Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ale bieda, na stronie tylko jedno wydanie Otella, a w dodatku nie w świetnym tłumaczeniu Barańczaka... i z jakąś spixelowaną okładką!
A co do samego utworu... tyle bezwartościowych, wtórnych kryminałów i innych badziewiów na półki ląduje, a wszystko już zostało napisane ponad 400 lat temu. I to językiem, który poniża ten cały bełkot bestsellerów z empiku.

Ale bieda, na stronie tylko jedno wydanie Otella, a w dodatku nie w świetnym tłumaczeniu Barańczaka... i z jakąś spixelowaną okładką!
A co do samego utworu... tyle bezwartościowych, wtórnych kryminałów i innych badziewiów na półki ląduje, a wszystko już zostało napisane ponad 400 lat temu. I to językiem, który poniża ten cały bełkot bestsellerów z empiku.

Wielki aktor i człowiek, który jest istotną częścią pięknej historii naszego filmu i teatru. Niestety Pani przesłuchująca zbyt sztywno, przeciętnie. Wyobraźcie sobie zapis rozmowy Zapasiewicza z Zanussim... byłaby to uczta. A tak mamy tylko konwersację na dobrym poziomie.

Wielki aktor i człowiek, który jest istotną częścią pięknej historii naszego filmu i teatru. Niestety Pani przesłuchująca zbyt sztywno, przeciętnie. Wyobraźcie sobie zapis rozmowy Zapasiewicza z Zanussim... byłaby to uczta. A tak mamy tylko konwersację na dobrym poziomie.

Zgodzę się z większością opinii, że to ciężka rzecz. Ale jaka ma być, skoro traktuje o ciężkim życiu? I nie jest to pozycja wyłącznie dla zainteresowanych krajem tysiąca jezior, bo wiele wątków i aspektów można przełożyć na inne realia. Pisana prawdziwym, prostym, ale niebanalnym i natychmiast wprowadzającym w odpowiedni nastrój stylu.

Zgodzę się z większością opinii, że to ciężka rzecz. Ale jaka ma być, skoro traktuje o ciężkim życiu? I nie jest to pozycja wyłącznie dla zainteresowanych krajem tysiąca jezior, bo wiele wątków i aspektów można przełożyć na inne realia. Pisana prawdziwym, prostym, ale niebanalnym i natychmiast wprowadzającym w odpowiedni nastrój stylu.

Świetna biografia. Sporo w niej wybranych wierszy Walta, jego prywatnej korespondencji, a także - przede wszystkim - fascynujących opowieści o budującej się potędze Stanów, a w szczególności jednym z ważniejszych okresów - Lincolna i wojny secesyjnej. Nie brakuje także polskich wątków, ale nie są to wątki na siłę wtrącane, tylko faktycznie warte wspomnienia, których zapewne w amerykańskiej biografii nie uświadczymy. Polecam, w szczególności fanom Dylana, Ginsberga czy wszystkich innych wolnych duchów Ameryki.

Świetna biografia. Sporo w niej wybranych wierszy Walta, jego prywatnej korespondencji, a także - przede wszystkim - fascynujących opowieści o budującej się potędze Stanów, a w szczególności jednym z ważniejszych okresów - Lincolna i wojny secesyjnej. Nie brakuje także polskich wątków, ale nie są to wątki na siłę wtrącane, tylko faktycznie warte wspomnienia, których zapewne...

Literatura egzystencjalna w najlepszym wydaniu.

Literatura egzystencjalna w najlepszym wydaniu.

Każda myśl Kępińskiego jest (co najmniej) warta poznania, ale zdecydowanie lepiej zagłębić się w każdej jego pozycji z osobna, a nie w pojedynczych zdaniach z których ów zbiór się składa. Ale piąteczka się należy, bo zawsze można otworzyć przypadkową stronice i zachłysnąć się jakąś wybraną mądrością.

Każda myśl Kępińskiego jest (co najmniej) warta poznania, ale zdecydowanie lepiej zagłębić się w każdej jego pozycji z osobna, a nie w pojedynczych zdaniach z których ów zbiór się składa. Ale piąteczka się należy, bo zawsze można otworzyć przypadkową stronice i zachłysnąć się jakąś wybraną mądrością.

Nawet o najohydniejszych i najbardziej obleśnych przypadkach można pisać zaskakująco pięknie i kunsztownie. Humbert jest na to żywym dowodem...

Nawet o najohydniejszych i najbardziej obleśnych przypadkach można pisać zaskakująco pięknie i kunsztownie. Humbert jest na to żywym dowodem...

Bardzo przeciętny wywiad z bardzo nieprzeciętnym człowiekiem.

Bardzo przeciętny wywiad z bardzo nieprzeciętnym człowiekiem.

Beznadzieja. Możliwość wymiany paru zdań z tak wielkimi postaciami jazzu dawała przeogromny potencjał na stworzenie czegoś wyjątkowego. A tu w każdej rozmowie te same pytania, i to tak tendencyjne i schematyczne, że aż boli... W dodatku w paru przypadkach pomyłki nie do wybaczenia, choćby to, że Thelenious Monk... jest saksofonistą! Jeszcze parę innych podobnych wtop znalazłem. Tak więc nawet ci, którzy dopiero świat jazzu poznają, nie powinni się łapać tego... czegoś. Dziwie się, że poważne pisma, jak Jazz Forum, polecają ów pozycje. Zwłaszcza, że w ostatnich latach na półki trafiło parę naprawdę fajnych książek o tematyce jazzowej. Pisząc w skrócie - polecam, ale omijać z daleka.

Beznadzieja. Możliwość wymiany paru zdań z tak wielkimi postaciami jazzu dawała przeogromny potencjał na stworzenie czegoś wyjątkowego. A tu w każdej rozmowie te same pytania, i to tak tendencyjne i schematyczne, że aż boli... W dodatku w paru przypadkach pomyłki nie do wybaczenia, choćby to, że Thelenious Monk... jest saksofonistą! Jeszcze parę innych podobnych wtop...

Daje piąteczkę, ale nie z powodu przesłuchiwanego, a przesłuchującego. Sommer niewątpliwie wiedzę posiada i inteligencji odmówić mu nie można, ale przekroczyć pewnego poziomu nie potrafi, i tym samym kompletnie potencjału rozmówcy nie wykorzystuje. Przydałby się mocniejszy zawodnik... Ale czyta się fajnie i przeczytać warto, bo z każdej rozmowy z Wolniewiczem można coś wyciągnąć.

Daje piąteczkę, ale nie z powodu przesłuchiwanego, a przesłuchującego. Sommer niewątpliwie wiedzę posiada i inteligencji odmówić mu nie można, ale przekroczyć pewnego poziomu nie potrafi, i tym samym kompletnie potencjału rozmówcy nie wykorzystuje. Przydałby się mocniejszy zawodnik... Ale czyta się fajnie i przeczytać warto, bo z każdej rozmowy z Wolniewiczem można coś...

Przez pierwsze strony miałem wrażenie, że czytam wypociny 10-latka. Ale z kartki na kartkę kupowałem to coraz bardziej. Nie należy do tego podchodzić jak do pozycji z literatury pięknej. To historia genialnego muzyka opowiedziana jego słowami. Szczera. Jak Miles to naskrobał, tak to wydali. I jest w tym niezaprzeczalny urok. Dla fanów jazzu i muzyki w ogóle - lektura obowiązkowa.

Przez pierwsze strony miałem wrażenie, że czytam wypociny 10-latka. Ale z kartki na kartkę kupowałem to coraz bardziej. Nie należy do tego podchodzić jak do pozycji z literatury pięknej. To historia genialnego muzyka opowiedziana jego słowami. Szczera. Jak Miles to naskrobał, tak to wydali. I jest w tym niezaprzeczalny urok. Dla fanów jazzu i muzyki w ogóle - lektura...