Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Żywot człowieka rozbrojonego to opowieść o młodzieńcu, który postanowił zostać Polakiem. Wstępując do Wojska Polskiego położył na szali własne zdrowie i życie, pozostawił przypadkowi los najbliższej rodziny i przyjaciół. Toczone ciężkie boje o kształt polskich granic, raczkująca niepodległość i groźba jej utraty na rzecz zaborczego, wschodniego sąsiada podkreślają dramatyzm tej decyzji, może szaleństwo, ale przede wszystkim szczere intencje bohatera. Wierzył bowiem w polskość i w lepsze jutro. Zakończona wojna z bolszewikami oprócz poniesionych ran, przynosi rozgoryczenie. Po demobilizacji główny bohater - Michał Łubień zostaje bez środków do życia. Czuje się zdradzony i oszukany. Jego rodzinny dom - Mińsk Litewski zostaje na mocy układu ryskiego po drugiej stronie granicy. Zawarty pokój nie pozwala zobaczyć mu się z bliskimi. Przecież podróż polskiego rezerwisty do sowieckiego miasta równoznaczna byłaby z wyrokiem śmierci. Pozbawiony środków do życia Michał wstępuje na drogę występku. Autor stopniowo wprowadza czytelnika w świat pornografii, hazardu czy oszustwa. Ale czy w świat twardych zasad, lojalności i prawdziwej przyjaźni? Łubień jest postacią fikcyjną, ale jego losy to autentyczne przeżycia Sergiusza Piaseckiego. Książka ukazuje międzywojenną biedę, pchającą zdesperowanych ludzi w przestępczy świat oraz rozwarstwienie, wyzysk i funkcjonowanie polskiego społeczeństwa. Polecam tą książkę zafascynowanym epoką drugiej Rzeczypospolitej, chociaż przedstawiona w niej rzeczywistość jest smutna. Myślę, że miłośnicy literatury o ciemniejszej naturze człowieka oraz każdy chłonny ciekawej i wciągającej literatury nie powinni być "Żywotem człowieka rozbrojonego" zawiedzeni.

Żywot człowieka rozbrojonego to opowieść o młodzieńcu, który postanowił zostać Polakiem. Wstępując do Wojska Polskiego położył na szali własne zdrowie i życie, pozostawił przypadkowi los najbliższej rodziny i przyjaciół. Toczone ciężkie boje o kształt polskich granic, raczkująca niepodległość i groźba jej utraty na rzecz zaborczego, wschodniego sąsiada podkreślają dramatyzm...

Front Wschodni to wojenne wspomnienia spisane przez twórcę belgijskiego ruchu reksistowskiego - Leona Degrelle. Lektura o człowieku, który kochał mundur,o odważnym żołnierzu, dla którego idea braterstwa
broni jest najważniejszą wartością. W obronie łacińskiej Europy wstąpił do ochotniczego Legionu Wallonie i jako szeregowy żołnierz walczył na wschodzie. Jego idealizm, poświęcenie i bezinteresowność
zostały docenione kolejnymi awansami, aż na stopień pułkownika Waffen SS. Największym wyróżnieniem nie były jednak dla niego awanse, ani krzyż żelazny ani krzyż rycerski z liśćmi dębowymi, lecz uznanie przez Hitlera godnym bycia jego synem. Degrelle wierzył, że dzięki kolaboracji z hitlerowskimi Niemcami zapobiegnie separatyzmowi niderlandzkiemu, a męstwo i przelana krew zapewni Belgii odpowiednie miejsce w powojennej, zjednoczonej Europie. Uważał, że obowiązkiem Belgii jest obrona europejskiej cywilizacji przed azjatyckim bolszewizmem. Autor gloryfikuje walkę, heroizuje wysiłek i poświęcenie belgijskich żołnierzy, ich nieskazitelność i rycerski etos. Warto sięgnąć po tą książkę, ponieważ jest napisana na przekór historii. Nie tylko dokładnie przedstawia warunki życia na froncie, towarzyszący żołnierzom mróz, śnieg, krew, brud i proch lecz także opisuje przebieg walk o Donieck, Kaukaz, ucieczki spod Czerkasów czy bitwy o Odrę oraz "demokrację" i "sprawiedliwość" zwycięzców. Front Wschodni pozwala nam poznać motywację ochotników walczących tysiące kilometrów od swoich domów, psychikę człowieka zaślepionego narodowym-socjalizmem. Książka ta jest świeżym spojrzeniem na drugą wojnę światową wzrokiem obcym nam - Polakom. To co wiemy o Drugiej Wojnie Światowej, o walce z "bandytami", sposobie okupowania Europy Wschodniej a autor nie wspomina w swojej lekturze, też daje dużo do myślenia. Unikalną wartością tej książki jest to co w niej zabrakło, bo ciężko uwierzyć, że żołnierze walońskiego legionu nie byli świadomi zbrodni dokonywanych we wschodniej Europie. Moim zdaniem "Front Wschodni" to próba uspokojenia sumienia autora. Książka przekonuje mnie,że obecna pogarda dla Wschodu ma głębokie korzenie w historii i mentalności "Europy". Wiara w krzeszenie rycerstwa łacińskiego, przemawianie ze swadą i porywanie serc oraz najwspanialsze intencje nie mogą być usprawiedliwieniem służalczości zbrodni.

Front Wschodni to wojenne wspomnienia spisane przez twórcę belgijskiego ruchu reksistowskiego - Leona Degrelle. Lektura o człowieku, który kochał mundur,o odważnym żołnierzu, dla którego idea braterstwa
broni jest najważniejszą wartością. W obronie łacińskiej Europy wstąpił do ochotniczego Legionu Wallonie i jako szeregowy żołnierz walczył na wschodzie. Jego idealizm,...

"Piąty etap", mimo że został napisany rok wcześniej niż "Kochanek Wielkiej Niedźwiedzicy", wydaje mi się książką bardziej dojrzalszą. Piasecki oprócz łączącego obie lektury tematu przekraczania granic, a może dwóch różnych światów i związanych z taką podróżą niebezpieczeństwem, ukazuje pracę II oddziału - przedwojennego, polskiego wywiadu. Chociaż ciężko odnaleźć w niej szczegóły działalności wywiadowczej, można dowiedzieć się jakimi motywami kierowali się adepci szpiegowania, jakie myśli im towarzyszyły, o ich życiu w ciągłym stresie, trwodze oraz wyniszczającej fizycznie i psychicznie pracy. Nieobce jest im przekupstwo, wykorzystanie słabości oraz nałogów drugiego człowieka, widmo zdrady bądź śmierci. A pijatyki i bijatyki to piętno granicy. Jestem przekonany, że każdy miłośnik "Kochanka Wielkiej Niedźwiedzicy", po lekturze "Piątego Etapu" nie będzie zawiedziony. Kolejnym argumentem, zachęcającym do przeczytania tej książki, jest relacja człowieka, który na co dzień stykał się z sowieckim systemem. Mógłby napisać o zakłamaniu, zbrodniach i biedzie
w ZSRR, ale najlepiej autor scharakteryzował ten system sowiecką anegdotą o drabinie bytu.

"Piąty etap", mimo że został napisany rok wcześniej niż "Kochanek Wielkiej Niedźwiedzicy", wydaje mi się książką bardziej dojrzalszą. Piasecki oprócz łączącego obie lektury tematu przekraczania granic, a może dwóch różnych światów i związanych z taką podróżą niebezpieczeństwem, ukazuje pracę II oddziału - przedwojennego, polskiego wywiadu. Chociaż ciężko odnaleźć w niej...

Zaciekawiony tytułem sięgnąłem po książkę, którą niestety zawiodłem się. Po ilustrowanym atlasie oczekiwałem większą liczbę zdjęć, ciekawych opisów i historii, zaskakujących faktów - w skrócie wciągającej lektury. Otrzymałem dwuczęściową książkę, z którą jak się okazało męczyłem się dość długo. Część pierwsza składa się z tablic kartograficznych, które moim zdaniem przeznaczone są dla pasjonatów. Po parędziesięciu stronach mapek, w głowie pozostały drobne szczegóły. Opis widoków miasta to kolejna część lektury. Mimo ciekawych faktów historycznych zabrakło w książce umieszczenia współczesnych fotografii opisywanych miejsc. Dzięki nim autor nie tylko porównałby architekturę Warszawy z dwóch różnych epok, ale uwydatniłby tragedię jaką przeżyła stolica Polski. Niestety autor wolał skupić na szczegółowym opisie każdej umieszczonej widokówce. Nie miałbym zastrzeżeń gdyby dotyczyło to historii obiektu, jego architektury, ale nie chwili, którą fotograf uwiecznił. Mało interesujące jest czytanie o dzieciach, które zainteresowały się pracą fotografa, o przechodniach czy tramwajach i rozważaniach jaka była wtedy pogoda czy pora dnia. Mało wygodne jest umieszczenie opisu zdjęcia, gdy ono znajduje się na odwróconej bądź kolejnej kartce. Razi mnie nadużywany przez autora zwrot "nasze miasto". Przecież nie każdy czytelnik może być Polakiem, albo mieć sentyment do Warszawy. Razi mnie to, ale nie można przez to zarzucić mi braku patriotyzmu czy szacunku dla historii, bo "moje" miasto znajduje się w innej części Polski, jest mniejsze, wręcz prowincjonalne. Książka kończy się wraz z opisem 141 fotografii, a gdzie miejsce na puentę czy chwilę refleksji? Mimo ogromnego wkładu w powstanie tej książki, autor nie wykorzystał potencjału oryginalnego pomysłu. Nie polecam książki jako całości, chociaż można odnaleźć w niej ciekawe momenty.

Zaciekawiony tytułem sięgnąłem po książkę, którą niestety zawiodłem się. Po ilustrowanym atlasie oczekiwałem większą liczbę zdjęć, ciekawych opisów i historii, zaskakujących faktów - w skrócie wciągającej lektury. Otrzymałem dwuczęściową książkę, z którą jak się okazało męczyłem się dość długo. Część pierwsza składa się z tablic kartograficznych, które moim zdaniem...

Zaciekawiony tytułem i faktem, iż książka została napisana przez zagranicznego autora - postanowiłem sięgnąć po nią.
Dotychczas nie miałem przyjemności, tak jak wskazywałby tytuł na lekturę pełną oskarżeń oraz zastrzeżeń co do uczciwości naszych,
drugowojennych towarzyszy broni.

Spodziewałem się krytyki polityków najwyższych szczebli oraz żołnierzy, w których Polska widziała oparcie
i zdecydowała się, dzięki im zapewnieniom i gwarancjom na tragiczny konflikt. Zamiast tego, w końcu dowiedziałem się co było przyczyną
wrześniowej klęski - słabość polskiego wojska, niekompetencja dowódców, niekorzystna sytuacja polityczna oraz ekspansywne Niemcy.
Krótki przebieg kampanii, kilka biografii, wspomnień, zakończenie i można już odłożyć książkę na półkę. Zastanawiam się jednak o jakiej
tytułowej zdradzie myślał autor? Jedynie kilkakrotnie wspomniał o braku działań Aliantów. Niestety te zagadnienie nie zostało rozwinięte. Moim zdaniem, źle został dobrany tytuł książki.

Ktoś może powiedzieć, że "uczepiłem się" tytułu. Tak to prawda, bo to on zachęcił mnie do przeczytania tej książki. Spodziewałem się
uzyskać inne informacje, niestety zawiodłem się. Mamy prawo wymagać od historyków dbałości o poprawny język oraz szczegóły, tym bardziej jeżeli, książka dedykowana jest czytelnikowi zagranicznemu. Autora, który uważa, że Józef Piłsudski był nacjonalistą, a Powstania Śląskie były przyczyną późniejszych, obustronnych (!) krwawych wydarzeń należy przyjąć z przymrużeniem oka.

Zaciekawiony tytułem i faktem, iż książka została napisana przez zagranicznego autora - postanowiłem sięgnąć po nią.
Dotychczas nie miałem przyjemności, tak jak wskazywałby tytuł na lekturę pełną oskarżeń oraz zastrzeżeń co do uczciwości naszych,
drugowojennych towarzyszy broni.

Spodziewałem się krytyki polityków najwyższych szczebli oraz żołnierzy, w których Polska...

Czarna Księga Kresów to książka, w której każda kolejna strona jest ciemniejsza od poprzedniej. Czarną barwą autorka kreśli losy Polaków zamieszkujących Kresy. W pewnym momencie poczujesz przeraźliwy smutek, odłożysz książkę na bok i wpadniesz w zadumę. Czy wrócisz do lektury? Myślę, że tak. Mimo, że książka jest bardzo bolesna, jest prawdziwa i dla tej prawdy warto przeczytać ją do ostatniej strony. Może w Twoje głowie pojawi się myśl "dla jakiej prawdy"? Dla prawdy historycznej o krainie, której już nie znajdziesz na mapach, o zapomnianych polskich miastach, dworach i wsiach,o mogiłach setek tysięcy zdanych na niełaskawy los. Dla uważanej przez wielu Polaków, Arkadii - krainy wyidealizowanego spokoju, beztroski i szczęścia, która bardziej przypomina mityczny Tartar. Po lekturze zrozumiałem, że jesteśmy
skazani na wieczne cierpienie. Nasi przodkowie porywani byli w jasyr, narażeni na gwałty, grabieże, powstania kozackie, czystki etniczne, niemiecką i sowiecką okupację. Być może Twoi dziadkowie, przeżyli wygnanie, a My? Nam pozostaje tęsknota za ostoją polskości, za czasami, w których serce i dusza Polaków znajdowała się na Wschodzie. Czarna Księga Kresów to powieść o utraconej polskiej ziemi, o końcu epoki Rzeczypospolitej wielu narodów, kultur i tradycji. Dzięki niej będę pamiętać podając komuś pomocną dłoń, sprawdzić czy na jego nie ma krwi moich przodków i chociaż nikt nie odpowiada za grzechy rodziców, zastanowię się czy chociaż próbował zmyć krew z rąk?

Czarna Księga Kresów to książka, w której każda kolejna strona jest ciemniejsza od poprzedniej. Czarną barwą autorka kreśli losy Polaków zamieszkujących Kresy. W pewnym momencie poczujesz przeraźliwy smutek, odłożysz książkę na bok i wpadniesz w zadumę. Czy wrócisz do lektury? Myślę, że tak. Mimo, że książka jest bardzo bolesna, jest prawdziwa i dla tej prawdy warto...

Czy na niespełna trzydziestu stronach można poznać losy i obiektywnie ocenić jednego z najbardziej kontrowersyjnych polityków drugiej połowy XX wieku? Wątpię, ale dzięki lekturze tej książki miałem szansę zauważyć, że na pozór te same sytuacje są rożnie odbierane oraz jak rzeczywistość kreowana jest przez tak zwaną poprawność polityczną. Warto sięgnąć po tą książkę, ponieważ stanowi dobry wstęp do dalszego poznawania postaci Augusta Pinocheta i sytuacji politycznej Chile z drugiej połowy XX wieku.

Czy na niespełna trzydziestu stronach można poznać losy i obiektywnie ocenić jednego z najbardziej kontrowersyjnych polityków drugiej połowy XX wieku? Wątpię, ale dzięki lekturze tej książki miałem szansę zauważyć, że na pozór te same sytuacje są rożnie odbierane oraz jak rzeczywistość kreowana jest przez tak zwaną poprawność polityczną. Warto sięgnąć po tą książkę,...

Po krucjacie łysogłowych spodziewałem się polskiej wersji Spirit of 69. Jednak, przeczytałem książkę o politycznej przynależności
polskich skinów w latach 90. Książkę, o rozważaniach ideologicznych, a nie o czynach. Brakuje opisów demonstracji, ulicznych
starć z przeciwnikami oraz z policją. Autorka nawiązuje w kilku miejscach do angielskich korzeni polskich skinheadów, do sceny muzycznej i stylu ubierania się, jednak stanowi to niewielką część książki. Chcąc przedstawić fenomen subkultury skinheadowskiej,
nie wolno zapominać o tych elementach, a także o meczach, koncertach i ciągłych bójkach. Mam wrażenie, że celem autorki było ugrzecznienie
wizerunku skinów, ukazanie wyłącznie ich politycznego zaangażowania, ale przecież to nie jest harcerstwo, lecz droga życiowa, pełna przygód.

Po krucjacie łysogłowych spodziewałem się polskiej wersji Spirit of 69. Jednak, przeczytałem książkę o politycznej przynależności
polskich skinów w latach 90. Książkę, o rozważaniach ideologicznych, a nie o czynach. Brakuje opisów demonstracji, ulicznych
starć z przeciwnikami oraz z policją. Autorka nawiązuje w kilku miejscach do angielskich korzeni polskich skinheadów, do...

Napisana prostym językiem historia zwyczajnego chłopaka, który nie bał się poświęcić swojej pasji. Historia o drodze pełnej wpadek, kontuzji, ciężkich treningów prowadzących na sam szczyt. Opiewająca
samozaparcie, silną wolę, pracowitość. Jest wyrazem sukcesu naszego bramkarza - cokolwiek się nie działo, pozostał sobą.

Autobiografia Jerzego Dudka to pozycja zarówno dla młodych adeptów piłki nożnej i innych sportów, jak i dla każdego szukającego motywacji do realizacji swoich marzeń. Wielkim atutem książki jest ukazanie problemów dotykających polską piłkę nożną - konflikty z trenerami, niekompetencje działaczy, kłótnie o pieniądze oraz
goniących za sensacją dziennikarzy.


Polecam każdemu.

Napisana prostym językiem historia zwyczajnego chłopaka, który nie bał się poświęcić swojej pasji. Historia o drodze pełnej wpadek, kontuzji, ciężkich treningów prowadzących na sam szczyt. Opiewająca
samozaparcie, silną wolę, pracowitość. Jest wyrazem sukcesu naszego bramkarza - cokolwiek się nie działo, pozostał sobą.

Autobiografia Jerzego Dudka to pozycja zarówno dla...

Powstanie Warszawskie jest jednym z najtragiczniejszych momentów drugiej Wojny Światowej. Zrównanie z ziemią stolicy narodu, który od tysiąca lat kształtował losy Europy Środkowo-Wschodniej, a z nim zaprzepaszczenie dorobku pokoleń Polaków, śmierć tysięcy cywili, nieznane w historii okrucieństwo najeźdzcy, przekonuje mnie, że niestety jest to także najtragiczniejsze wydarzenie w historii Polski. Warto, więc pamietać o tym zrywie.

Wywiady przeprowadzone przez Janusza Zawodnego pozwalają poznać realia życia i śmierci w walczącej Warszawie oraz wydarzenia i osoby, które przyczyniły się do powstania. Większość z rozmówców podkreśla heroizm, gotowość do poświęcenia, który towarzyszył tamtym dniom. Dzięki rozmowom zarówno z wyższymi oficerami, jak i szeregowymi żołnierzami i przedstawicielami dyplomacji książka jest obiektywna oraz stanowi dobrą lekcję historii i miłości do Ojczyzny.

Autor nie ocenia, nie komentuje, pozwala czytelnikowi na samodzielną ocenę wspomnień, każdego ze swoich rozmówców i wyciągnięcie wniosków, bo przecież prawda o powstaniu jest najważniejsza.


Polecam każdemu.

Powstanie Warszawskie jest jednym z najtragiczniejszych momentów drugiej Wojny Światowej. Zrównanie z ziemią stolicy narodu, który od tysiąca lat kształtował losy Europy Środkowo-Wschodniej, a z nim zaprzepaszczenie dorobku pokoleń Polaków, śmierć tysięcy cywili, nieznane w historii okrucieństwo najeźdzcy, przekonuje mnie, że niestety jest to także najtragiczniejsze...

Życie na przedwojennej, warszawskiej ulicy nie było proste. Bieda, brak pracy, perspektyw. Najgorszy jest brak możliwości zmiany otaczającej rzeczywistości - pozostaje tylko topienie smutków w alkoholu, uliczne bójki i drobne przekręty.

Mówi się, że uliczny żywot kształtuje charakter. Zdobyte umiejętności i doświadczenie pozwoliły autorowi i jego paczce znajomych odnaleźć się w czasach okupowanej Warszawy, lecz nie nauczyły wziąć odpowiedzialności za swoje życie ani poskromić przerośnięte ego.

Chłopaki z "Dołów" uważają, że kiepski ich los spowodowany jest wyzyskiem kapitalistów, nieposkromionym klerem, brakiem szacunku dla robotników.

Kilka lat po wojnie autor podróżuje po mieście tramwajem i myśli "tylko o drogach, które dzisiaj dla młodzieży są otwarte: o zarobkach, możliwościach zdobycia zawodu, ułożenia sobie życia po ludzku. A jak to wyglądało wtedy, gdy ja miałem te lata, co oni, dla których dzisiaj "nie ma życia".


Czy to jest charakter?
Należy Ci się, a co zrobiłeś żeby to osiągnąć?

Książka wciąga, opisuje nieszablonowe życie chłopaków z ulic, czasy okupacji. Uważam, że w książce ukryta jest krytyka przedwojennego sytemu, a sam autor wychodzi z założenia, że teraz jest lepiej. Jak dobrze wiemy z historii, wcale tak nie było..

Życie na przedwojennej, warszawskiej ulicy nie było proste. Bieda, brak pracy, perspektyw. Najgorszy jest brak możliwości zmiany otaczającej rzeczywistości - pozostaje tylko topienie smutków w alkoholu, uliczne bójki i drobne przekręty.

Mówi się, że uliczny żywot kształtuje charakter. Zdobyte umiejętności i doświadczenie pozwoliły autorowi i jego paczce znajomych odnaleźć...

Nie polecam

Nie polecam

Wyjazdy na kadrę - to jest to co kibole lubią najbardziej. Kilkudniowe eskapady, gdzie 90
minut meczu zazwyczaj jest najnudniejszym wydarzeniem z całej podróży, moc przygód, przyjaciele
na których można zawsze liczyć, chwile których się nie zapomina, miejsca do których raczej się
nie jeździ.


Jeżeli ten klimat, nie jest Ci obcy, książka napewno przypadnie Ci do gustu. Nie znasz? Przeczytasz,
a w sobotę ubierzesz szalik i będziesz ze swoją drużyną.

Wyjazdy na kadrę - to jest to co kibole lubią najbardziej. Kilkudniowe eskapady, gdzie 90
minut meczu zazwyczaj jest najnudniejszym wydarzeniem z całej podróży, moc przygód, przyjaciele
na których można zawsze liczyć, chwile których się nie zapomina, miejsca do których raczej się
nie jeździ.


Jeżeli ten klimat, nie jest Ci obcy, książka napewno przypadnie Ci do gustu. Nie...

Jedna z pierwszych i zarazem z najlepszych książek, którą miałem przyjemność przeczytać o angielskiej chorobie - chuligaństwie. Książka napisana (chociaż lepiej napisać - przetłumaczona) prostym językiem.

Jedna z pierwszych i zarazem z najlepszych książek, którą miałem przyjemność przeczytać o angielskiej chorobie - chuligaństwie. Książka napisana (chociaż lepiej napisać - przetłumaczona) prostym językiem.

Życie kibica to nie tylko 90 meczu i do domu, czasami podróż na mecz jest ciekawsza niż sam mecz. Autor wychodzi z tego założenia i próbuje przedstawić otoczkę życia "kibola" - to nie tylko zadymy i problemy z prawem, a także dużo komicznych lub ciężkich chwil, które nie zapomni się do końca życia. Wzajemny szacunek i zaufanie, w ekipie Belfra każdy fanatyk w swojej ekipie chuliganów, ultrasów czy zwykłych wyjazdowiczów odnajdzie. Wydaje mi się, że ksiązka, mimo wymyślonych zdarzeń dzięki temu realnie opisuje wycinek z rzeczywistości kibola. Jest to niewątpliwy plus dla osób, które "klimat" znają że słyszenia bądź wątpliwie obiektywnych mediów, lub pewnej gazety, którą z całą pewnością można nazwać "gadzinówką".

Książka też ma także niestety minusy. Męczą mnie dyskusje o sensowności bycia fanatykiem. Myślałem, że w książce obejdzie się bez tego.. ale cóż. Czasami też, mogą pojawiać się refleksje, ale końcówka zaprzecza bezkompromisowości, szaleństwu.. Przecież zakazany owoc smakuje najbardziej?

Nie jest to wybitne dzieło, prosty jeżyk.. czytałem opinie, że wręcz wulgarny - ale taki ma być !! Polecam przeczytać, chociaż sam czuję niedosyt bo liczyłem na więcej w szczególności po lekturze Hoolifana czy Angielskiej Armii..

Pozdro dla wszystkich wariatów!! AU

Życie kibica to nie tylko 90 meczu i do domu, czasami podróż na mecz jest ciekawsza niż sam mecz. Autor wychodzi z tego założenia i próbuje przedstawić otoczkę życia "kibola" - to nie tylko zadymy i problemy z prawem, a także dużo komicznych lub ciężkich chwil, które nie zapomni się do końca życia. Wzajemny szacunek i zaufanie, w ekipie Belfra każdy fanatyk w swojej ekipie...