Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Piękna historia. Miłości w pewnym sensie spełnionej. Niestety nie do końca. Rozumiem zachwyty nad tą książką. Krajobrazy Korei, historia tego kraju w tamtych latach, dopuszczenie do Korei krajów z Europy Zachodniej, kultura tego kraju, władza. Miłość Koreanki i Francuza. I wszystko to jest cudowne. Jednak główna bohaterka nie raz mnie denerwowała. Jej niezdecydowanie, jej nie prawdziwa miłość. Trzeba jej oddać, że lubiła wiedzę, pomagała w sierocińcu. Jednak decyzje, które podejmowała i jak się zachowywała ... Daję taką notę bo język na który jest przetłumaczona jest piękny !

Piękna historia. Miłości w pewnym sensie spełnionej. Niestety nie do końca. Rozumiem zachwyty nad tą książką. Krajobrazy Korei, historia tego kraju w tamtych latach, dopuszczenie do Korei krajów z Europy Zachodniej, kultura tego kraju, władza. Miłość Koreanki i Francuza. I wszystko to jest...

Rozwiń Zwiń

Kolejna przeczytana i przypomniałam sobie lekturę. Wśród uczniów króluje opinia, że jest nudna. Fakt może nie ma w niej dialogów, ale opisy tego jak żyło się w tamtych czasach dla mnie są ciekawe. Można było mówić w szkole po rosyjsku (niektórzy się buntowali i mówili po polsku). Jednak jakby spojrzeć bardziej w przeszłość to przecież nasi dziadkowie i pradziadkowie żyli w tamtych czasach. I pytanie czy aż tak odbiega to od dzisiejszych czasów? Z tym pytaniem Was zostawiam.

Kolejna przeczytana i przypomniałam sobie lekturę. Wśród uczniów króluje opinia, że jest nudna. Fakt może nie ma w niej dialogów, ale opisy tego jak żyło się w tamtych czasach dla mnie są ciekawe. Można było mówić w szkole po rosyjsku (niektórzy się buntowali i mówili po polsku). Jednak ja...

Rozwiń Zwiń

Tak to jest książka, którą powinni znać wszyscy, ale co ważne autorkę. Tak znowu to napiszę chciałabym w swojej pracy też znajdować takie osoby lub chociaż pomóc im w tym, żeby pokazać drogę, którą chcieliby iść w dorosłość młodzi ludzie. Justyna potrafi z nimi rozmawiać. I właśnie na łamach tej książki ukazuje nam młodzież, która działa w różnych dziedzinach przedmioty ścisłe, kultura, sport, ekologia. Dzisiaj przez trzy lata od powstania książki oni się zmienili na lepsze :) ja książką jestem zachwycona. Dla mnie osobiście to Janek Gawroński zrobił największe wrażenie.

Tak to jest książka, którą powinni znać wszyscy, ale co ważne autorkę. Tak znowu to napiszę chciałabym w swojej pracy też znajdować takie osoby lub chociaż pomóc im w tym, żeby pokazać drogę, którą chcieliby iść w dorosłość młodzi ludzie. Justyna potrafi z nimi rozmawiać. I właśnie na łama...

Rozwiń Zwiń

Piękna książka, trudny temat. Utrata kochanego zwierzaka, członka rodziny zawsze dla każdego jest pustką. Utrata kota. Pięknie wytłumaczona dla dzieci. Cudowne wydanie, ilustracje, a okładka zachwyca. Polecam !!!

Piękna książka, trudny temat. Utrata kochanego zwierzaka, członka rodziny zawsze dla każdego jest pustką. Utrata kota. Pięknie wytłumaczona dla dzieci. Cudowne wydanie, ilustracje, a okładka zachwyca. Polecam !!!

Powiem szczerze zrobiła na mnie wrażenie ta książka. Dziesięć historii "deszczowych ludzi". Po pierwsze dlatego, że dzieci w spektrum autyzmu uczę (uwielbiam to). Po drugie nie mamy tutaj suchych faktów, a zwierzenia rodziców tych najpierw dzieci teraz osób dorosłych. Łączy je jedno "Farma" dom dla osób autystycznych. Piękna inicjatywa, która powinna się szerzyć na całą Polskę. Historie tych rodziców nie są lekko opisane. Trzeba znaleźć w sobie mnóstwo wyrozumiałości, cierpliwości i empatii. Zwłaszcza wtedy kiedy własne dziecko jest agresywne, kiedy jest niezrozumiane przez społeczeństwo.

Powiem szczerze zrobiła na mnie wrażenie ta książka. Dziesięć historii "deszczowych ludzi". Po pierwsze dlatego, że dzieci w spektrum autyzmu uczę (uwielbiam to). Po drugie nie mamy tutaj suchych faktów, a zwierzenia rodziców tych najpierw dzieci teraz osób dorosłych. Łączy je je...

Rozwiń Zwiń

Vilcacora roślina lecznicza, która wspomaga leczenie chorób nowotworowych. Tak grupa lekarzy z Polski, ale na zlecenie Wielkiej Brytanii w tamtych czasach poleciała do Ameryki Północnej. Zebrała materiały w szpitalu w Limie i od Indian to oni pomagają tamtejszym lekarzom. I to oni leczą tą rośliną chorych na raka. Większość pacjentów wychodzi z niego. I to potwierdzili lekarze.
"Queros w zasadzie nie chorują. Ziół andyjskich nie zażywają w celach leczniczych, ale profilaktycznie. Te rośliny, których z uwagi na surowy klimat sami nie mogą uprawiać, kupują u innych Indian. Osoby udające się w długą podróż w celu przywiezienia życiodajnej rośliny, nazywane są "amautashiani" i otaczane w społeczności Queros orgromnym szacunkiem" Polecam !!!

Vilcacora roślina lecznicza, która wspomaga leczenie chorób nowotworowych. Tak grupa lekarzy z Polski, ale na zlecenie Wielkiej Brytanii w tamtych czasach poleciała do Ameryki Północnej. Zebrała materiały w szpitalu w Limie i od Indian to oni pomagają tamtejszym lekarzom. I to oni leczą tą...

Rozwiń Zwiń

Nie czytam lub rzadko sięgam po fantastykę, ale już z góry mogłabym zapytać autora kiedy druga część? Ta historia rozgrywająca się w Pradze wciągnęła mnie od początku do końca. Jak ja uwielbiam Alenę i Jurija. To jakie mają moce musicie przeczytać sami. Kto sprawił, że Alena straciła rodziców? Każdy zaułek Pragi sprawia, że ona jest inna niż ta, którą dane było mi zwiedzić. To w jaki sposób zostanie wykorzystana magia. Po jakiej stronie będzie Alena. Mogłabym się rozpisywać bez końca, ale to będą spojlery. Musicie kupić lub wypożyczyć oraz przeczytać. Warto !!!

Nie czytam lub rzadko sięgam po fantastykę, ale już z góry mogłabym zapytać autora kiedy druga część? Ta historia rozgrywająca się w Pradze wciągnęła mnie od początku do końca. Jak ja uwielbiam Alenę i Jurija. To jakie mają moce musicie przeczytać sami. Kto sprawił, że Alena straciła rodzi...

Rozwiń Zwiń

Ja już chyba nie jestem obiektywna jeśli chodzi o pióro Jakuba Małeckiego. Podoba mi się wszystko ... Zacznijmy od początku. Koło jak ja uwielbiam to miasto :) teraz pewnie się zmieniło ... jednak kiedy autor pisał o ulicach, Warcie itp. to czułam jakbym tam była. Każdy będzie miał inny pogląd na Krystiana Dzierzbę. Człowieka, który jest stolarzem trumien i pszczelarzem, ojcem, synem i człowiekiem, który rozmyśla o obcej kobiecie. Mi jednak po przeczytaniu do głowy przychodzą na myśl słowa: niezdecydowany, zamyślony, może miał depresję, lekceważący porady lekarza. Stwierdzam, że jestem inna bo uważam, że świetną postacią jest Leokadia i jej kormoran oraz Diabeł (w głębi serca było mi go szkoda ...) oraz Bóg (cudowny przyjaciel). Polecam !!!

Ja już chyba nie jestem obiektywna jeśli chodzi o pióro Jakuba Małeckiego. Podoba mi się wszystko ... Zacznijmy od początku. Koło jak ja uwielbiam to miasto :) teraz pewnie się zmieniło ... jednak kiedy autor pisał o ulicach, Warcie itp. to czułam jakbym tam była. Każdy będzie miał inny po...

Rozwiń Zwiń