wulgaryzmów. Ten romans z zabarwieniem kryminalnym jest tak absurdalny, że aż wciąga.
Bohaterowie się nienawidzą, a jednocześnie kochają. Postaci Nicka nie mogłam znieść, bo jest okropnym chamem, bez szacunku do kobiet, władczym terrorystą, któr...

Rozwiń Zwiń

Książka jest bardzo monotonna, długa i nudna. Ciągnęła mi się niemiłosiernie.
Pomysł na fabułę był świetny, lecz potencjał został zmarnowany.
Dziwne, że bohaterka nic się nie zmieniała z biegiem lat, epok itp. Wątek miłosny również mnie nie przekonał.
Jedyną rzeczą godną pochwały jest piękny styl pisania, taki poetycki i głęboki.

Książka jest bardzo monotonna, długa i nudna. Ciągnęła mi się niemiłosiernie.
Pomysł na fabułę był świetny, lecz potencjał został zmarnowany.
Dziwne, że bohaterka nic się nie zmieniała z biegiem lat, epok itp. Wątek miłosny również mnie nie przekonał.
Jedyną rzeczą godną pochwały jest pi...

Rozwiń Zwiń