Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To jest spełnienie marzeń młodszej mnie, która po nocach czytała tą książkę na wattpadzie setki razy <3

To jest spełnienie marzeń młodszej mnie, która po nocach czytała tą książkę na wattpadzie setki razy <3

Zachęciła mnie żyć i kochać

Zachęciła mnie żyć i kochać

Książka denerwująca. Opisuje życie takim jakim jest, a nie takim jakim chcielibyśmy, żeby było.

Książka denerwująca. Opisuje życie takim jakim jest, a nie takim jakim chcielibyśmy, żeby było.

Książka bardzo mi się podobała, każdy moment książki przerzywałam razem z nimi. Kiedy oni byli szczęśliwi, ja byłam szczęśliwa, kiedy oni byli źli i ja byłam zła. Parę rzeczy bym zmieniła, chodź wiem, że są one bardzo konieczne w tej książce. Po przeczytaniu połowy muszę przyznać, że się lekko zaczęłam denerwować na postacie, za to jak się ranią i że tak często się kłócą. Ale nie zapomnę nigdy momętu gdy Tessa i Zed się pocałowali... moja reakcja była podobna do reakcji Hardina, kiedy się o tym dowiedział.

Książka bardzo mi się podobała, każdy moment książki przerzywałam razem z nimi. Kiedy oni byli szczęśliwi, ja byłam szczęśliwa, kiedy oni byli źli i ja byłam zła. Parę rzeczy bym zmieniła, chodź wiem, że są one bardzo konieczne w tej książce. Po przeczytaniu połowy muszę przyznać, że się lekko zaczęłam denerwować na postacie, za to jak się ranią i że tak często się kłócą....

Ta książka według mnie nie jest tylko jakimś tam młodzieżowym romansidłem. Ta książka uświadamia nas jak przez jeden głupi błąd może się wydarzyć tyle złego, ale nie zawsze jest to koniec, czasami jest to dopiero początek. Mówi nam jak walczyć, choć już dawno skazaliśmy się na przegraną. I że to właśnie nasze blizny mówią o naszym pięknie. Nie ważne czy po są blizny na ciele czy na duszy.

PS: Łącze się w bólu i przeprosinach z Marcelem, ponieważ ja także jestem kiepska z ortografii i interpunkcji.

Ta książka według mnie nie jest tylko jakimś tam młodzieżowym romansidłem. Ta książka uświadamia nas jak przez jeden głupi błąd może się wydarzyć tyle złego, ale nie zawsze jest to koniec, czasami jest to dopiero początek. Mówi nam jak walczyć, choć już dawno skazaliśmy się na przegraną. I że to właśnie nasze blizny mówią o naszym pięknie. Nie ważne czy po są blizny na...

Kocham! Przeczytałam tą książkę w niecałe 24 godziny. I dalej nie mogę się pogodzić z tym faktem. Trudno było mi się było od niej oderwać. Czytałam ją non stop i odkładałam tylko wtedy gdy musiałam iść do toalety albo zjeść obiad. Ta książka doskonale opowiada o stracie bliskiej osoby i o pogodzeniu się z tym faktem. O tym jak łatwo ludzie oceniają nas po naszej warstwie zewnętrznej, nawet nas dokładnie nie znając. Ale także o tym jak my łatwo oceniamy innych.

Kocham! Przeczytałam tą książkę w niecałe 24 godziny. I dalej nie mogę się pogodzić z tym faktem. Trudno było mi się było od niej oderwać. Czytałam ją non stop i odkładałam tylko wtedy gdy musiałam iść do toalety albo zjeść obiad. Ta książka doskonale opowiada o stracie bliskiej osoby i o pogodzeniu się z tym faktem. O tym jak łatwo ludzie oceniają nas po naszej warstwie...

Bardzo podobała mi się ta książka, a szczególnie baśń o Fontanie Szczęśliwego Losu.

Bardzo podobała mi się ta książka, a szczególnie baśń o Fontanie Szczęśliwego Losu.

Bardzo mi się podobała ta książka. Szczególnie podróże w czasie Scorupiusa i Albusa i późniejszy mój szok, kiedy okazało się, że dziewczyna której pomagali jest córką Voldemorta. I uważam że ta książka jest bardziej o Scorupiusie i Albusie niżeli o Harrym. Wielkim zaskoczeniem w tej książce okazał się również wiek pani od wózka.

Bardzo mi się podobała ta książka. Szczególnie podróże w czasie Scorupiusa i Albusa i późniejszy mój szok, kiedy okazało się, że dziewczyna której pomagali jest córką Voldemorta. I uważam że ta książka jest bardziej o Scorupiusie i Albusie niżeli o Harrym. Wielkim zaskoczeniem w tej książce okazał się również wiek pani od wózka.

Kocham! Uwielbiam! Wielbię! Najbardziej podobał mi się chyba moment gdy Eden zabrała go do wielkiego napisu Portland i wtedy się pocałowali. Albo moment kiedy chłopak zorganizował dla niej imprezę z okazji 4 lipca i zaprosił wszystkich, żeby tylko świętować razem ten dzień. Chodź to nie był 4 lipca. Lecz świętowali dlatego, że nie było go tego dnia, a to ich dzień. Bardzo podobał mi się też moment kiedy postawili się rodzicom i wytłumaczyli im wszystko.

Kocham! Uwielbiam! Wielbię! Najbardziej podobał mi się chyba moment gdy Eden zabrała go do wielkiego napisu Portland i wtedy się pocałowali. Albo moment kiedy chłopak zorganizował dla niej imprezę z okazji 4 lipca i zaprosił wszystkich, żeby tylko świętować razem ten dzień. Chodź to nie był 4 lipca. Lecz świętowali dlatego, że nie było go tego dnia, a to ich dzień. Bardzo...

Kocham! Przeczytałam tą książkę w jeden dzień. Pamiętam z tej książki wszystko. I szczerze mówiąc nie dziwie się Eden, że uwielbia Carmel Lotte. Teraz to jest moja ulubiona kawa.

Kocham! Przeczytałam tą książkę w jeden dzień. Pamiętam z tej książki wszystko. I szczerze mówiąc nie dziwie się Eden, że uwielbia Carmel Lotte. Teraz to jest moja ulubiona kawa.

Kocham! W szczególności moment na dachu kiedy chłopak przynosi jej nowe convers`y i zaczyna pisać po nich słowa : "No t`e ridas" - Nie poddawaj się. To było takie wzruszające...

Kocham! W szczególności moment na dachu kiedy chłopak przynosi jej nowe convers`y i zaczyna pisać po nich słowa : "No t`e ridas" - Nie poddawaj się. To było takie wzruszające...

Bardzo mi się podobała. W niektórych momentach chciało mi się śmiać a w niektórych płakać. Kocham...

Bardzo mi się podobała. W niektórych momentach chciało mi się śmiać a w niektórych płakać. Kocham...

Bardzo ciekawa książka, skłaniająca do myślenia.

Bardzo ciekawa książka, skłaniająca do myślenia.